Ο Ισραέλ Ντούτρα, γενικός γραμματέας του PSOL (Κόμμα του Σοσιαλισμού και της Ελευθερίας), του μεγαλύτερου ριζοσπαστικού αντικαπιταλιστικού κόμματος της Βραζιλίας, και επικεφαλής της τάσης του MES (Σοσιαλιστικό Αριστερό Κίνημα) μέσα σε αυτό, μιλάει για την ολοένα και πιο επικίνδυνη πολιτική κατάσταση στη Βραζιλία πριν από τις εθνικές εκλογές στις 2 Οκτωβρίου.
Πηγή: Green Left (22.7.2022) | Μετάφραση: Δημήτρης Γκιβίσης
Ο ακροδεξιός πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο διεκδικεί την επανεκλογή του, και η βραζιλιάνικη πολιτική φαίνεται να κυριαρχείται από φήμες για πραξικοπήματα, ισχυρισμούς για εκλογική νοθεία, όπως είδαμε και στην εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ το 2020, και δολοφονίες αριστερών ακτιβιστών. Μπορείς να μας δώσεις μια εικόνα της τρέχουσας κατάστασης; Πόσο σοβαρή απειλή είναι η άνοδος της φασιστικής βίας και η πιθανότητα πραξικοπήματος;
Η πολιτική κατάσταση κλιμακώνεται. Στις 18 Ιουλίου ο Μπολσονάρο σε μια συνάντηση με περίπου 70 πρεσβευτές δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται το εκλογικό σύστημα και τα ηλεκτρονικά μηχανήματα ψηφοφορίας, δίνοντας ουσιαστικά σήμα ότι δεν θα δεχτεί τα εκλογικά αποτελέσματα. Η πολιτική βία αυξάνεται, κυρίως μέσα από τις ομάδες των οργανωμένων πολιτοφυλακών στη βραζιλιάνικη ύπαιθρο, που έχουν δολοφονήσει πολλούς περιβαλλοντικούς ακτιβιστές στον Αμαζόνιο, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων δολοφονιών του βρετανού δημοσιογράφου Ντομ Φίλιπς και του υπερασπιστή των δικαιωμάτων των ιθαγενών Μπρούνο Περέιρα. Η δολοφονία του Μαρσέλο Αχούντα, στελέχους του ΡΤ (Εργατικό Κόμμα), που δολοφονήθηκε άγρια στο πάρτι γενεθλίων του από έναν αστυνομικό, οπαδό του Μπολσονάρο, είναι επίσης ένα γεγονός που αξίζει να σημειωθεί. Σε αντίθεση με τα ψέματα που διαδόθηκαν από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Χάμιλτον Μουράο και τους ξεδιάντροπους υποστηρικτές του Μπολσονάρο, η δολοφονία του Αχούντα ήταν μια τυπική πράξη φασιστικής πολιτικής βίας.
Ο Μπολσονάρο και οι φασίστες της Βραζιλίας έχουν μια στρατηγική να καταστρέψουν το εργατικό κίνημα και την Αριστερά, να επιτεθούν στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, και να επιβάλουν ένα αυταρχικό πραξικόπημα. Καθώς όμως δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για να επιβάλουν την ατζέντα τους, εφαρμόζουν «διαδοχικές προσεγγίσεις», απειλώντας το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο και επιτρέποντας στα πιο ριζοσπαστικοποιημένα τμήματά τους να προβούν σε πράξεις δεξιάς τρομοκρατίας που έχουν στοιχίσει τη ζωή ακτιβιστών όπως ο Μαρσέλο.
Ο Μπολσονάρο δεν έχει την απαραίτητη δύναμη για να κάνει ένα πραξικόπημα, αλλά αναμφίβολα θέλει να δημιουργήσει «θεσμική αναταραχή». Κατά κάποιο τρόπο ενεργεί όπως ο Τραμπ στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου του 2021, αν και με προληπτικό τρόπο. Αξίζει να πούμε ότι ο Μπολσονάρο έρχεται δεύτερος στις δημοσκοπήσεις, ενώ ο Λούλα προηγείται με σημαντική διαφορά. Χωρίς ισχυρή απάντηση από το μαζικό κίνημα οι κίνδυνοι θα αυξηθούν, γιατί ο μόνος τρόπος για να σταματήσει ο φασισμός, τώρα και ιστορικά, είναι να παλέψουμε για να κερδίσουμε τον έλεγχο στους δρόμους.
Ποια είναι η απάντηση της Αριστεράς γενικότερα, και του PSOL ειδικότερα, σε αυτή την κατάσταση; Υπάρχουν σημάδια λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια σε αυτή την απειλή;
Ως PSOL και ως MES εστιάζουμε όλες τις προσπάθειές μας στο να νικήσουμε τον Μπολσονάρο στις κάλπες αλλά και στους δρόμους. Τα δημόσια πρόσωπά μας, όπως οι βουλευτές μας, και οι συνδικαλιστές, οι φοιτητές και οι λαϊκοί ηγέτες, έχουν θέσει τους εαυτούς τους στην υπηρεσία αυτής της μάχης. Δυστυχώς όμως ένα τμήμα της Αριστεράς που συνδέεται με το PT συνεχίζει να επικεντρώνεται στην προεκλογική του εκστρατεία χωρίς κινητοποιήσεις, προτιμώντας αντ’ αυτού να επιδιώκει συμφωνίες με τμήματα της ελίτ, όπως είδαμε για παράδειγμα με την επιλογή του Ζεράλντο Άλκμιν, ενός νεοφιλελεύθερου πολιτικού και πρώην κυβερνήτη του Σάο Πάολο, με ισχυρούς δεσμούς με τον χρηματοπιστωτικό τομέα, ως υποψήφιου αντιπροέδρου του Λούλα. Είμαστε σε θέση να νικήσουμε τον Μπολσονάρο, και γνωρίζουμε ότι μπορούμε να επιτύχουμε μια πραγματική πολιτική και εκλογική νίκη μόνο κερδίζοντας την κοινωνική πλειοψηφία. Κάναμε κάλεσμα για ενωτικά μέτωπα, και θέλουμε να οργανώσουμε μια εθνική ημέρα διαμαρτυριών που θα συμπέσει με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις οι οποίες έχουν προγραμματιστεί να γίνουν με την επιστροφή στα μαθήματα στις 11 Αυγούστου. Πρέπει να κάνουμε πράξη την αντιφασιστική ενότητα. Η διεθνής αλληλεγγύη θα είναι θεμελιώδης για την απομόνωση του Μπολσονάρο και των πραξικοπηματικών του σχεδίων.
Σχεδόν ολόκληρη η Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου του PSOL, έχει αποφασίσει να στηρίξει τον Λούλα στον πρώτο γύρο των εκλογών. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για την καμπάνια του PSOL;
Το PSOL αποφάσισε με ψηφοφορία να μην έχει υποψήφιο πρόεδρο για πρώτη φορά στην ιστορία του. Ήταν μια αμφισβητούμενη ψηφοφορία, με σχεδόν το 45% του κόμματος να υποστηρίζει την ανάγκη να έχουμε έναν υποψήφιο στον πρώτο γύρο και να δώσουμε μια κριτική ψήφο υπέρ του Λούλα στο δεύτερο γύρο. Ωστόσο, η πραγματικότητα έχει επιβληθεί. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να οικοδομήσουμε έναν αριστερό χώρο που θα μπορεί να παρέμβει στην προεκλογική εκστρατεία, καλώντας σε ψήφο υπέρ του Λούλα για να νικήσει τον Μπολσονάρο και να σταματήσει το χέρι του φασισμού. Αγωνιζόμαστε να διασφαλίσουμε ότι αυτή η νίκη θα επιτευχθεί στον πρώτο γύρο.
Θα υπάρξουν επίσης εκλογές για το Εθνικό Κογκρέσο, τους τοπικούς κυβερνήτες, και τα περιφερειακά κοινοβούλια. Στο πλαίσιο αυτό έχει ανοίξει μια συζήτηση στο PSOL σχετικά με την τακτική των εκλογικών συμμαχιών με το PT, με την ελπίδα σε ορισμένες περιπτώσεις να υπάρξει μια κυβέρνηση συνασπισμού σε ομοσπονδιακό ή περιφερειακό επίπεδο. Τι μπορείς να μας πεις για αυτές τις συζητήσεις;
Εντός του PSOL το MES και το Αριστερό Μπλοκ, το οποίο εκπροσωπεί σχεδόν τα μισά μέλη του κόμματος, έχουν προτείνει την ανάγκη να νικηθεί ο φασισμός μαζί με άλλα καθήκοντα: να παρουσιαστούν περιφερειακοί υποψήφιοι για να παρέμβουν στη συζήτηση για τα πολιτικά προγράμματα, και να επανεκλεγούν οι εν ενεργεία βουλευτές του PSOL. Το MES αγωνίζεται για να επανεκλέξει τους τρεις ομοσπονδιακούς βουλευτές μας και να διευρύνει τον αριθμό των περιφερειακών βουλευτών μας. Θέλουμε επίσης να φτιάξουμε ένα πιο αριστερό πρόγραμμα, επικεντρωμένο στη φορολόγηση των μεγάλων περιουσιών, στην υπεράσπιση της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης και στη συζήτηση του προβλήματος του εξωτερικού χρέους. Και για να αντιμετωπιστεί η πείνα, πρέπει να οικοδομήσουμε ένα νέο οικονομικό μοντέλο το οποίο θα απαιτήσει βαθιές μεταρρυθμίσεις.
Το PSOL πρέπει να διατηρήσει την ανεξαρτησία του και να μην εισέλθει σε μια κυβέρνηση του Λούλα, ακόμη και όταν παλεύουμε μαζί με τον κόσμο του ΡΤ στην πρώτη γραμμή ενάντια στους ακροδεξιούς πραξικοπηματίες που ο Μπολσονάρο συνεχίζει να ενθαρρύνει. Αυτός ο πολιτικός αγώνας είναι σημαντικός και θα καθορίσει τη μελλοντική πορεία του κόμματος.
