Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, βρισκόμαστε σε αναμονή της απόφασης του Συμβουλίου Εφετών για την αποφυλάκιση του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη. Μετά από 64 μέρες απεργίας η υγεία του Μιχαηλίδη έχει περιέλθει σε οριακό σημείο. Είναι ενδεικτική η ανακοίνωση η ανακοίνωση των συνηγόρων του, Γιώργου Κακαρνιά και Θεόδωρου Μαντά:
«Στην περίπτωση του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη δεν κρίνονται μόνον οι αντοχές της ανθρώπινης ζωής αλλά κρίνονται πρωτίστως οι αντοχές του κράτους δικαίου. Έχουμε βάσιμη αισιοδοξία ότι το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας θα εμμείνει στα ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά της ελληνικής δικαιοσύνης και θα ικανοποιήσει το δίκαιο αίτημά του για υφ’ όρων αποφυλάκισή του».
Το αίτημα
Όπως έχουμε γράψει και άλλες φορές, εμείς εδώ στο Κόκκινο και το Μαύρο δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, για να πιστεύουμε ότι έχει ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά – παρότι είναι κατανοητό γιατί το υποστηρίζουν οι συνήγοροι. Για την ακρίβεια, η περιπέτεια του Μιχαηλίδη δείχνει τον αγριανθρωπικό χαρκακτήρα της ελληνικής Δικαιοσύνης. Δεν είναι μόνο ότι οι δικαστές αρνούνται μέχρι τώρα το απολύτως νόμιμο δικαίωμά του, το οποίο έχει κατοχυρώσει εδώ και εφτά μήνες μετά από σχεδόν εννιά χρόνια φυλακή. Ούτε είναι μόνο ότι του έχουν επιβληθεί εξωφρενικά αυστηρές ποινές. Το χειρότερο όλων είναι ότι έχει φτάσει στο όριο, διεκδικώντας όχι κάποιο ριζοσπαστικό και προχωρημένο αίτημα, αλλά την εφαρμογή του νόμου, όπως αυτή ισχύει για όλους τους άλλους κρατούμενους,
Το ίδιο σκηνικό το έχουμε δει βέβαια να επαναλαμβάνεται πολλές φορές στο παρελθόν. Αλλά κάθε φορά συνιστά κραυγαλέα έκφραση του ζόφου της εξουσίας.
Η καταστολή
Την ώρα που ο Μιχαηλίδης βρίσκεται στο όριο, η καταστολή εντείνεται. Τις τελευταίες μέρες τα Εξάρχεια έχουν μετατραπεί σε ζώνη μειωμένων συνταγματικών εγγυήσεων και αχαλίνωτης αστυνομικής αυθαιρεσίας. Την περασμένη Παρασκευή τα ΜΑΤ χτύπησαν απρόκλητα τη φεμινιστική πορεία διαμαρτυρίας για τους βιασμός που έχουν συμβεί στη γειτονιά. Ξύλο, δακρυγόνα, δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις κυριολεκτικά για το τίποτα. Το Σαββατοκύριακο η αστυνομία συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, απαγορεύοντας ουσιαστικά τις συναθροίσεις στα Εξάρχεια και κάνοντας συνεχώς προσαγωγές, κατά το πρότυπο των επιχειρήσεων «Αρετή».
Ασφαλώς η έξαρση της καταστολής σχετίζεται με την προσπάθεια να περιοριστούν οι αντιδράσεις για την άτεγκτη στάση του κράτους για τον Μιχαηλίδη. Ενδεχομένως, αποτελεί προϋπόθεση για να ξεκινήσουν τα έργα του Μετρό στα Εξάρχεια. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το κατασταλτικό κρεσέντο δείχνει ότι οι κυβερνητικοί ιθύνοντες αισθάνονται αρκετά ισχυροί για να ξεπεράσουν τα όρια του πρόσφατου παρελθόντος. Και αυτό ίσως είναι το πιο επικίνδυνο.
