«Η κατάσταση είναι κρίσιμη, αλλά δεν είναι σοβαρή». Το γνωστό ανέκδοτο του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου ταιριάζει γάντι με τον τραγέλαφο της ελληνικής (αλλά και της ευρωπαϊκής) πολιτικής. Την ώρα που ο πόλεμος μαίνεται στην καρδιά της Ευρώπης και ο πυρηνικός εφιάλτης επιστρέφει, τα κυβερνητικά επιτελεία εμφανίζονται αφοσιωμένα στην «επικοινωνία». Για την ακρίβεια, σε μια προπαγάνδα τόσο γελοία που καταλήγει στο φιάσκο.

Μακρόν και Μητσοτάκης

Την αρχή έκανε ο Μακρόν, ο οποίος υιοθέτησε το στυλ Ζελένσκι, εμφανιζόμενος στο γραφείο του αξύριστος, με φούτερ και τζιν. Η εμφάνιση Μακρόν, αντί να δείξει την κρισιμότητα της κατάστασης και να εξάρει την «ηγετική ικανότητά» του, προκάλεσε τον καγχασμό. Το «στυλ Ζελένσκι» (που αποτελεί βέβαια μέρος της ουκρανικής πολεμικής προπαγάνδας) μπορεί να ταιριάζει στον ηγέτη μιας χώρας που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, αλλά φαντάζει γελοίο στον ηγέτη μιας χώρας που βρίσκεται στην κανονικότητα της ειρήνης. Πόσο μάλλον όταν το στυλ του για χρόνια είναι τελείως διαφορετικό.

Στη συνέχεια ήρθε ο Μητσοτάκης να αντιγράψει τον Μακρόν, που είχε αντιγράψει τον Ζελένσκι. Στο διάγγελμά του για τα μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στο σαλόνι του σπιτιού του, αξύριστος και με φούτερ. Δηλαδή μετά τον Ζελένσκι του Ελιζέ έχουμε και τον Ζελένσι του Λυκαβηττού. Φαιδρά πράγματα, τα οποία γίνονται ακόμα πιο φαιδρά, αν αναλογιστούμε ότι επί χρόνια ο Μητσοτάκης είχε στηριχτεί στην εικόνα του «ευπρεπώς ενδεδυμένου», σε αντιπαράθεση με τον «ατημέλητο» Τσίπρα.

Το φιάσκο με το «στυλ Ζελένσκι» αφορά την ουσία της πολιτικής και όχι μόνο τη φόρμα της. Δείχνει ότι, ακόμα και στις στιγμές της πιο μεγάλης κρίσης, το κύριο μέλημα αυτών που κυβερνάνε είναι η αναπαραγωγή της εξουσία τους και όχι η υπεράσπιση της κοινωνικής πλειονότητας.

Τα μέτρα

Από εκεί και πέρα, τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης κινήθηκαν στην πεπατημένη. Καταρχάς, ήρθαν πολύ αργά, αφού πρώτα η κατάσταση έφτασε στο μη περαιτέρω και πολύς κόσμος έφτασε να αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Όπως πάντα, πρέπει να αρχίσει η κατακραυγή, για να κινητοποιηθούν τα κέντρα εξουσίας.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα κυβερνητικά μέτρα δίνουν κάποιες ανάσες στους κοινωνικά αποκλεισμένους (χωρίς όμως να εξασφαλίζουν την άνετη επιβίωσή τους), για την πλειονότητα των εργαζομένων δεν αλλάζουν τη μεγάλη εικόνα. Δεν βάζουν δηλαδή φραγμό στη ραγδαία συρρίκνωση του εισοδήματος των εργαζομένων και τη μεγάλη υποβάθμιση της ποιότητάς ζωή τους. Ο μισθός δεν φτάνει μετά τις 20 του μήνα, ενώ εκατομμύρια πολίτες δεν χαίρουν βασικών αγαθών, όπως η αξιοπρεπής θέρμανση.

Ο πρωθυπουργός επικαλείται τη δημοσιονομική υπευθυνότητα για να δικαιολογήσει το χαμηλό ύψος των επιδομάτων. Λεφτά δεν υπάρχουν για τον κόσμο, αλλά υπάρχουν για τους εξοπλισμούς, τους Μεγάλους Περιπάτους και μια μείωση του ΕΝΦΙΑ που ευνοεί τους πλούσιους.

Όπως ήταν επίσης αναμενόμενο, ο Μητσοτάκης δεν πήρε κανένα μέτρο για να σπάσει τις μονοπωλιακές πρακτικές στον χώρο της ηλεκτρικής ενέργειας. Στο ηλεκτρικό, με βάση το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ και τον ρυθμιστικό νόμο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργήθηκε μια δήθεν «ελεύθερη αγορά». Στην πραγματικότητα, τρεις εταιρίες καθορίζουν την προσφορά στις ημερήσιες δημοπρασίες ηλεκτρικού ώστε να πετυχαίνουν τις μεγαλύτερες δυνατές τιμές πώλησης του ρεύματος. Αλλά αυτές τις σκανδαλώδεις πρακτικές (για τις οποίες δεν φταίει ο…Πούτιν), ο Ζελένσκι του Λυκαβηττού κάνει ότι δεν τις βλέπει.

Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Εντουάρ Λουί: «Ενάντια στον φασισμό, θα πάω να ψηφίσω έναν υποψήφιο που μισώ βαθιά»

Τον Εντουάρ Λουί, μια από τις πιο μαχητικές φωνές υπέρ της εργατικής…