Πόσο μετράνε τελικά οι ζωές των από τα κάτω;

Το φετινό 7ο αυτοοργανωμένο Thessaloniki Pride έρχεται σε μια χρονιά ασφυξίας και σήψης. Βία, εκμετάλλευση, καταπίεση, ζωές αναλώσιμες μπροστά στα κέρδη, συγκάλυψη εγκληματικών κυβερνητικών ευθυνών. Αυστηρά οριοθετημένα πρότυπα έμφυλης συμπεριφοράς, συγκεκριμένοι κανόνες σεξουαλικής έκφρασης, καθημερινή βία απέναντι σε γυναίκες και θηλυκότητες, οι δολοφόνοι του Ζακ, αστυνομικοί και νοικοκυραίοι, να κυκλοφορούν πλέον όλοι ελεύθεροι, δυνάμεις ασφαλείας να αστυνομεύουν δρόμους και σχολές, πνίξιμο κάθε φωνής διαμαρτυρίας και αντίστασης, συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι ζούμε μόνο «από τύχη». Μια εξουσία ανάλγητη απέναντι στους αναγκεμένους αυτής της γης, που τους αποστερεί ακόμα κι απ’ αυτά τα δημόσια κοινωνικά αγαθά.

Ένα ολόκληρο σύστημα, καπιταλιστικά και πατριαρχικά δομημένο, να μάς πιέζει να ζήσουμε μέσα σε ασφυκτικά περιοριστικά πλαίσια. Με ορίζοντα ένα αποκαρδιωτικό «για πάντα». Αν δεν αντιδράσουμε.

Απέναντι σε αυτό, μία κραυγή βγαίνει από μέσα μας. «Θα ζούμε όπως θέλουμε εμείς».

Όχι συμμορφούμενα προς άνωθεν κατασκευασμένες νόρμες.

Όχι προσπαθώντας να είμαστε όσο «κανονικοί» θέλετε να είμαστε.

Όχι με το να γελάτε με τα γκέι αδέρφια μας, σαν να ήταν η καρικατούρα σας.

Όχι με το να σπρώχνετε κι άλλο στο περιθώριο της κοινωνίας και του δημόσιου χώρου τις τρανς γυναίκες.

Όχι με το να λιγοστεύουμε διαρκώς, γράφοντας ονόματα γυναικοκτονημένων σε αφίσες και πανό.

Όχι σιωπώντας, όταν μας υποχρεώνετε να μετράμε νεκρές στις ράγες των Τεμπών και μετανάστριες δολοφονημένες στα σύνορα.

Όχι κλείνοντας τα μάτια στην αθλιότητα των προσφυγικών καμπς και το συνεχές έγκλημα των επαναπροωθήσεων.

Όχι μετρώντας τα λεφτά μας για να δούμε αν θα καταφέρουμε να φτάσουμε ως το τέλος του μήνα.

Όχι να τεντωνόμαστε σαν λάστιχα σε επισφαλείς δουλειές, σε επικίνδυνες δουλειές, σε ανασφάλιστες δουλειές, μόνο και μόνο για να είναι ευχαριστημένα μαζί μας τα αφεντικά.

Όχι να διαπραγματευόμαστε την τιμή του νερού και να το πληρώνουμε για χρυσάφι, τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι δημόσιο, κοινωνικό αγαθό, εξασφαλισμένο για όλους.

Η δύναμή μας: ενότητα με όλα τα κινήματα των καταπιεσμένων

Το φετινό 7ο αυτοοργανωμένο Thessaloniki Pride έρχεται ωστόσο και σε μια χρονιά που μας χάρισε την πολύτιμη συνειδητοποίηση της δύναμης που βγαίνει μέσα από την αντίσταση στο πιο γκρίζο και μουντό τοπίο. Μέσα σε μια χρονιά είδαμε να ανθίζουν συγκλονιστικά κινήματα.

Να αντηχούν οι δρόμοι από την οργή για τη δολοφονία του ρομά Κώστα Φραγκούλη από αστυνομικούς και από το σύνθημα ότι ρομά και μπαλαμές παλεύουμε μαζί για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Και δεν είναι.

Να πλημμυρίζουν οι δρόμοι για το κρατικό έγκλημα των Τεμπών.

Να απεργούν και να διαδηλώνουν χιλιάδες την 8η Μάρτη, με τις διεκδικήσεις για τα δικαιώματα γυναικών και θηλυκοτήτων να ενώνονται με τη διεκδίκηση μιας ζωής άξιας να τη ζεις.

Να γεμίζουμε ελπίδα με την πανεργατική απεργία της 9ης Νοέμβρη.

Με την κινητοποίηση των καλλιτεχνών, που έδωσαν νέα μορφή, έμπνευση και περιεχόμενο στο κατέβασμα στους δρόμους.

Με τις μεγαλειώδεις συναυλίες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στη Θεσσαλονίκη.

Με την υπεράσπιση του –μοναδικού στην Ευρώπη- κατειλημμένου από τους εργαζομένους του και αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ.

Με τις κινητοποιήσεις των φοιτητ(ρι)ών ενάντια στην αστυνομική καταστολή και στην παρουσία δυνάμεων ασφαλείας μέσα στα πανεπιστήμια και τις σχολές.

Με την κραυγή «βιαστής είναι», που βρήκε τρόπο να εισχωρήσει στα θέατρα όλης της Ελλάδας με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη.

Με τις συγκεντρώσεις και πορείες ενάντια στη συγκάλυψη του βιασμού της Γεωργίας Μπίκα από τα πλουσιόπαιδα της CocaCola.

Με τις κινητοποιήσεις κατά της έμφυλης βίας. Με τις πρωινές περιφρουρήσεις από όλο το κίνημα έξω από τις πύλες του εργοστασίου της «Μαλαματίνας».

Μια χρονιά γεμάτη από σπουδαία κινηματικά γεγονότα. Αυτές οι μικρές -και συνάμα μεγαλειώδεις- κινηματικές ανάσες είναι που μας επιτρέπουν να ελπίζουμε και να οργανωνόμαστε για να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Κική Σταματόγιαννη (μέλος του Συντονιστικού REclaim Pride)

Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Εντουάρ Λουί: «Ενάντια στον φασισμό, θα πάω να ψηφίσω έναν υποψήφιο που μισώ βαθιά»

Τον Εντουάρ Λουί, μια από τις πιο μαχητικές φωνές υπέρ της εργατικής…