Η Ντία Κουδούνη ήταν εκπρόσωπος των καλύτερων στοιχείων που συγκέντρωνε η γενιά της μεταπολίτευσης. Δεκατεσσάρων χρονών μαθήτρια το καλοκαίρι του ’74, ευτύχησε να γνωρίσει την πολιτικοποίηση εκείνης της εποχής, σε μια γειτονιά-χωνευτήρι των πιο ανήσυχων πολιτικών προβληματισμών του ευρύτερου αριστερού χώρου, το Χαλάνδρι. Ενταγμένη από νωρίς στο μαθητικό του Ρήγα, η Ντία έκανε τη συμμετοχή της στην Πολιτική (με Πι κεφαλαίο) τρόπο ζωής.

Με την Ντία βρεθήκαμε μαζί στο ίδιο μετερίζι σε όλη την πορεία της πολιτικής μας διαδρομής από το ’74 μέχρι το τέλος. Στις οργανώσεις, αλλά και στις πολιτικές συζητήσεις, και βέβαια τις διαδηλώσεις, τις απεργίες, … Γι’ αυτό και μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά, ότι απ’ όπου πέρασε, το Ρήγα, τη Β’ Πανελλαδική, το Συνασπισμό μετά το 2000, το Σύριζα από την ίδρυσή του μέχρι το 2015, το Κοκκινοπράσινο δίκτυο, τη δημοτική κίνηση Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου, και τέλος την ΑΡΚ και το χώρο που δημιουργήθηκε στα αριστερά του Σύριζα, η Ντία άφησε το αποτύπωμα της ανιδιοτελούς συμμετοχής, της ικανότητας να διακρίνει το σημαντικό από το επουσιώδες, της χωρίς περιστροφές αποστασιοποίησης από πρακτικές που προσβάλλουν τις αριστερές αξίες.

Δύσκολα μπορούσε να μαντέψει κανείς, πίσω από το χαμόγελο και την αισιόδοξη διάθεσή της  τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στην προσωπική της ζωή. Στο πολιτικό αγώνα έδινε πάντα τον καλύτερο εαυτό της. Και κυρίως, δεν καταδέχτηκε ποτέ να νοθεύσει τις πολιτικές της απόψεις προκειμένου να γίνει αρεστή σε κάποιους φίλους που έβλεπαν με σκεπτικισμό τις επιλογές της.

Η αξιοπρέπεια και το ψυχικό σθένος με τα οποία έδωσε τον τελευταίο άνισο αγώνα της επί ένα ολόκληρο χρόνο, το ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της νοσηλείας της δεν έχασε το χιούμορ της, αλλά και το ενδιαφέρον της να πληροφορηθεί για τα νεότερα σε σχέση με τις ζυμώσεις στον πολιτικό μας μικρόκοσμο, είναι το επιστέγασμα της πορείας μιας γυναίκας που με την παρουσία της κόσμισε την αριστερά συνολικά.

Την αποχαιρετούμε όπως της αξίζει. Με το χέρι στην καρδιά.

Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Εντουάρ Λουί: «Ενάντια στον φασισμό, θα πάω να ψηφίσω έναν υποψήφιο που μισώ βαθιά»

Τον Εντουάρ Λουί, μια από τις πιο μαχητικές φωνές υπέρ της εργατικής…