Το τελευταίο διάστημα στο ΑΠΘ επικρατεί μια πρωτοφανής κατάσταση. ΜΑΤ έχουν στρατοπεδεύσει στο εσωτερικό του πανεπιστημιακού ασύλου και το κάμπους βρίσκεται υπό συνθήκη ομηρείας με δεκάδες ασφαλίτες να εποπτεύουν κάθε μας κίνηση. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα σημείο μιας επιστολής καθηγητή του ΑΠΘ προς κοσμητείες για το θέμα της αστυνομίας: «Σας παρακαλώ ενημερώστε τους πιτσιρικάδες που βρίσκονται σε κάθε πόρτα της Πολυτεχνικής και παρατηρούν ακόμη και τις μύγες που μπαινοβγαίνουν, να μην έχουν τα χέρια σταυρωμένα πίσω από τις πλάτες γιατί τους αναγνωρίζουμε και αισθανόμαστε ότι μπαίνουμε σε σωφρονιστικό κατάστημα». Η επιστολή είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί. Όλα αυτά με πρόσχημα την περιβόητη βιβλιοθήκη στο Βιολογικό. Αλλά είναι σε όλους μας γνωστό ότι μια βιβλιοθήκη δεν χτίζεται με το αίμα των συμφοιτητών μας, με 6 τραυματίες φοιτητές και με πολλές προσαγωγές και συλλήψεις. Δεν χτίζεται με αύρες και πάνοπλους μπάτσους να ρίχνουν κρότου λάμψης και δακρυγόνα σε ευθεία βολή. Δεν χτίζεται με δακρυγόνα εντός της ΣΘΕ και του κάμπους.
Ή με τις βιβιλιοθήκες ή με τις βαριοπούλες
Τουλάχιστον υποκριτική η στάση της κυβέρνησης, η οποία εμφανίζεται ως υπερασπιστής των βιβλιοθηκών και της γνώσης. Η ίδια κυβέρνηση που τον Σεπτέμβριο 2013 δια στόματος Κυριάκου Μητσοτάκη ως υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης έθεσε σε διαθεσιμότητα 1349 εργαζόμενους από τα 8 μεγαλύτερα πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων 94(!) βιβλιοθηκονόμων (23 στο ΑΠΘ). Οι βιβλιοθήκες του ΑΠΘ έχουν αφεθεί στο έλεος τους. Ελάχιστο προσωπικό, σοβαρή υποχρηματοδότηση, άρα και υπολειτουργία. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ποιος τελικά είναι με τις βαριοπούλες. Επίσης ξεκάθαρο είναι ότι οι μπάτσοι δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο για την περιφρούρηση της βιβλιοθήκης.
Άρα γιατί θέλουν να φέρουν τους μπάτσους στις σχολές μας;
Με όλα αυτά τα γεγονότα που έχουν συμβεί, είναι ήδη εμφανές τι επιδιώκει να κάνει η πανεπιστημιακή αστυνομία. Η αστυνομία είναι εδώ για να περιφρουρήσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και όλες εκείνες τις πολιτικές που θέλουν το πανεπιστήμιο χωρίς τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του. Να το υποβαθμίσουν στην πράξη και να το κάνουν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου και αναπαραγωγής της εργατικής μας δύναμης. Συγκεκριμένα φοβούνται τις αντιδράσεις των φοιτητών ενάντια στις πολιτικές των ταξικών φραγμών, όπου τα τελευταία χρόνια με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής έχουν αποκλείσει χιλιάδες φοιτητές από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, η ταξικότητα της εκπαίδευσης εντείνεται ακόμα περισσότερο λόγω της υποβάθμισης των φοιτητικών παροχών. Η λέσχη εδώ και πολύ καιρό, παρ’ όλη την συνθήκη ακρίβειας που έρχεται σαν κάβουρας και σφίγγει ακόμα περισσότερο τις τσέπες μας, προσπαθεί να αποκλείσει μεγάλο κομμάτι της φοιτητικής κοινότητας επιβάλλοντας κάρτα σίτισης. Ενώ η εργολαβία, η οποία κάνει κουμάντο στην λέσχη (λόγω των ΣΔΙΤ), στο βωμό του κέρδους θυσιάζει την ποιοτική σίτισή μας και παράλληλα οι εστίες υπολειτουργούν και εντείνουν ακόμα περισσότερο τους αποκλεισμούς φοιτητών.
Φοβούνται τις αντιδράσεις των φοιτητών για τις ανατιμήσεις και την αύξηση του κόστους ζωής/φοίτησης. Αδυνατούμε να πληρώσουμε τους υπέρογκους λογαριασμούς του ρεύματος και του φυσικού αερίου, και ακόμα περισσότερο αγχωνόμαστε όταν στο τέλος κάθε μήνα μετράμε τα λεφτά που μας έχουν περισσέψει για να πληρώσουμε το νοίκι. Αίτιο σε όλη αυτή την συνθήκη ακρίβειας αποτελεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που επιλέγει την ολοένα μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίου για τους κεφαλαιοκράτες σε βάρος των δικών μας αναγκών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεων στον τομέα της ενέργειας (Protergia, Ήρων κτλ), που έχουν πολλαπλασιάσει τα κέρδη τους, ενώ η τιμή του ρεύματος έχει σχεδόν τριπλασιαστεί. Φοβούνται τις αντιδράσεις των φοιτητών ενάντια στις συγχωνεύσεις/καταργήσεις τμημάτων. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο θα ήταν να ξεσηκωθούν οι φοιτητές στο ΔΙΠΑΕ ενάντια στην συγχώνευση και κατάργηση των τμημάτων τους αν υπήρχαν μπάτσοι μέσα στις σχολές τους.
Φοβούνται τις αντιδράσεις των φοιτητών ενάντια στην εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ήδη έχουν βγει από το ΑΠΘ προπτυχιακά προγράμματα (ξενόγλωσσα) τα οποία είναι επί πληρωμή. Ήδη έχουν ιδρύσει ιδιωτικά πανεπιστήμια τα πτυχία των οποίων έχουν εξισωθεί με των δημοσίων. Ήδη η εργασιακή μας προοπτική εξαρτάται από το αν θα κυνηγήσουμε πανάκριβα μεταπτυχιακά και σεμινάρια, χτίζοντας τον ατομικό μας φάκελο προσόντων επί πληρωμή. Επί αυτών ήδη υπάρχει αντίδραση και θα ενταθεί, από μια γενιά που δεν είναι “χαμένη” σαν τις προηγούμενες, αλλά κυριολεκτικά το μέλλον της εξαρτάται από τους αγώνες που η ίδια θα δώσει για αυτό. Φοβούνται τις αντιδράσεις των φοιτητών για τις ιδιωτικές εταιρίες που σουλατσάρουν μες στις σχολές μας. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερο εταιρίες να εδραιώνονται μες στις σχολές μας να κερδοφορούν στις πλάτες μας και να προσπαθούν να επηρεάσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα προγράμματα σπουδών προς όφελος τους. Στις σχολές μας (Πολυτεχνείο), επίσης, γίνεται έρευνα για drone, για την πολεμική βιομηχανία, με σκοπό την επιτήρηση των συνόρων και την αναχαίτιση των μεταναστευτικών ροών, ενώ δεν αποκλείεται αυτά να μεταφέρουν βόμβες. Είναι ξεκάθαρο ότι το πανεπιστήμιο δεν νοιάζεται για την έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες αλλά για την έρευνα στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
Να απαντήσουμε με μαζικούς φοιτητικούς αγώνες
Σε όλα τα ψευτοδίπολα που θέτει η κυβέρνηση για να αποπροσανατολίσει και να ποινικοποιήσει τους αγώνες μας οι φοιτητές πρέπει να απαντήσουμε με μαζικούς αγώνες. Μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους και τις γενικές τους συνελεύσεις θα επανοικειοποιηθούμε το πανεπιστήμιό μας με καταλήψεις, κόντρα στην κρατική πολιτική που το θέλει αποστειρωμένο. Θα φτιάξουμε τους χώρους για να συναντηθούμε με τους συμφοιτητές ώστε να πολιτικοποιηθούμε, να κοινωνικοποιηθούμε, να διασκεδάσουμε, να προτάξουμε την κουλτούρα που μας εκφράζει και να αμφισβητήσουμε το μέλλον που μας χαράσσουν. Να ανοίξουμε το ΑΠΘ στην πόλη, κόντρα στα κλειστά κτίρια και τις περιφράξεις. Πόσο ωραίο θα ήταν το ΑΠΘ να μην έχει περιφράξεις και να είναι ένα με την πόλη, να μπορείς να μπαίνεις απ’ όλη την πόλη και να μην υπάρχουν σύνορα μεταξύ αστικού κέντρου και πανεπιστημίου. Από κοινού με τους μεταπτυχιακούς, τους διδακτορικούς, τους καθηγητές, το διοικητικό προσωπικό, τους εργαζόμενους στις τεχνικές υπηρεσίες και τα εργατικά σωματεία να παλέψουμε για ένα ενιαίο κέντρο αγώνα για την υπεράσπιση του ασύλου κόντρα στις πολιτικές που εμφανίζουν το μέλλον μας δυσοίωνο.
Η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις 10 Ιούνη, μια ημερομηνία που θα μας βρει στους δρόμους. Ήδη την προηγούμενη μέρα έχει βγει κάλεσμα για φοιτητική πορεία στην Καμάρα ενάντια στην παρουσία της αστυνομίας εντός του κάμπους καθώς και την κατάθεση του νέου εκπαιδευτικού νομοσχεδίου. Έχουμε έρθει σε επαφή με μέλη του ΕΣΔΕΠ (Ενιαίος Σύλλογος Διδακτικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού) για να συντονίσουμε από κοινού τις δράσεις μας και αυτή την στιγμή ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνουμε κοινούς συντονισμούς. Αυτό το διάστημα προγραμματίζεται, επίσης, φεστιβάλ φοιτητικών συλλόγων σε συνεργασία με τον Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος για την επανοικειοποίηση του κάμπους. Για να δείξουμε ότι το πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές, ότι αυτή θα είναι η εικόνα του μέλλοντος και όχι τα τουρνικέ, οι κάμερες και οι μπάτσοι.
Ο Άρης Κωνσταντούλας είναι φοιτητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο ΑΠΘ
