Καταστασιακή Επανάσταση [ο J.V. Martin και η κατατσασιακή διεθνής] –
Mikkel Bolt Rasmussen, μτφρ Ηλίας Διάμεσης, εκδόσεις Ουαπίτι, 2023 σσ 48
μάχη κατά του Νας. Όχι ότι ο Μάρτιν δεν επωφελήθηκε. βρήκε μια πλατφόρμα
πάνω στην οποία βάσισε τα προβοκατόρικα κόλπα του, και βρήκε ένα
εξαιρετικά ισχυρό «πλαίσιο» για τις δραστηριότητες και τους πίνακες του.] Φαντάζομαι ότι οι περισσότερ@ αναγνώστ@ς έχουν δει μια
χριστουγεννιάτικη κωμωδία που λέγεται Μόνος στο σπίτι και προβάλλεται
ανελλιπώς τις ημέρες των Χριστουγέννων στην τηλεόραση. Εξίσου ασφαλές
είναι να θεωρούμε δεδομένο ότι έχουν υπόψη τους την υπόθεση της ταινίας.
Ας το κάνουμε μια πολιτική διασκευή: Φαντάσου πως είναι να είσαι μέλος μια
διεθνούς και να ξυπνάς ένα πρωί και να είσαι το μοναδικό μέλος της διεθνούς
αυτής. Και γιατί; Γιατί ωσάν άλλον Κέβιν απλώς σε ξέχασαν. Αυτό συνέβη και
στον Μάρτιν. Απλώς τον ξέχασαν.
Μέσα σε έναν κυκεώνα αντεγκλήσεων και αλληλοκατηγοριών,
απανωτών διαγραφών (όταν Ντεμπόρ ξέχασε την απέχθεια του για τη
γραφειοκρατία και σαν μανιακός διέγραφε μέλη αβέρτα κουβέρτα) διαλύεται η
Καταστασιακή Διεθνής. Οκ συμβαίνουν αυτά, τα πράγματα κάνουν τον κύκλο
τους και τελειώνουν. Μόνο που κάποιος ξέχασε να ενημερώσει τον Μάρτιν.
Το σύντομο αυτό δοκίμιο του Mikkel Bolt Rasmussen καταπιάνεται με
μια ελάσσονα προσωπικότητα της Καταστασιακής Διεθνούς (ΚΔ): τον J.V.
Martin.
Ο Μάρτιν υπήρξε στα νιάτα του μέλος του Κ.Κ.Δανίας απ' όπου
αποχώρησε μετά την εισβολή στην Ουγγαρία το '56. Υπήρξε αυτοδίδακτος
ζωγράφος με νεοντανταϊστικά χαρακτηρίστηκα και αρέσκονταν στη
δημιουργία πινάκων τους οποίους ο ίδιος χαρακτήριζε «αηδιαστικούς» και
«αντιαισθητικούς», ενώ συμμετείχε και σε διάφορους αυτόνομους πύρινες
που προκαλούσαν μέσω της προβοκάτσιας. Γιατίι όμως ένας τέτοιος
χαρακτήρας βρίσκεται στις γραμμές του Βόρειου Τμήματος της ΚΔ;
Σε αυτό το ερώτημα απαντά το δοκίμιο του Rasmussen, όπου εξηγεί
την χρησιμότητα του Μάρτιν και τη σταδιακή του μετατροπή στην ορθόδοξη
φωνή (φερέφωνο του Ντεμποόρ) της ΚΔ στις σκανδιναβικές χώρες. Ο ρόλος
που είχε αναλάβει ο Μαρτίν ήταν η δημόσιες αντιδικίες με τον Νας και άλλα
διαγραμμένα μελή της ΚΔ. Ανάμεσα βέβαια σε όλα αυτά
διοργάνωνε/συμμετείχε σε εκθέσεις και αμφιταλαντεύονταν ανάμεσα στο
«τέχνη για την τέχνη» και το «ξεπέρασμα της τέχνης».
Μια ενδιαφέρουσα έκδοση που θα πρέπει να την δούμε υπο το πρίσμα
της απομυθοποίησης επαναστατικών συμβόλων/στοχαστών όπως είναι ο Γκυ
Ντεμπόρ.
