Ο Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ – Τζωρτ Όργουελ –, γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 25 Ιουνίου του 1903
«Ο Πόλεμος είναι Ειρήνη
Η Ελευθερία είναι Σκλαβιά
Η Άγνοια είναι Δύναμη»
Αυτά τα 3 συνθήματα (του Κόμματος) που κανείς συναντά στις πρώτες σελίδες στο βιβλίο «1984» του Τζωρτζ Όργουελ δημιουργούν το σκοτεινό κλίμα που επιδιώκει ο συγγραφέας από την αρχή. Το «1984», το βιβλίο με το οποίο έγινε διάσημος, είναι αριστουργηματικό και εφιαλτικό ταυτόχρονα, καθώς η ιστορία του διαδραματίζεται στο μέλλον σε ένα ολοκληρωτικό, αστυνομικό κράτος. Η δυστοπία που περιέγραψε όμως, σαν να μην μοιάζει πια πολύ μακρινή και διαφορετική από μικρές και μεγάλες πραγματικότητες του σήμερα.
«4 Απριλίου 1984. Χτες βράδυ στο σινεμά. Όλο πολεμικά έργα, ένα πολύ καλό, έδειχνε ένα πλοίο γεμάτο πρόσφυγες που βομβαρδιζόταν κάπου στη Μεσόγειο. Οι θεατές διασκέδαζαν πολύ με τα πλάνα ενός μεγαλόσωμου χοντρού ανθρώπου που προσπαθούσε να ξεφύγει κολυμπώντας, ενώ ένα ελικόπτερο τον κυνηγούσε. Πρώτα τον έβλεπες να τσαλαβουτάει στα νερά σαν δελφίνι, ύστερα ανάμεσα από τις ριπές των πολυβόλων που έριχναν τα ελικόπτερα, ύστερα γέμισε τρύπες και η θάλασσα γύρω του κοκκίνισε και βυθίστηκε σαν να μπήκε το νερό από τις τρύπες. Οι θεατές ούρλιαζαν από τα γέλια όταν βυθιζόταν…».
Ο Τζωρτζ Όργουελ ήταν συγγραφέας από ένα είδος που σήμερα σπανίζει. Όπως λέει ο ίδιος στο δοκίμιο Why I write: «Ο ισπανικός πόλεμος και άλλα γεγονότα το 1936-37 άλλαξαν την κλίμακα και στη συνέχεια ήξερα πού βρισκόμουν. Κάθε γραμμή σοβαρής δουλειάς που έχω γράψει από το 1936 έχει γραφτεί, άμεσα ή έμμεσα, ενάντια στον ολοκληρωτισμό και για τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, όπως τον αντιλαμβάνομαι. Μου φαίνεται ανοησία, σε μια περίοδο σαν τη δική μας, να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να αποφύγει τη συγγραφή τέτοιων θεμάτων. Όλοι τα γράφουν με τη μια ή την άλλη μορφή. Το θέμα είναι απλώς ποια πλευρά θα ακολουθήσει κανείς και ποια προσέγγιση. Και όσο περισσότερο συνειδητοποιεί κανείς την πολιτική του προκατάληψη, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να ενεργήσει πολιτικά χωρίς να θυσιάσει την αισθητική και την πνευματική του ακεραιότητα.
…Όταν κάθομαι να γράψω ένα βιβλίο, δεν λέω στον εαυτό μου “θα δημιουργήσω ένα έργο τέχνης”. Το γράφω γιατί υπάρχει κάποιο ψέμα που θέλω να αποκαλύψω, κάποιο γεγονός στο οποίο θέλω να επιστήσω την προσοχή, και το αρχικό μου μέλημα είναι να ακούσω».
Πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο στις γραμμές του P.O.U.M. (Ενωμένο Μαρξιστικό Εργατικό Κόμμα) και έγραψε το «Πεθαίνοντας στην Καταλωνία», ένα βιβλίο – ιστορικό ντοκουμέντο ενός αυτόπτη μάρτυρα, ενός που συμμετείχε στην αντιπαράθεση με το φασισμό από συγκεκριμένη πλευρά, του αντισταλινικού και του αντιφασίστα, ενός που μας δίνει την εξήγησή του γιατί κέρδισε ο φασισμός.
Ό,τι κι αν έγραφε ο Όργουελ, πράγματι έπαιρνε θέση με τον τρόπο του. Στο δοκίμιο «πυροβολώντας έναν ελέφαντα», γράφοντας μάλιστα από τη θέση του στην αυτοκρατορική αστυνομία στη Βιρμανία, ανοίγειζητήματα για την έννοια της αποικιοκρατίας. Όπως ο ίδιος αναφέρει στο δοκίμιο: «Ένα ασήμαντο περιστατικό καθ’ αυτό, μου έδωσε όμως να καταλάβω μ’ ένα τρόπο που μου είχε διαφύγει ως τότε την πραγματική φύση του ιμπεριαλισμού – τα πραγματικά κίνητρα με τα οποία λειτουργούν οι δεσποτικές κυβερνήσεις».
Μερικά από τα μεταφρασμένα στα ελληνικά έργα του:
1933: «Οι άθλιοι του Παρισιού και του Λονδίνου»
1934: «Οι μέρες της Μπούρμα»
1936: «Πυροβολώντας έναν ελέφαντα»
1936: «Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας»
1938: Φόρος τιμής στην Καταλονία
1945: «Η Φάρμα των Ζώων»
1945: «Για τον εθνικισμό»
1949: «Χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα»
