Γερμανία: Το περιοδικό Jacobin απευθύνει έκκληση για συσπείρωση δυνάμεων

Οι κινητοποιήσεις στην Ευρώπη κατά της οικονομικής κρίσης, της αύξησης των τιμών και της φτωχοποίησης του πληθυσμού είναι αλλεπάλληλες. Και ο κόσμος οργανώνεται: στη Βρετανία με την εκστρατεία «Enough is Enough», στη Γερμανία με το ίδιο σύνθημα: «Genug ist Genug»:¡Ya basta!, Φτάνει πιά!

Ines Schwerdtner (αρχισυντάκτρια του Jacobin, Γερμανία), Πηγή:  Sin Permiso (8.9.2022) | Μετάφραση: Α.Λ.

Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μπροστά από τον καθεδρικό ναό του Μάντσεστερ. «Αν αγωνιστείς, ίσως και να χάσεις. Αν δεν αγωνιστείς, πάντα χάνεις», φωνάζει ο Έντι Ντέμπσεϊ (Eddie Dempsey) (1) από το συνδικάτο των σιδηροδρομικών RMT (2). Αναγκάζεται να μιλήσει έξω από τις πύλες του καθεδρικού ναού, επειδή έχουν έρθει πάρα πολλοί άνθρωποι στη συγκέντρωση. Ο λόγος είναι οι τεράστιες αυξήσεις των τιμών, οι οποίες και στη Μεγάλη Βρετανία έρχονται σε μια εποχή που η μία κρίση διαδέχεται την άλλη, οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι και, εκτός από τους μετόχους μερικών μεγάλων εταιρειών, κανείς δεν βλέπει το μέλλον με ελπίδα. «Φτάνει πια!» είναι το σύνθημα της καμπάνιας, η οποία μετατρέπει τη δυναμική των εβδομάδων απεργίας των σιδηροδρομικών και των ταχυδρομικών υπαλλήλων σε ένα ευρύ κίνημα.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι στη Βρετανία υπέγραψαν το κάλεσμα της καμπάνιας. Απαιτούν υψηλότερους μισθούς, τον τερματισμό της ραγδαίας αύξησης των τιμών της ενέργειας, το δικαίωμα σε αξιοπρεπή κατοικία,  προσιτές τιμές στα τρόφιμα και υψηλότερους φόρους για τους πλούσιους. Διατροφή, στέγαση, ενέργεια… το γεγονός ότι οι άνθρωποι πρέπει να διαμαρτυρηθούν για να εξασφαλίσουν τις βασικές τους ανάγκες δείχνει πόσο κραυγαλέα είναι η κατάσταση σε μια χώρα με πληθωρισμό άνω του 10% και σχεδόν καθόλου κοινωνική προστασία. Συνδικαλιστικοί ηγέτες όπως ο Μικ Λίντς (Mick Lync) (3) ή ο Ντέιβ Γουόρντ (Dave Ward) (4) το έθεσαν με αναζωογονητική σαφήνεια [σε συζητήσεις] στη βρετανική τηλεόραση: Το γεγονός ότι τώρα είναι οι απλοί άνθρωποι που πρέπει να πληρώσουν το λογαριασμό για την κρίση είναι απλώς η τελευταία από τα πάνω επίθεση στην ταξική πάλη που συνεχίζεται εδώ και χρόνια.

Όσοι πιστεύουν ότι αυτή η σύγκρουση μαίνεται μόνο αλλού, κάνουν λάθος. Ακόμα και αν μέχρι στιγμής τα συνδικάτα μας [στη Γερμανία] έχουν εκφράσει με έναν αόριστο τρόπο την αλήθεια, δηλαδή ότι οι μισθοί δεν αυξάνονται ούτε στη χώρα μας, ενώ οι τιμές αυξάνονται πάρα πολύ, σε απλή γλώσσα αυτό σημαίνει ότι οι πραγματικοί μισθοί μειώνονται και μας μένουν λιγότερα για να ζήσουμε. Ο ψυχρός άνεμος που θα φυσήξει στα πρόσωπά μας το επόμενο φθινόπωρο δεν είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα ανυπέρβλητων συνθηκών, όπως ο πόλεμος και η έλλειψη πόρων. Είναι το αποτέλεσμα της συστηματικής επιλογής των συμφερόντων των ανώτερων τάξεων εις βάρος μας. Οι τράπεζες και οι εταιρείες διασώζονται όταν υπάρξει ανάγκη, αλλά αντί, σε αντάλλαγμα, να μπει χέρι στα κέρδη και τα μερίσματά τους, ο λογαριασμός μετακυλίεται στον λαό, σε όλους εκείνους που κάνουν τις εταιρείες πλούσιες πηγαίνοντας στη δουλειά, ανεξάρτητα από την πανδημία και τη γεωπολιτική κατάσταση.

Στη Γερμανία, όπως και στη Βρετανία, το σύνθημα είναι το ίδιο: «Φτάνει πια!». Εκφράζει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αντιμετωπίζουμε σήμερα παντού όπου ζούμε και εργαζόμαστε. Δεν μπορούμε πλέον να αποδεχτούμε αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούμε πλέον να δουλεύουμε όλο και περισσότερο και να φοβόμαστε τον επόμενο λογαριασμό. Η θέρμανση ή το ντους δεν πρέπει να είναι πολυτέλεια. Ούτε χρειαζόμαστε συμβουλές προσωπικής υγιεινής από κυβερνητικούς φλώρους. Περισσότεροι από 14 εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία ζουν σε συνθήκες φτώχειας εδώ και χρόνια: κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους μιλάει τώρα για εξοικονόμηση χρημάτων.

Όπως και το αδελφό βρετανικό περιοδικό Tribune, το οποίο συνδιοργανώνει την καμπάνια εκεί, απευθύνουμε τώρα έκκληση να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Επειδή γνωρίζουμε και αισθανόμαστε ότι μια τεράστια οργή για την πολιτική που αρνείται να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας εξαπλώνεται παντού. Επειδή ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων απευθύνθηκε σε εμάς λέγοντας ότι μια τέτοια εκστρατεία είναι απαραίτητη και στη Γερμανία. Τα εκατοντάδες μηνύματα που λάβαμε τις πρώτες ημέρες δείχνουν ότι έχουμε χτυπήσει ένα νεύρο. Παντού οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να διαδηλώσουν υπό διαφορετικές σημαίες, αλλά με πολύ παρόμοιους στόχους. Αυτό είναι καλό, διότι δείχνει ότι πολλοί είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν. Μέχρι στιγμής, όμως, εξακολουθεί να λείπει ένα κοινό νήμα και ένας στοχευμένος στρατηγικός προσανατολισμός των διαμαρτυριών.

Είναι σαφές ότι δεν πρέπει να αφήσουμε την εξέγερση στη Δεξιά. Αυτό είναι αυτονόητο, αλλά δεν μπορεί να είναι η κύρια εστίασή μας. Πρέπει να επικεντρωθούμε στην άσκηση πίεσης στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η οποία όχι μόνο δεν παρέχει αλλά και εμποδίζει ενεργά τη χορήγηση βοήθειας, ενώ αφήνει τις πολυεθνικές, τα συμφέροντα των οποίων επιβάλλουν ανελέητα, να συμμετέχουν στη σύνταξη νόμων όπως ο φόρος στο φυσικό αέριο. Ας αρχίσουμε να το κάνουμε όπως οι πλούσιοι και οι ισχυροί. Ας αγωνιστούμε επίσης για τα συμφέροντά μας χωρίς έλεος.

Μια οικονομική κρίση έρχεται προς το μέρος μας τους επόμενους μήνες – οι τιμές θα συνεχίσουν να αυξάνονται και μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν μεγάλες προοπτικές αντιμετώπισης της κατάστασης. Τα πακέτα αρωγής είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Επομένως, χρειαζόμαστε άμεσες λύσεις που να δημιουργούν ένα ελάχιστο επίπεδο κοινωνικής ασφάλειας. Αυτό περιλαμβάνει τη διασφάλιση ενός προσιτού ενεργειακού εφοδιασμού μέσω ενός ανώτατου ορίου τιμών στο φυσικό αέριο και την ηλεκτρική ενέργεια και, μακροπρόθεσμα, την επιστροφή των ενεργειακών εταιρειών στη δημόσια ιδιοκτησία και τον δημοκρατικό έλεγχο. Τόσο οι φτηνές κοντινές και μακρινές μεταφορές όσο και η φορολόγηση των τεράστιων υπερκερδών των κερδοσκόπων της κρίσης είναι εφικτές. Όλα αυτά είναι μέτρα που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν άμεσα. Όμως γι’ αυτό, είναι απαραίτηση μια καμπάνια που να συγκεντρώνει τα αιτήματα και να ενεργεί με τη δύναμη μιας ευρείας συμμαχίας, στην οποία όλοι να αισθάνονται ότι μπορούν να απευθύνονται.

Η καμπάνια μας είναι επίσης στο πλευρό εκείνων που θα αγωνιστούν για υψηλότερους μισθούς και μεγαλύτερη στήριξη στις επερχόμενες συλλογικές διαπραγματεύσεις το φθινόπωρο και το χειμώνα. Ήταν οι μαχητικές νοσοκόμες που έδειξαν πώς μπορεί να γίνει αυτό, καθώς και οι οργισμένοι λιμενεργάτες, οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί. Τους επόμενους μήνες θα είναι οι εργάτες εργοστασίων αυτοκινήτων, οι οδηγοί απορριμματοφόρων και πολλές άλλες επαγγελματικές ομάδες που θα απεργήσουν για αυξήσεις μισθών. Αλλά όχι μόνο γι΄αυτό: οι άνθρωποι ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αγωνιστούν για τη διατήρηση του εισητηρίου των 9 ευρώ (5) ή για να βγουν από την ανωνυμία και να μιλήσουν για τη φτώχεια τους. Πολλά πράγματα βρίσκονται σε κίνηση, οι άνθρωποι ενώνονται παντού για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή. Για τους επόμενους μήνες, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Έχουμε μια ιστορική ευκαιρία και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την αξιοποιήσουμε.

Αρχική πηγή: γερμανική έκδοση του Jacobin

 

Πληροφορίες σχετικά με την καμπάνια:

https://wesayenough.co.uk/

https://www.wirsagengenug.de/

https://www.instagram.com/wirsagengenug

https://twitter.com/wirsagengenug

_____________________________

Σημειώσεις

1,2,3. Eddie Dempsey (1982), βοηθός Γενικού Γραμματέα του Εθνικού Συνδικάτου Εργαζομένων στους Σιδηροδρόμους, τη Ναυτιλία και τις Μεταφορές (National Union of Rail, Maritime and Transport Workers – RMT). Ο Michael Lynch (1962) είναι Βρετανός συνδικαλιστής και από τον Μάιο του 2021 είναι  Γενικός Γραμματέας του Συνδικάτου RMT.

4. Dave Ward (1959), Βρετανός συνδικαλιστής και Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Εργαζομένων στις Επικοινωνίες (Communication Workers Union – CWU). Το CWU είναι το μεγαλύτερο βρετανικό συνδικάτο των εργαζομένων στον κλάδο των ταχυδρομείων και των τηλεπικοινωνιών με πάνω από 180.000 μέλη. Ο Dave Ward είναι επίσης συμπρόεδρος του Stand Up To Racism (Αντισταθείτε στο ρατσισμό)

5. Η Γερμανία, στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της αύξησης των τιμών ενέργειας, καθιέρωσε τον Μάιο 2022 μηνιαίο εισιτήριο τρένων και μέσων μαζικής μεταφοράς στα 9 ευρώ. Το μηνιαίο εισιτήριο θα ίσχυε μόνο για τους καλοκαιρινούς μήνες (Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο) και δεν περιλάμβανε τα τρένα Intercity ούτε τα InterCity Express (ICE) που είναι τα γερμανικά τρένα υψηλής ταχύτητας.

 

 

 

Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Εντουάρ Λουί: «Ενάντια στον φασισμό, θα πάω να ψηφίσω έναν υποψήφιο που μισώ βαθιά»

Τον Εντουάρ Λουί, μια από τις πιο μαχητικές φωνές υπέρ της εργατικής…