Ένα προσχέδιο γνωμοδότησης του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών που διέρρευσε στη δημοσιότητα προτείνει την ανατροπή της απόφασης Ρόου κατά Γουέιντ, επιτρέποντας στις πολιτείες να απαγορεύσουν τις αμβλώσεις. Η απάντηση των Δημοκρατικών θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη: να παρακάμψουν το Ανώτατο Δικαστήριο και να απαιτήσουν ομοσπονδιακό νόμο ο οποίος θα κωδικοποιεί το δικαίωμα στην άμβλωση.
Της Τζένι Μπράουν, από το Jacobinmag
Μετάφραση: Ηρώ Μαρίνου
Φαίνεται ότι η άμβλωση σύντομα θα καταστεί παράνομη στο μισό τμήμα της χώρας μέσα σε λίγες βδομάδες. Ο δημοσιογραφικός οργανισμός Politico διέρρευσε ένα έγγραφο προσχεδίου απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου στο οποίο o δικαστής Σάμιουελ Αλίτο υποστηρίζει ότι η απόφαση Ρόου κατά Γουέιντ του 1973 αναγνώρισε το δικαίωμα στην άμβλωση επικαλούμενη το Σύνταγμα, ενώ δεν αναφερόταν πουθενά μέσα σε αυτό. Η απόφαση θα απορρίψει μαζί και μια άλλη απόφαση, του 1992 (Προγραμματισμένη Γονεϊκότητα κατά Κέισι), η οποία επικύρωσε το δικαίωμα στην άμβλωση που εισήγαγε η απόφαση Ρόου.
Στο μεταξύ σχεδιάζονται διαδηλώσεις υπεράσπισης του δικαιώματος στην άμβλωση σε διάφορα ομοσπονδιακά δικαστήρια της χώρας.
Η οριστική απόφαση στην υπόθεση Ντόμπς κατά της Οργάνωσης Τζάκσον για την Υγεία των Γυναικών αναμένεται τον Ιούνιο, ωστόσο αν το προσχέδιο ισχύσει, θα επιτραπεί στις πολιτείες να απαγορεύσουν την άμβλωση και τουλάχιστον οι μισές πιθανόν να το κάνουν. Καμιά δεκαριά πολιτείες ενεργοποίησαν επί τόπου νόμους οι οποίοι θα απαγορεύσουν αυτόματα την διαδικασία μόλις το Ανώτατο Δικαστήριο το επιτρέψει. Και το 58% των Αμερικανίδων γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία ζουν σε πολιτείες με αντιδραστικές νομοθεσίες.
H απόφαση θα αναγκάσει εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες που χρειάζονται να κάνουν άμβλωση να σπεύσουν σε άλλες πολιτείες όπου η διαδικασία είναι νόμιμη ή να προμηθευτούν χάπια διακοπής της κύησης και να προχωρήσουν στη διαδικασία κρυφά. Εκείνες που δεν έχουν αρκετούς πόρους, θα εξαναγκαστούν σε ανεπιθύμητες γέννες παρά τη θέλησή τους, μια μορφή βασανιστηρίου. Στις πολιτείες όπου η άμβλωση είναι παράνομη, εκείνοι που την εκτελούν θα συλλαμβάνονται, ενώ οι γυναίκες θα ανακρίνονται και θα φυλακίζονται αν αρνηθούν να μιλήσουν.
Σφαγή και φυλάκιση
Η νέα απόφαση θα στείλει την αστυνομία να πιάνει τους γιατρούς και θα ενεργοποιήσει ποινικά μέτρα εναντίον γυναικών που κάνουν άμβλωση. Η Οκλαχόμα πρόσφατα πέρασε ένα νόμο που προβλέπει δέκα χρόνια φυλάκιση και 100.000 δολάρια πρόστιμο σε όποιον εκτελεί άμβλωση.
Οι κινήσεις ενάντια στην άμβλωση, υπόσχονται με ευλάβεια ότι οι γυναίκες που κάνουν άμβλωση δεν θα υπόκεινται σε σύλληψη, παρά μόνο οι «φρικτοί άνθρωποι» που τις εκτελούν – ένα αναίσχυντο ψέμα αφού οι γυναίκες ήδη συλλαμβάνονται. Μια γυναίκα στο Τέξας αφέθηκε ελεύθερη μόνο μετά από εθνική κατακραυγή. Περίπου εικοσιπέντε γυναίκες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν διωχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή απέβαλαν. Μέχρι να κερδίσει αναστολή της ποινής της, η Πούρβι Πατέλ καταδικάστηκε σε είκοσι χρόνια φυλάκιση επειδή απέκρυψε την αποβολή της. Η Τζένι Λιν ΜακΚόρμακ στο Αϊντάχο έκανε χρήση χαπιών για να αποβάλει και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση. Έκανε έφεση και κατάφερε να ανατρέψει τον νόμο και την καταδίκη της.
Περιπτώσεις όπως αυτές γενικά κερδίζονται σε δεύτερο βαθμό αφού η επίκληση των νόμων περί ανθρωποκτονίας και διακοπής κύησης θεωρείται ανάρμοστη. Μέχρι τώρα όμως, αυτό συμβαίνει γιατί οι πολιτείες δεν μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την άμβλωση ως δολοφονία. Πολύ σύντομα, θα έχουν τη δυνατότητα να αποδίδουν τέτοιες κατηγορίες εναντίον γιατρών και ασθενών.
Ένα μεγάλο τμήμα της ρητορικής υπέρ των αμβλώσεων υποστηρίζει πώς οι γυναίκες θα επιστρέψουν στην εποχή προ της απόφασης Ρόου κατά Γουέιντ η οποία κατοχύρωσε το δικαίωμα στη διακοπή της κύησης. Στην πραγματικότητα, η νομοθετική συνθήκη της δεκαετίας του 1960 δεν είναι ιδιαίτερα καλός οδηγός για το τι θα ακολουθήσει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν γίνει περισσότερο ένα αστυνομικό κράτος με μαζικές φυλακίσεις και βαριές ποινές που ξεπερνάνε τις άλλες χώρες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το 33% του παγκόσμιου ποσοστού φυλακίσεων σε γυναικείο πληθυσμό.
Τα χάπια διακοπής της κύησης αλλάζουν τα πράγματα
Ταυτόχρονα με τη διόγκωση του ποινικού κράτους, η ιατρική τεχνολογία επίσης αναπτύχθηκε από τη δεκαετία του 1960, όταν υπολογίστηκε ότι πέντε χιλιάδες γυναίκες τον χρόνο έχαναν τη ζωή τους από παράνομες αμβλώσεις. Οι σοβαρές επιπλοκές ήταν τόσο συνηθισμένες που ολόκληρες πτέρυγες νοσοκομείων αφιερώθηκαν στο να φροντίσουν τις συνέπειες από αποτυχημένες αμβλώσεις.
Σήμερα, οι γιατροί που μελετούν το ζήτημα των αμβλώσεων που κάνουν μόνες τους οι γυναίκες λένε πώς οι προσπάθειες αποβολής του εμβρύου με αιχμηρά αντικείμενα, αμβλεία τραύματα και δηλητήρια είναι πολύ πιο κοινές επειδή τα χάπια διακοπής κύησης είναι διαθέσιμα κυρίως στη μαύρη αγορά και από προμηθευτές του εξωτερικού όπως η Aid Access. Ο Οργανισμός Ελέγχου Φαρμάκων και Τροφίμων πρόσφατα χαλάρωσε τους περιορισμούς στα χάπια διακοπής κύησης ώστε να μπορούν να τα προμηθευτούν ταχυδρομικά οι γυναίκες στις πολιτείες όπου τα επιτρέπουν.
Τα χάπια διακοπής της κύησης είναι ασφαλή και αποτελεσματικά και μπορούν προς το παρόν να χρησιμοποιηθούν σε περισσότερες από τις μισές ιατρικά ελεγχόμενες αμβλώσεις. Ωστόσο, ενώ αυτές που κάνουν χρήση των χαπιών είναι ασφαλείς ιατρικά, δεν θα είναι ασφαλείς από τους νόμους εναντίον των αμβλώσεων και τους κατήγορους που έχουν βαλθεί να τρομοκρατήσουν τον κόσμο και να αποτρέπουν τη χρήση τους.
Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού
Στο προσχέδιο γνωμοδότησης που διέρρευσε, ο Αλίτο γράφει: «Είναι ώρα να υπακούσουμε στο Σύνταγμα και να θέσουμε το ζήτημα της άμβλωσης στους εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού». Αυτό ακούγεται μια χαρά στη θεωρία, ακόμα και οι υποστηρικτές της άμβλωσης το έχουν χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα. Η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού στις Ηνωμένες Πολιτείες (μεταξύ 60% και 72%) υποστηρίζουν την απόφαση Ρόου κατά Γουέιντ, οπότε ένα υγιές νομικό σύστημα δεν θα χρειαζόταν να νομιμοποιήσει την άμβλωση μέσω ενός ομοσπονδιακού νόμου. Αλλά κάτι τέτοιο στα δικά μας είναι ανεφάρμοστο.
Τον Σεπτέμβριο, προβλέποντας το «λουτρό αίματος» στο Ανώτατο Δικαστήριο, οι Δημοκρατικοί πέρασαν στη Βουλή των Αντιπροσώπων την Πράξη Προστασίας της Υγείας των Γυναικών, έναν νόμο που κωδικοποιεί τα δικαιώματα που απαριθμούνται στην απόφαση Ρόου. Η ψήφος των Γερουσιαστών απέρριψε την πράξη με 46 υπέρ έναντι 48 κατά. Δύο Ρεπουμπλικάνες Γερουσιάστριες, που υποτίθεται πως υποστήριζαν το δικαίωμα στην άμβλωση, η Λίζα Μουρκόφκσι και η Σούζαν Κόλινς, ψήφισαν κατά του νόμου, προβάλλοντας ενστάσεις για το περιεχόμενο. Αλλά ακόμα κι αν είχαν ψηφίσει υπέρ, ο κανόνας της κωλυσιεργίας (τακτική που ακολουθείται στο αμερικανικό κογκρέσο όπου μπορεί μια μειοψηφία να σταματήσει τη συζήτηση για ένα νομοσχέδιο) υποδεικνύει ότι σαράντα ένας γερουσιαστές που δε λένε τίποτα και δεν χρειάζονται να βγάζουν μακροσκελείς λόγους ή να φοράνε πάνες ενηλίκων για να το κάνουν, μπορούσαν να εμποδίσουν τη συζήτηση για τον νόμο.
Ένα είδος μαζικής κατάλυσης της Γερουσίας -οι περισσότερες δημοκρατίες έχουν μόνο ένα νομοθετικό σώμα- θα βοηθούσε σίγουρα ώστε να απαλλαγούμε από τον κανόνα της κωλυσιεργίας. Όχι μόνο η άμβλωση αλλά μια σειρά ζωτικών νομοσχεδίων είναι όμηροι του κόμματος που δεν είναι στην εξουσία, από νόμους για την κλιματική αλλαγή έως εκείνους για τις αυξήσεις του κατώτατου μισθού και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Καθιστώντας αδύνατη την ψήφιση πολλών νόμων που θα βοηθούσαν πραγματικά τις κοινότητες που λεηλατούνται από εταιρίες και καταπιέζονται από συντηρητικούς νόμους των πολιτειών, οι Δημοκρατικοί Γερουσιαστές ετοιμάζονται να αξιοποιήσουν το ζήτημα των αμβλώσεων για να κερδίσουν υποστήριξη στις ενδιάμεσες εκλογές. Αλλά ακόμα κι αν ένας μαζικός λαϊκός ξεσηκωμός γι’ αυτό το ζήτημα επιτρέψει στους Δημοκρατικούς να κρατήσουν τη Γερουσία, αν δεν καταργηθεί ο κανόνας της κωλυσιεργίας, ένας νόμος που θα προστατεύει τη διαδικασία στην άμβλωση δεν έχει καμία τύχη. Τι είναι αυτό που μπορούν να υποσχεθούν για το μέλλον που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν στο παρόν;
Είναι η στιγμή για τους Δημοκρατικούς να υπερασπιστούν τη δημοκρατία και να κάνουν νόμιμες τις αμβλώσεις σε όλη τη χώρα.
