Η γυναίκα Τσιγγάνα έχει να αντιμετωπίσει μία σειρά διακρίσεων που δεν σχετίζονται μόνο με το φύλο, αλλά και με την εθνοτική της καταγωγή.
Από μικρό κορίτσι καλείται να ξεπεράσει το στερεότυπο της γυναίκας που έχει ως μοναδικό λόγο ύπαρξης αυτόν της δημιουργίας οικογένειας, από μικρή συνήθως ηλικία. Συνηθίζεται, τα μεγαλύτερα κορίτσια μαζί με τη μητέρα, να αναλαμβάνουν τη φροντίδα του νοικοκυριού και την ανατροφή των μικρότερων μελών της οικογένειας, αποκτώντας αυτόματα έτσι τον μητρικό ρόλο. Μια νοοτροπία που διατηρείται έως και σήμερα, ιδιαίτερα στους καταυλισμούς, λόγω του κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού που υφίστανται.
Μεγαλώνοντας, το κορίτσι κοντά στην εφηβεία, ακροβατεί ανάμεσα σε δύο κόσμους, εκείνον της κοινότητας όπου ζει και αυτόν της ευρύτερης κοινωνίας, που θέλει να ανακαλύψει, αλλά φοβάται… Κομβικό σημείο, συνήθως, στέκεται η μετάβαση από το δημοτικό στο γυμνάσιο όπου, όταν επιτυγχάνεται η ολοκλήρωσή του, η αλληλεπίδραση που βιώνει με τη μη Ρομά κοινότητα, σε συνδυασμό με τη στάση των γονέων, υποστηρικτική ή μη, είναι αυτή που θα καθοδηγήσει το έφηβο κορίτσι στην επιλογή του «κόσμου»…
Ο μεγαλύτερος αριθμός τσιγγάνων γυναικών, όμως, καταλήγει στην υιοθέτηση, κατά κύριο λόγο, του ρόλου της μητρότητας και της συζύγου, ώστε να μπορεί να νιώσει την «ασφάλεια», όπως τη γνωρίζει μόνο μέσα από την οικογένεια.
Υπάρχουν όμως και κορίτσια, γυναίκες Τσιγγάνες, που, κόντρα στις δυσκολίες και τις πολλαπλές ανισότητες, κέρδισαν και κερδίζουν κάθε μέρα όχι μόνο τα δικαιώματα αλλά και τα όνειρα τους!
Γυναίκες με τσιγγάνικη καταγωγή, μαθήτριες, φοιτήτριες, σε κάθε επάγγελμα, υπάλληλοι και ελεύθερες επαγγελματίες, μητέρες πολύτεκνες ή μονογονεϊκές από επιλογή, με εκείνη την αίσθηση της πίστης στις δικές τους δυνάμεις και επιθυμίες! Οπλισμένες με εκείνη τη γυναικεία δύναμη, που όσο ευάλωτες κι αν φαίνονται, στέκονται πάντα όρθιες να παλεύουν για εκείνες και ό,τι αγαπούν!
Και επειδή οι μάχες με συμμαχίες κερδίζονται ευκολότερα, αν τη συναντήσεις, μην σκεφτείς ότι είναι διαφορετική, ότι είναι αδύναμη, χάρισέ της απλώς αυτό που όλοι ως άνθρωποι έχουμε ανάγκη: την αποδοχή, με μια καλημέρα το πρωί έξω από την αυλόπορτα του σχολείου, με ένα καλωσόρισμα στη γειτονιά σου, αποδέξου την ως συνάδελφο και μην διστάσεις να την γνωρίσεις… Ίσως σε εκπλήξει πώς τα καταφέρνει…
Βίκη Σαρρίδη, Διαμεσολαβήτρια παραρτήματος Ρομά Δήμου Χαλανδρίου
Δείτε εδώ όλα τα κείμενα του 3ήμερου αφιερώματος του RednBlack.gr στην 8η Μάρτη
Διαμεσολαβήτρια παραρτήματος Ρομά Δήμου Χαλανδρίου
