Το σώμα πρέπει να είναι δικό μας.
Ούτε του κράτους, ούτε της αγοράς
Σίλβια Φεντερίτσι
Το σωτήριον έτος 2022, τον μήνα Αύγουστο, η συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου αποφάσισε, ανάμεσα σε διάφορα άλλα θέματα (εξορκισμοί και μικρασιατική καταστροφή), την αποστολή μιας Εγκυκλίου προς το «Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος» με τον τίτλο: «Περί της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και αποφυγής των αμβλώσεων». Η εγκύκλιος διαβάστηκε ήδη μια φορά την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου αλλά αναγνώσθηκε ξανά την Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου, την μέρα της Γενεθλίου της Θεοτόκου. Την μέρα των γενεθλίων της Παναγίας δηλαδή. Της μάνας του Χριστού που, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, έμεινε έγκυος αφότου μύρισε τον κρίνο και αφού την είχε επισκεφθεί ο άγγελος Γαβριήλ. Αυτής που την έλεγαν Μαρία, όνομα που τόλμησαν «και μάλιστα να το βαφτίζουν και Μαρία τις ημέρες της Παναγίας», όπως είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός για την μικρή προσφυγοπούλα από τη Συρία που πέθανε στον Έβρο λόγω της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ στο μεταναστευτικό. Η εγκύκλιος θα μπορούσε να συνοψιστεί στην φράση: 82 άνδρες ιερείς που αμείβονται με δημόσιο χρήμα προτείνουν στις γυναίκες τι να κάνουν με τη μήτρα τους.
Όταν η επίθεση στα αναπαραγωγικά μας δικαιώματα ξεσπούσε στην Πολωνία ή πιο πρόσφατα στην Αμερική, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών κατήργησε το συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση, νιώθαμε πως τέτοιες επιθέσεις είναι πολύ μακριά από εμάς∙ τόσο όσο και οι δυστοπικές ιστορίες των πορφυρών δούλων της Μάργκαρετ Άτγουντ. Όμως, παρά το όποιο φιλελεύθερο κυβερνητικό προσωπείο, ο μισογυνικός λόγος της Εκκλησίας δεν πέφτει από τον ουρανό (όπως κηρύττει η εκκλησία). Έρχεται να προστεθεί στα συνέδρια Γονιμότητας, στην μέρα του Αγέννητου Παιδιού που, με την σφραγίδα του υπουργείου Παιδείας, μπήκε ήδη στα σχολεία καθώς και στις προκλητικές δηλώσεις του Μητροπολίτη Δωδώνης: «Δεν υπάρχει βιασμός χωρίς συναίνεση».
Βρισκόμαστε ενώπιον πατριαρχικών λόγων για τη γονιμότητα και την υπογεννητικότητα, την εθνική γενοκτονία και την υποτιθέμενη «προστασία της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής», που ευαγγελίζονται την αποικιοποίηση των γυναικείων σωμάτων ή των σωμάτων με μήτρα την ίδια στιγμή που εξοντώνουν τους «αλλόθρησκους» πρόσφυγες και οδηγούν τις γυναίκες σε παράνομες και επικίνδυνες αμβλώσεις.
Καθώς το νεοφιλελεύθερο κράτος διαλύει το σύστημα υγείας εις βάρος της υγείας των γυναικών, καθώς οι δομές πρόληψης της έμφυλης βίας καταρρέουν, με κυβερνητικές ευλογίες και δημόσιο χρήμα, οι εκκλησιαστικοί πατριάρχες προπαγανδίζουν μια κόλαση επί γης, διεκδικώντας λόγο επί των σωμάτων μας.
Η εκκλησιαστική προπαγάνδα που διαδίδει την κατάργηση του κατακτημένου δικαιώματος στην άμβλωση αποτελεί άλλη μια αντιδημοκρατική και μισογυνική στιγμή, φανερώνει άλλη μια καπιταλιστική και ιδιοκτησιακή πρόθεση που αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως παιδομηχανές του έθνους και της Εκκλησίας. Η αναφορά στην δημοκρατία είναι κρίσιμη. Δεν είναι τυχαίο που τα κινήματα των μαύρων γυναικών στις ΗΠΑ κάνουν λόγο για «αναπαραγωγική δικαιοσύνη», διεκδικώντας έναν άλλο τρόπο να γεννούν ή να πραγματοποιούν εκτρώσεις στα νοσοκομεία.
Προς τα πού να κοιτάξουμε λοιπόν; Τα πράσινα υψωμένα μαντήλια των λατινοαμερικάνων γίνονται σημείο αναφοράς. Ο τεράστιος αγώνας που έδωσε το φεμινιστικό κίνημα στην Αργεντινή, την πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που νομιμοποίησε τις αμβλώσεις, αποτελεί μια υπενθύμιση (από το παρελθόν ή το μέλλον;) των σκληρών αγώνων που δίνουμε για τη ζωή σε κόσμους που δεν είναι όσο μακριά πιστεύαμε ότι ήταν. Το αίτημα για δημόσιες δωρεάν και ασφαλείς αμβλώσεις «με τον δικό μας τρόπο» γίνεται κυρίαρχο ζήτημα δημοκρατίας στην αντίθεση κεφαλαίου-ζωής.
Και τώρα το κρίσιμο στοίχημα είναι η διεκδίκηση μιας λαϊκής φεμινιστικής ηγεμονίας που δεν θα αφήνει χώρο στα κηρύγματα μίσους και που ίσως θα επαναοικειοποιείται τον λόγο περί ιερότητας. Το δικαίωμά μας στην άμβλωση είναι ιερό. Δικό μας (άγιο έδαφος) το σώμα, δική μας η επιλογή.
Προς το παρόν, καθώς οι παπάδες προσεύχονται στο όνομά μας, μεταφράζουμε από τα ισπανικά εκείνο το σύνθημα που λέει: Έξω τα κομποσκοίνια σας από τις ωοθήκες μου (Fuera vuestros rosarios de mis οvarios), αναζητώντας μια εντόπια φεμινιστική ομοιοκαταληξία.
* Η Κατερίνα Σεργίδου είναι μέλος της Συνέλευσης 8 Μάρτη
Διαβάστε επίσης: Κυριακή Κλοκίτη, Κήρυγμα μίσους εναντίον των γυναικών;
