Λίγο πριν από τις εκλογές της 21ης Μαϊου έγραψα εδώ, ως αναποφάσιστος μελλοντικός ψηφοφόρος, ένα κείμενο με τον ίδιο τίτλο, στο οποίο κατέληγα, με βάση ένα συγκεκριμένο σκεπτικό, ότι κατά την άποψή μου η καλύτερη επιλογή για τον ανένταχτο κόσμο της ανανεωτικής, δημοκρατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν να ρίξει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο ή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ή της λίστας ΜΕΡΑ 25-Συμμαχία για τη Ρήξη, βάζοντας σταυρό στους υποψήφιους και τις υποψήφιες που οι θέσεις τους είναι πιο κοντά στις δικές του. Οι εκλογές έγιναν, και οι δύο προαναφερθέντες πολιτικοί σχηματισμοί συντρίφτηκαν, με το ποσοστό του πρώτου να κατακρημνίζεται στο 20% (από 31% στις εκλογές του 2019) και τον δεύτερο να μένει εκτός βουλής.
Το σημαντικό γεγονός των περασμένων εκλογών ήταν ο θρίαμβος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος πιστεύω πως, ανεξάρτητα από τα τραγικά επικοινωνιακά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη, οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι, εδώ και καιρό, στην ελληνική κοινωνία ηγεμονεύουν οι συντηρητικές ιδέες και αξίες (ΤΙΝΑ, ατομικισμός, αδιαφορία για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, κυνήγι του κέρδους, φοροδιαφυγή, τάξη και ασφάλεια, εθνικισμός, εχθρότητα απέναντι στους μετανάστες κλπ). Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι ότι, μετά τη μεγάλη κοινωνική και πολιτική αναταραχή (και την θαυμάσια κατάσταση) των ετών 2012-2015, επανέρχεται σταδιακά η «κανονική» ισορροπία του πολιτικού συστήματος, στο πρότυπο όσων συμβαίνουν σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, όπου κυριαρχεί ή σημειώνει μια εντυπωσιακή άνοδο στις εκλογές (ή/και στις δημοσκοπήσεις), η Δεξιά με ακροδεξιό άρωμα: στην Ιταλία, τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Νορβηγία, την Ισπανία, την Ουγγαρία, την Αυστρία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία…
Μετά το τρομακτικό 41% της Νέας Δημοκρατίας στην κάλπη του Μαϊου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το κόμμα θα επικρατήσει και στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Έτσι, το μόνο διακύβευμα της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης είναι η αποτροπή της αυτοδυναμίας της ΝΔ, ένα ενδεχόμενο που θα της επιτρέψει να ασκήσει μια ακόμα πιο αυταρχική, νεοφιλελεύθερη, και εθνικιστική πολιτική.
Στη νέα αυτή κατάσταση, με μειωμένες πάντα τις προσδοκίες μου σε σχέση με τα υπαρκτά αριστερά κόμματα, και σταθερή την άποψή μου ότι αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά, το ταχύτερο, είναι η επανίδρυση της ανανεωτικής, δημοκρατικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς, υποστηρίζω ότι αυτή τη φορά η κατά την γνώμη μου καλύτερη επιλογή είναι η υπερψήφιση του ψηφοδελτίου ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη. Πέρα ορισμένες θετικές θέσεις του ΜΕΡΑ25, κάποιες από τις οποίες είχα αναφέρει στο προηγούμενο προεκλογικό μου κείμενο (π.χ. για τις εξορύξεις, το τραπεζικό σύστημα, τα funds και τους πλειστηριασμούς, την ενέργεια, , την πίστη του στο σύστημα της απλής αναλογικής, την πολιτική κατευνασμού στις σχέσεις με την Τουρκία, αλλά και του αδιαμφισβήτητου διεθνισμού του), τα οποία ανέδειξε με θάρρος και στη βουλή τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, η επιλογή του συγκεκριμένου ψηφοδελτίου είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για την προαναφερθείσα αποτροπή της αυτοδυναμίας της ΝΔ στη νέα βουλή.
Κατανοώ και σέβομαι απολύτως την ανάγκη κάποιων αριστερών φίλων, συντρόφων και συντροφισσών να συνεχίσουν να στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ακόμα και αν διαφωνούν με στοιχεία της πολιτικής του, αλλά είμαι υποχρεωμένος να πω ότι θεωρώ -πέρα από λανθασμένο, με βάση τον εκλογικό νόμο-, εντελώς απαράδεκτο τον ισχυρισμό της ηγεσίας του πως η ψήφος στα «μικρά κόμματα» (χωρίς να κάνει διάκριση μεταξύ αφενός των ακροδεξιών μορφωμάτων και της «ούτε δεξιάς-ούτε αριστερής» Πλεύσης Ελευθερίας, και αφετέρου των αριστερών κομματικών σχηματισμών) λειτουργεί υπέρ της αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας. Αντίθετα, υποστηρίζω ότι η κατ’ εξοχήν μη χαμένη ψήφος στις εκλογές της 25ης Ιουνίου είναι αυτή που θα πάει στην κάλπη του ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη.
