Πηγή: Καθημερινή (24.4.2022)
Καθώς συμπληρώθηκαν δύο μήνες από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, όχι μόνο δεν διαφαίνεται κάποια ελπίδα για γρήγορη κατάπαυση του πυρός, αλλά ενισχύεται η αγωνία ότι τα χειρότερα, τα πολύ χειρότερα, βρίσκονται μπροστά. Από τις αρχές της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκίνησε η από καιρό αναμενόμενη ρωσική εκστρατεία για την ολοκληρωτική κατάληψη του Ντονμπάς. Μαζί με αυτήν άρχισε η δεύτερη φάση ενός ολέθριου –πρωτίστως για την Ουκρανία, έπειτα για τη Ρωσία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη– πολέμου, την έκβαση και τη διάρκεια του οποίου ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει.
Η πρώτη φάση της σύγκρουσης άφησε βαριά τραύματα στους εισβολείς. Στις 24 Φεβρουαρίου ο ρωσικός στρατός εισέβαλε ταυτόχρονα από Βορρά, μέσω Λευκορωσίας, και από Νότο, μέσω Κριμαίας, για να κατακτήσει μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα σημαντική λωρίδα της νότιας Ουκρανίας και να φτάσει μέχρι τα προάστια του Κιέβου και του Χάρκοβο. Το Σχέδιο Α του Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν, πιθανότατα, όχι η κατάκτηση της ουκρανικής πρωτεύουσας, αλλά η άσκηση ασφυκτικής πίεσης με την ελπίδα ενός πραξικοπήματος για την ανατροπή του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και την άνευ όρων συνθηκολόγηση των αμυνόμενων. Αλλωστε, ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος έκανε σαφείς τις προσδοκίες του όταν καλούσε, από τις πρώτες ώρες της εισβολής, τον ουκρανικό στρατό να ανατρέψει την κυβέρνηση του Κιέβου.
Εκείνη τη στιγμή, οι προσδοκίες του Πούτιν ενδεχομένως δεν ήταν τόσο παράλογες όσο φαίνεται εκ των υστέρων. Οι Ουκρανοί σύρθηκαν σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη Λευκορωσία, χώρα που διευκόλυνε τη ρωσική εισβολή, χωρίς ο εχθρός να έχει αναστείλει τις φονικές επιθέσεις του. Ενα από τα τρία μέλη της αρχικής διαπραγματευτικής ομάδας τους δολοφονήθηκε ως άνθρωπος των Ρώσων. Ο ίδιος ο Ζελένσκι αισθάνθηκε την ανάγκη να εξαπολύσει δημόσια θεούς και δαίμονες εναντίον «προδοτών» που δρούσαν στις γραμμές του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών. Ωστόσο το αρχικό σοκ γρήγορα απορροφήθηκε. Εγκλωβισμένα σε μεγάλες πόλεις με εχθρικούς πληθυσμούς, τα ρωσικά στρατεύματα και τεθωρακισμένα αποδιαρθρώνονταν από τις μικρότερες, αλλά πιο ευέλικτες ουκρανικές δυνάμεις. Η αναγκαστική απόσυρση των επιδρομέων από τις βόρειες πόλεις και η βύθιση του καταδρομικού «Μασκβά», ναυαρχίδας του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας –ένα τεράστιο επιχειρησιακό, συμβολικό και ηθικό πλήγμα για τους Ρώσους– επιβεβαίωσαν τη συνολική αποτυχία του Σχεδίου Α, παρά τα επιμέρους εδαφικά κέρδη.
