Μετά από 8,5 χρόνια εντός των φυλακών, μετά από όλες αυτές τις αυθαιρεσίες σε βάρος μου, αποφάσισα να δώσω ένα τέλος στην 11ετή ταλαιπωρία μου, υψώνοντας ανάχωμα στην πρακτική του προληπτικού εγκλεισμού, ή αλλιώς της επιπλέον τιμωρίας της απόδρασης με νομικά παραθυράκια. Έπειτα από 5 επιπλέον μήνες προληπτικής κράτησης, ξεκινάω απεργία πείνας με στόχο την αποφυλάκιση μου. Αυτή την επιλογή, με το βαθύ κίνητρο της πολυπόθητης ελευθερίας, σκοπεύω να τη στηρίξω με την ίδια συνέπεια που στήριξα τις επιλογές μου έως τώρα και για την οποία με εκδικούνται.
Γιάννης Μιχαηλίδης
Διαβάζοντας τα στοιχεία της υπόθεσης του Γιάννη Μιχαηλίδη, νομίζει κανείς ότι ζεις τη Μέρα της Μαρμότας:
Ένας αναρχικός κάνει απεργία πείνας για να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά του που προβλέπονται από τον νόμο.
Μια δικαστική εξουσία που αντιμετωπίζει τον αναρχικό με ειδικό τρόπο, όχι με βάση τις πράξεις του ή τη συνήθη πρακτική, αλλά θεωρώντας επιβαρυντικό παράγοντα τις πολιτικές αντιλήψεις του.
Ένας απεργός πείνας που φτάνει την υγεία του στα όρια, για να διεκδικήσει κάτι που δικαιούται, σύμφωνα με τον νόμο και την κοινή λογική.
Αυτή είναι με δυο λόγια η ιστορία της της υπόθεσης του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από 23/5, διεκδικώντας την αποφυλάκισή, αφού έχει εκτίσει τα 3/5 της ποινής του – όπως ακριβώς δηλαδή ορίζει ο νόμος. Αυτή όμως, είναι και η ιστορία πολλών άλλων αναρχικών και «εχθρών του κράτους» οι οποίοι υφίστανται άνιση (δηλαδή πολύ πιο σκληρή) μεταχείριση από τη δικαστική εξουσία.
Η υπόθεση του Μιχαηλίδη αποτελεί μια από τις πιο ακραίες περιπτώσεις αυθαίρετης δικαστικής σκληρότητας. Έχει καταδικαστεί σε βαριές και αδικαιολόγητες ποινές, έχει υποστεί αλλεπάλληλες διώξεις για να παρατείνεται η κράτησή κι έχει διωχθεί αυθαίρετα ως μέλος της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς – κατηγορία για την οποία αθωώθηκε. Ωστόσο, δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά την ακραία εφαρμογή του κανόνα. Του κανόνα της μόνιμης κατάστασης εξαίρεσης για τους «ειδικούς» κρατούμενους.
Τα δικά μας παιδιά
Η αυθαίρετη αντιμετώπιση του Γιάννη Μιχαηλίδη, έτσι κι αλλιώς, θα συνιστούσε πολιτικό ζήτημα. Στη συγκυρία που λαμβάνει χώρα όμως, αποκτά τα χαρακτηριστικά της πρόκλησης.
Στις 4 Ιουλίου, αφέθηκε ελεύθερος ο μεσίτης Θανάσης Χορταριάς, έχοντας κάτσει στη φυλακή μόλις 2 μήνες για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Ο Χορταριάς, υπενθυμίζεται, δεν καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία.
Στις 28 Ιουνίου, το Εφετείο της Λαμίας επικύρωσε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου για τον Κορκονέα, κι επομένως την ποινή των 13 ετών. Έχοντας εκτίσει ποινή 11 ετών για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο Κορκονέας αφέθηκε ελεύθερος.
Την ώρα λοιπόν που η δικαστική εξουσία αντιμετωπίζει με σκανδαλώδη αυστηρότητα τον Μιχαηλίδη, δείχνει σκανδαλώδη «επιείκεια» στα μέλη του εθνικού κορμού. Η Δικαιοσύνη ξέρει ποιους να προστατεύει και ποιους να εκδικείται. Ξέρει απέναντι σε ποιους πρέπει να κρατάει τα αυτιά κλειστά και σε ποιους να κλείνει το μάτι. Ξέρει ποιοι είναι οι “εχθροί” και ποιοι τα “δικά μας παιδιά”.
Σε αυτή τη χώρα του Κορκονέα και του Χορταριά ο Γιάννης Μιχαηλίδης παλεύει για τη δικαιοσύνη. Έχει δίκιο και πρέπει να το βρει.
Δείτε επίσης: Παρέμβαση αλληλεγγύης στον Γιάννη Μιχαηλίδη από το Rosso Nero στα Τρίκαλα
