Στην Ουκρανία συγκρούονται το απόλυτο Κακό με το απόλυτο Καλό. Τελεία και παύλα. Άλλη ανάλυση δεν χωράει. Δεν πάει να καταδικάζεις σε όλους τους τόνους τη ρωσική εισβολή, να ματώνεις με το ανείπωτο δράμα των ξεριζωμένων και των αμάχων, να εξαίρεις το κουράγιο των Ουκρανών που αντιστέκονται, τίποτε απ’ αυτά δεν μετράει για τους ταλιμπάν της νέας αστυνομίας σκέψης. Το αποφασιστικό κριτήριο για τη χορήγηση ή όχι πιστοποιητικού πολεμικών φρονημάτων που θα σε κατατάξει στη σωστή ή τη λάθος πλευρά της ιστορίας είναι ένα και μοναδικό: Κατά πόσο ο ορίζοντας της σκέψης σου περιορίζεται αυστηρά στα παραπάνω πλαίσια.
Έτσι και ξεστρατίσεις προσθέτοντας, ας πούμε, ότι δεν μπορεί να εξηγούνται τα πάντα από τη δολοφονική προσωπικότητα του Πούτιν, ότι ο σημερινός πόλεμος έχει πολύ βαθύτερα αίτια αφού, πριν ξεκινήσει, ήδη είχαν μακελευτεί 14.000 άνθρωποι στον εμφύλιο της ανατολικής Ουκρανίας, ε, αν τα πεις αυτά έχεις αυτόματα βαφτιστεί ισαποστάκιας. Αν τολμήσεις δε να καταδείξεις πράξεις και παραλείψεις της Δύσης που ουσιαστικά έστρωσαν το δρόμο στον όλεθρο, τότε πια είσαι τελειωμένος πουτινικός, μη σου πω και πράκτορας του Κρεμλίνου.
Ακούς για παράδειγμα τον Τζο Μπάιντεν να λέει ότι «θα ενισχύσουμε την πίεση στους διεφθαρμένους Ρώσους δισεκατομμυριούχους για να συλλάβουμε τα κακώς γεννημένα κέρδη τους που κλέβουν από τον ρωσικό λαό ενώ επιδιώκουν να κρύψουν τα χρήματά τους στις χώρες μας» και η μόνη πολιτικά ορθή (κατά ΝΑΤΟ) αντίδραση είναι ένα ακόμη θερμό χειροκρότημα στον πρόεδρο του ελεύθερου κόσμου.
Άμα πεις «για σταθείτε ρε παιδιά, τις τελευταίες είκοσι μέρες έγιναν ξαφνικά διεφθαρμένοι οι Ρώσοι δισεκατομμυριούχοι, άρχισαν να κλέβουν το λαό και να παρκάρουν τα λεφτά τους στις δυτικές τράπεζες και στις οφσόρ; Τόσα χρόνια δηλαδή που η Δύση τους είχε στα ώπα ώπα, τους χορηγούσε χρυσές βίζες κι έκανε ακόμα πιο χρυσές δουλίτσες μαζί τους, επρόκειτο για αγνούς αυτοδημιούργητους που έφτιαξαν περιουσία με τον τίμιο ιδρώτα τους», ε, άμα το πεις αυτό, τότε ξεπλένεις τους ολιγάρχες και δεν θέλεις κατά βάθος να παρθούν μέτρα εναντίον τους. Μιλάμε για παράνοια.
Σ’ αυτόν τον ιδιότυπο νέο ολοκληρωτισμό δεν χωράνε αποχρώσεις. Πάνω απ’ όλα δεν χωράει ανεξαρτησία σκέψης, και εν γένει σκέψη νέτα σκέτα.
Παρόλα αυτά, εγώ θα επιμείνω:
1. Αν όλα αυτά τα χρόνια οι Δυτικοί δεν έκαναν συστηματικά τα στραβά μάτια στις σφαγές των Ρωσόφωνων στο Ντονμπάς από τα ναζιστικά τάγματα των Ουκρανών εθνικιστών, κι αν πίεζαν το Κίεβο για πιστή εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ αντί να παίζουν με τη φωτιά υποδαυλίζοντας φιλοδοξίες για ένταξη στο ΝΑΤΟ, δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ στη σημερινή τραγωδία.
2. Προφανώς ο Πούτιν είναι ένας κτηνώδης τραμπούκος εισβολέας, φυσικός αυτουργός του εγκλήματος που συντελείται σε βάρος του λαού της Ουκρανίας. Ωστόσο αναδείχτηκε επίσης και ως ο πλέον επιμελής μαθητής της Δύσης από την οποία αφομοίωσε μέχρι κεραίας την κατ΄ επανάληψη διδαχή της ότι μπορείς μια χαρά να μπουκάρεις σε ξένες χώρες κουρελιάζοντας το διεθνές δίκαιο αρκεί να είσαι αρκετά ισχυρός για να το κάνεις.
3. Οι παραπάνω επισημάνσεις καθόλου δεν αποτελούν απόπειρα σχετικοποίησης του εγκλήματος της εισβολής όπως κραυγάζουν εκ του πονηρού οι διάφοροι δυτικοί προπαγανδιστές. Αντίθετα, γνωρίζουν καλά πως άμα φωτογραφίζεις την πραγματικότητα με ευρυγώνιο φακό ώστε η εικόνα να περιλάβει ολόκληρη την αλυσίδα των γεγονότων, και όχι ζουμάρωντας επιλεκτικά με τηλεφακό πάνω στον τελευταίο κρίκο, τότε αποκαλύπτεται ολοκάθαρα ότι, εκτός από τον προφανή δολοφόνο, το έγκλημα διαθέτει επίσης νατοϊκους ηθικούς αυτουργούς. Κι αυτό το τελευταίο γεγονός είναι που πασχίζουν πάση θυσία να κρύψουν, παραχώνοντας το δικό τους μερίδιο ενοχής κάτω από τα χαλάσματα της πουτινικής κτηνωδίας.
Ε όχι λοιπόν, δεν είμαστε λοβοτομημένοι! Γι αυτό και δεν ξεχνάμε τίποτε και συγχωροχάρτι δεν δίνουμε σε κανέναν.
