Το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν παίζεται με γόβες, όπως αρέσκεται η ελληνική αθλητική ειδησεογραφία να τιτλοφορεί τα αθλητικά νέα των γυναικείων ομάδων ποδοσφαίρου. Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν αποδεικνύει ότι οι γυναίκες έδωσαν αγώνες εκτός των γηπέδων, για να τους επιτραπούν οι αγώνες εντός των γηπέδων και αντίστροφα.
Ο πρώτος αγώνας ποδοσφαίρου έλαβε χώρα το 1881, μεταξύ οργανώσεων ακτιβιστριών από το Μάντσεστερ και το Εδιμβούργο, γνωστές τότε ως «Σουφραζέτες», οι οποίες, μαχόμενες για την απόκτηση του δικαιώματος της ψήφου, έβαλαν στόχο τις ανισότητες της βαθιάς ριζωμένης πατριαρχίας και εντός των γηπέδων. Την ίδια χρονιά, πραγματοποιήθηκε επαναληπτικός αγώνας των δύο οργανώσεων στην Γλασκόβη, όπου σημειώθηκαν επεισόδια από τους πέντε χιλιάδες παρευρισκόμενους θεατές, με αποτέλεσμα ο αγώνας να διακοπεί και η Βασίλισσα Βικτώρια να απαγορεύσει την διεξαγωγή αγώνων γυναικείου ποδοσφαίρου στη Σκωτία. Μία μέρα μετά τα επεισόδια, δόθηκε, για πρώτη φορά, το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Με την απαγόρευση των αγώνων εντός των γηπέδων, κερδήθηκαν οι αγώνες εκτός των γηπέδων στη Σκωτία.
Στην Αγγλία, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, οι άνδρες βρίσκονταν στο μέτωπο και οι άδειες θέσεις στα εργοστάσια και τα γήπεδα έπρεπε να καλυφθούν άμεσα. Οι γυναίκες ήταν η απάντηση και στα δύο. Μετά το πέρας του πολέμου όμως, και συγκεκριμένα το 1921, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας απαγόρευσε τη διεξαγωγή αγώνων γυναικείου ποδοσφαίρου σε χώρους με σταθερές θέσεις! Ουσιαστικά, η Ομοσπονδία θεώρησε ότι, εφόσον υπάρχουν πια άνδρες, η θέση των γυναικών είναι εκτός των γηπέδων.
Χρειάστηκαν 50 ολόκληρα χρόνια για να επιτραπεί στις γυναίκες να αγωνισθούν ξανά, το όχι και τόσο μακρινό 1971, όπου ιδρύθηκε στην Αγγλία η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γυναικών.
Στη χώρα μας, οι γυναίκες πάτησαν «χωμάτινο» χορτάρι το 1980, συμμετέχοντας σε αγώνες που διοργάνωναν οι ίδιοι οι σύλλογοι, καθώς η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου δεν είχε ασχοληθεί με τη διεξαγωγή πρωταθλήματος γυναικείου ποδοσφαίρου. Κάτι το οποίο συνέβη το 1990 με το 1ο Πειραματικό πρωτάθλημα, το οποίο, αν και πραγματοποιήθηκε, δεν έχει αναγνωρισθεί από την Ε.Π.Ο. Από το 1991 έως και σήμερα, το γυναικείο ποδόσφαιρο στη χώρα μας διεξάγεται από την Ε.Π.Ο.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει έως και σήμερα το γυναικείο ποδόσφαιρό να μην είναι τόσο διαδεδομένο και να περιβάλλεται με σεξιστικά, υβριστικά και προσβλητικά σχόλια;
Τι είναι αυτό που ενοχλεί μερίδα του ανδρικού πληθυσμού, όταν εντοπίσει γυναίκα εντός γηπέδου με μία μπάλα στα πόδια, πολύ εύκολα την τοποθετεί στη θέση που πλένονται τα πιάτα;
Τι εικόνες έχει στο μυαλό του ένα μικρό αγόρι, που, όταν χάνει, παίζοντας ποδόσφαιρο με ένα συνομήλικο κορίτσι στην πλατεία, θα πει «σε άφησα να κερδίσεις» και δεν θα παραδεχθεί ότι απλά ήταν καλύτερο από εκείνον;
Τι υποβόσκει πίσω από την απάντηση είναι «soft», στην ερώτηση αν παρακολουθεί κάποιος γυναικείο ποδόσφαιρο;
Τι γέννησε την ασέβεια που συνόδευσε την απονομή της πρώτης χρυσής μπάλας σε γυναίκα το 2018;
Όταν η Άντα Χέγκερμπεργκ κλήθηκε να παραλάβει το βραβείο της χρυσής μπάλας που δινόταν για πρώτη φορά σε γυναίκα, έλαβε μαζί με αυτό και την ερώτηση «Γνωρίζεις πώς να κάνεις twerk;» από τον παρουσιαστή Μαρτίν Σολβέγκ.
Η απάντηση σε όλα αυτά, δυστυχώς, είναι η ακατάπαυστη καλλιέργεια της βίας, του σεξισμού, των έμφυλων στερεότυπων, της επίδειξης δύναμης και όλα τα κομφόρ που κάνουν τους ανθρώπους λιγότερο ανθρώπους. Όλα αυτά που πολύ εύκολα ενεργοποιούν χέρια και οδηγούν γυναίκες στο θάνατο.
Όσες γυναίκες βρέθηκαν στα γήπεδα, βρέθηκαν μετά από αγώνες, γιατί αγαπούν τον αθλητισμό κι όχι για δείξουν το στήθος τους, όπως αρκετοί περιμένουν να συμβεί.
Το γυναικείο ποδόσφαιρο απαιτεί σεβασμό και δεν παίζεται με γόβες.
Οι γυναίκες απαιτούν σεβασμό.