Η ημέρα μνήμης και αγώνα (#CommemoractionDay) ξεκίνησε το 2020 στο Μαρόκο με πρωτοβουλία συγγενών και φίλων ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα επόμενα χρόνια εξαπλώθηκε σε πολλές πόλεις της Ευρώπης, της Αφρικής και της Αμερικής. Φέτος, αντίστοιχη συγκέντρωση έγινε στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο (πλατεία Αριστοτέλους) ενώ ακολουθεί την Κυριακή 5/2 η Αθήνα (1 μ.μ., Πλ. Συντάγματος) και άλλες πόλεις.
Η ημέρα μνήμης και αγώνα (#CommemoractionDay) ξεκίνησε το 2020 στην Ουζντά του Μαρόκου με πρωτοβουλία συγγενών και φίλων ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα χρόνια που ακολούθησαν το κάλεσμα βρήκε μεγάλη ανταπόκριση σε πολλές πόλεις της Ευρώπης, της Αφρικής και της Αμερικής. Στις εκδηλώσεις που διοργανώνονται στις 4, 5 και 6 Φεβρουαρίου «δημιουργούμε έναν χώρο για τη διαφύλαξη της μνήμης των ανώνυμων θυμάτων των συνόρων και ενώνουμε τη φωνή μας με αυτή των φίλων και των αγαπημένων τους απαιτώντας Αλήθεια και Δικαιοσύνη. Δεν σιωπούμε μπροστά στο έγκλημα που συντελείται δίπλα μας και στο όνομά μας».
H δράση στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 4/2
«
Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία έκανε τη δική της παρέμβαση το μεσημέρι του Σαββάτου 4/2 στην Πλ. Αριστοτέλους (φωτ. επάνω). Και στο κάλεσμά της τόνιζε πως «την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση και τα ΜΜΕ επιτίθενται στην αλληλεγγύη και εξαπολύουν όργιο προπαγάνδας, η πραγματικότητα βοά: πέρα από την υπόθεση του Αυγούστου στον Έβρο, το 2022 υπήρξαν 326 νεκροί και αγνοούμενοι, στα ελληνοτουρκικά σύνορα, ενώ τα pushbacks, οι βασανισμοί και η (παρα)κρατική βία είναι καθεστώς».
Περισσότερες εικόνες από την κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη:
Στο Σύνταγμα την Κυριακή 5/2
«Οι άνθρωποι που φτάνουν στην Ελλάδα έρχονται αντιμέτωποι με ολοένα και περισσότερο κλειστά σύνορα, κρατική βία, ρατσισμό και ξενοφοβία. Απαιτούμε να σταματήσουν οι επαναπροωθήσεις, η βία στα σύνορα και η απανθρωποποίηση όλων όσων μεταναστεύουν! Σε αυτή τη διεθνή ημέρα δράσης, στεκόμαστε στο πλευρό όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση των συνόρων και των κρατών και υπέρ του δικαιώματος στην ελευθερία της μετακίνησης, τη ζωή και την αξιοπρέπεια!», γράφει το κάλεσμά της η Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στα Pushbacks και τη συνοριακή βία.
Επαναπροωθήσεις στον Έβρο και το Αιγαίο
Η Συνέλευση περιγράφει τα καθημερινά εγκλήματα στα σύνορα γράφοντας:
«Κάθε μέρα το ελληνικό κράτος επαναπροωθεί, μέσω του ποταμού Έβρου και του Αιγαίου Πελάγους, εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες στην Τουρκία, αρνούμενο το δικαίωμα τους στο να αιτηθούν άσυλο. Δράστες είναι οι ελληνικές αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, η Frontex (ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής), το ελληνικό Λιμενικό Σώμα, τοπικές συμμορίες ή και ομάδες ατόμων που στρατολογεί η αστυνομία – συχνά άλλους μετανάστες στους οποίους υπόσχονται ότι θα τους δώσουν προσωρινή άδεια παραμονής σε αντάλλαγμα. Αντί για την προστασία των ανθρώπων, η κυβέρνηση μιλάει για την προστασία των συνόρων.
Τα pushbacks πολύ συχνά περιλαμβάνουν βασανισμό. Άτομα κρατούνται χωρίς φαγητό και νερό, αφού τους έχουν κλαπεί τα προσωπικά αντικείμενα, εξευτελίζονται ή και χτυπιούνται βάναυσα πριν μεταφερθούν εξαναγκαστικά στην Τουρκία μέσω του Έβρου. Στο Αιγαίο, βάρκες καταστρέφονται ή και σπρώχνονται πίσω προς τις τουρκικές ακτές. Όσες και όσοι καταφέρνουν να φτάσουν στα ελληνικά νησιά και εκφράζουν την πρόθεσή τους να υποβάλουν αίτηση ασύλου, συχνά επιβιβάζονται με τη βία σε σωσίβιες λέμβους χωρίς μηχανές και αφήνονται προς τα τουρκικά ύδατα.
Για τους Κούρδους και τους Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες που διαφεύγουν από το καθεστώς του Ερντογάν, οι επαναπροωθήσεις στην Τουρκία μπορεί να σημαίνουν ισόβια κάθειρξη ή θάνατο. Εκατοντάδες Κούρδοι και Τούρκοι πολιτικοί, ακτιβιστές και δημοσιογράφοι έχουν καταλήξει σε πολιτικές φυλακές μετά την επαναπροώθηση τους.
ΤΟ ΣΥΝΟΡΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΕΕ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
Η συνεχιζόμενη στρατιωτικοποίηση των συνόρων αναγκάζει τους ανθρώπους να παίρνουν όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές για να φτάσουν στην Ευρώπη. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Το Αιγαίο Πέλαγος και ο ποταμός Έβρος έχουν μετατραπεί σε νεκροταφείο για όσες/ους προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη. Αυτοί οι θάνατοι δεν είναι ατυχήματα αλλά δολοφονικές πράξεις από το καθεστώς των συνόρων της ΕΕ, που υλοποιούνται από το ελληνικό κράτος. Οι λόγοι και οι κρατικές πολιτικές για την ασφάλεια των συνόρων ποινικοποιούν και απανθρωποποιούν τους ανθρώπους που μεταναστεύουν καθώς και όσες/ους τους υποστηρίζουν. Αποκρύπτουν το γεγονός ότι οι άνθρωποι που στοχοποιούν έχουν ξεφύγει από τον πόλεμο, τις διώξεις, τη φτώχεια και την καταπίεση.
Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΖΩΕΣ
Πάνω από 2.200 άτομα χωρίς πρόσβαση σε νομική ή οικονομική υποστήριξη βρίσκονται σήμερα στις ελληνικές φυλακές κατηγορούμενοι για παράνομη διακίνηση ανθρώπων. Πολλοί εκτίουν τη μάξιμουμ ποινή που είναι 25 χρόνια. Σε περιπτώσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι ποινές αυτές συχνά απορρίπτονται καθώς δεν υπάρχουν αποδείξεις. Στην πραγματικότητα, υπάρχει μόνο το πολιτικό κίνητρο του κράτους στο να τους αποθαρρύνει να διασχίσουν τα σύνορα. Ταυτόχρονα, όσες/όσοι ενεργούν ως αλληλέγγυες/οι στοχοποιούνται και ποινικοποιούνται επίσης από την ελληνική κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι οι επιχειρήσεις διάσωσης “διευκολύνουν ή ενθαρρύνουν την παράνομη μετανάστευση”. Η αλληλεγγύη καταγγέλλεται ως διακίνηση και κατασκοπεία.
ΤΑ PUSHBACKS ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ
Η κατάσταση στην Ελλάδα αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης εκστρατείας της ΕΕ επαναπροωθήσεων και κρατικής βίας κατά των μεταναστ(ρι)ών: από τους ισπανικούς θύλακες της Θέουτα και της Μελίλια, στην Κεντρική Μεσόγειο, στα γαλλοϊταλικά σύνορα, στα Βαλκάνια. Η δράση μας εντάσσεται στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μνήμης και Αγώνα για τη σφαγή 15 ανθρώπων από την ισπανική συνοριακή αστυνομία στη Θέουτα το 2014. Αυτές οι δολοφονίες είναι μόνο ένα από τα πάρα πολλά παραδείγματα θανάτου και εξαφάνισης στα ευρωπαϊκά σύνορα. Η ημέρα δράσης είναι για να τιμήσουμε τη μνήμη όλων εκείνων που έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας των θανατηφόρων συνοριακών καθεστώτων και να αγωνιστούμε εναντίον τους. Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν διαμαρτυρίες και “δράσεις μνήμης” σε πολλά μέρη της Αφρικής και της Ευρώπης. Όλες και όλοι που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την κρατική βία στην ΕΕ, πρέπει να ξεσηκωθούμε για τη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία όλων, ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών μαζί! Απαιτούμε αλήθεια, δικαιοσύνη και αποζημιώσεις για τα θύματα της μετανάστευσης και τις οικογένειές τους»