Η είδηση από τη Θεσσαλονίκη έδωσε νέα διάσταση στην επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ένας δεκαεξάχρονος Ρομά στη Θεσσαλονίκη χαροπαλεύει γιατί δέχτηκε στο κεφάλι σφαίρα από αστυνομικό. Ο δεκαεξάχρονος έβαλε βενζίνη 20 ευρώ και δεν πλήρωσε. Ακολούθησε αστυνομική καταδίωξη.
Τη συνέχεια του αστυνομικού αφηγήματος μπορεί να τη γράψει κανείς με απόλυτη ακρίβεια χωρίς να διαβάσει τις ανακοινώσεις και τις διαρροές της ΕΛΑΣ: Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης ο δεκαεξάχρονος προσπάθησε να εμβολίσει τα οχήματα των αστυνομικών, απειλώντας άμεσα τη ζωή τους, οι αστυνομικοί για να προστατευτούν πυροβόλησαν στον αέρα και με κάποιον τρόπο η σφαίρα σφηνώθηκε στο κεφάλι του νεαρού Ρομά…
Στο αφήγημα μπορούν να προστεθούν οι εκφράσεις “νόμιμη άμυνα”, “μεμονωμένο περιστατικό”, “εκπυρσοκρότηση υπηρεσιακού όπλου”, “εγκληματική συμπεριφορά”, “οι Ρομά δημιουργούν συνεχώς προβλήματα”.
Όπως με τον Σαμπάνη
Δεν γίνεται να ισχυριστεί κανείς με στοιχειώδη πειστικότητα ότι η τραγωδία της Θεσσαλονίκης προκαλεί κάποιου είδους έκπληξη. Τα ίδια ακριβώς είχαν σημειωθεί στη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη στις 22 Οκτωβρίου 2021. Τότε μετά από καταδίωξη, τα υπηρεσιακά όπλα είχαν εκπυρσοκροτήσει μόλις… 36 φορές. Όπως αναμενόταν, οι ευθύνες και τα τερατώδη ψεύδη των αστυνομικών συγκαλύφθηκαν. Οι εφτά εμπλεκόμενοι αστυνομικοί δεν τέθηκαν καν σε διαθεσιμότητα.
Την 1η Νοέμβρη 2021 οι Θανάσης Καμπαγιάννης, Αλεξάνδρα Καραγιάννη και Ηλίας Γιαννόπουλος, δικηγόροι της οικογένειας του Νίκου Σαμπάνη, είχαν γράψει:
“Το πέρασμα από τον κολασμό της εγκληματικής πράξης στη στοχοποίηση ομάδων πληθυσμού (οι Ρομά είναι μία από αυτές) συνιστά οριστικό διαζύγιο της Ελληνικής Αστυνομίας με τις βασικές ορίζουσες του κράτους δικαίου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα λογοδοτήσει σε διεθνή φόρα και δικαιοδοτικά όργανα για τη συστηματοποίηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Μέχρι τότε, όμως, δυστυχώς είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα υπάρξουν παρόμοια περιστατικά που θα καταλήξουν ξανά σε θανάτους. Η ευθύνη για ο,τι ακολουθήσει ανήκει πλέον στα χέρια των πολιτικών προϊσταμένων της ΕΛΑΣ και στις κεφαλές της κυβέρνησης”.
Η μηχανή του θανάτου
Οι ζωές των Ρομά λοιπόν (όπως και των προσφύγων) δεν λογίζονται ίσης αξίας με τις ζωές των “μπαλαμό” Γι’ αυτό και αστυνομικές δολοφονίες των Ρομά δεν επιφέρουν τιμωρίες και δεν προκαλούν γενικό σκανδαλισμό.
Με την ΕΛΑΣ δεν είναι όμως μόνο οι Ρομά και οι πρόσφυγες το θέμα. Οι θεωρούμενοι “επικίνδυνοι πληθυσμοί” προφανώς στοχοποιούνται συστηματικά. Αλλά η ΕΛΑΣ αποτελεί γενικά μια μηχανή που παράγει διαρκώς Κορκονέες. Από τη μια μεριά η εκπαίδευση της “υπηρεσίας” δημιουργεί αχαλίνωτους αγριανθρώπους έτοιμους να κατασπαράξουν τον “εσωτερικό εχθρό” Από την άλλη, η μόνιμη ατιμωρησία των αστυνομικών τους στέλνει το μήνυμα ότι για αυτούς όλα επιτρέπονται.
Ο Δεκέμβρης
Ένα από τα συνθήματα που χαρακτήρισαν τον Δεκέμβρη του 2008, εκφράζοντας τη γενικευμένη αγανάκτηση για τη συστημική βία, ήταν το “Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών, Ρουφιάνων, Δολοφόνων και Βασανιστών”. Δεκατέσσερα χρόνια μετά εξακολουθεί να ακούγεται στις διαδηλώσεις και σίγουρα θα ακουστεί στα Προπύλαια την Τρίτη στις 6 το απόγευμα. Θα ακουστεί ξανά γιατί σήμερα τίποτα δεν είναι ίδιο με τον Δεκέμβρη του 2008, αλλά τίποτα δεν έχει αλλάξει.