Με τη μεγάλη παρέλαση στο Σύνταγμα κορυφώνονται σήμερα οι εκδηλώσεις του μήνα υπερηφάνειας. Κάθε χρόνο το Pride δεν είναι μόνο η πιο σημαντική στιγμή του ΛΟΤΑΚΙ+ κινήματος. Δίνει επίσης την ευκαιρία για να αξιολογηθούν όσα έχουν επιτευχθεί σε ό,τι αφορά τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, αλλά και να συζητηθούν όσα μένουν να γίνουν.
Φέτος το Pride διεξάγεται υπό τη σκιά της μισερής δικαιοσύνης που αποδόθηκε για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Για το βάναυσο αυτό έγκλημα με την έντονη ομοφοβική χροιά, αθωώθηκαν οι αστυνομικοί και καταδικάστηκαν οι δύο πολίτες, αλλά και αυτοί όχι για ανθρωποκτονία. Ο/η Ζακ/Zackie είναι πλέον σύμβολο της ΛΟΑΤΚΙ+ χειραφέτησης και του αγώνα κατά του κοινωνικού εκφασισμού.
Όσα έχουν γίνει
Ωστόσο, η πίκρα και η οργή για την υπόθεση Κωστόπουλου δεν θα πρέπει να οδηγήσει στην υποτίμηση όσων έχουν επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια. Και δεν είναι λίγα τα δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί. Στο θεσμικό επίπεδο το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια και η αναγνώριση της ταυτότητας φύλου αποτέλεσαν τις πρώτες μεγάλες μεταρρυθμίσεις για την νομική κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων. Στο επίπεδο της δημόσιας συζήτησης για πρώτη φορά καταγράφεται μια σημαντική προσπάθεια στην κατεύθυνσης της συμπεριληπτικότητας και της αποφυγής του κακοποιητικού λόγου. Στο επίπεδο της καθημερινότητας, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ορατά.
Όσα πρέπει να γίνουν
Όσο δεν πρέπει να υποτιμάμε αυτά που έχουν επιτευχθεί, άλλο τόσο δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε μπροστά σε αυτά που πρέπει να γίνουν -και δεν είναι λίγα. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ δεν έχουν δικαίωμα στο γάμο και στην τεκνοθεσία. Ενώ έχουν τις ίδιες ακριβώς υποχρεώσεις, δεν έχουν ίσα δικαιώματα. Ο κακοποιητικός και ομοφοβικός λόγος παρότι έχει περιοριστεί, δεν είναι σπάνιος. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο καθημερινός οχετός του Κούγια στη δίκη του Λιγνάδη, στον οποίο δεν βάζει φραγμό κανένας θεσμικός φορέας. Τις προάλλες διαβάσαμε την πιο light (και πιο κοινή) εκδοχή της ομοφοβίας στις δηλώσεις Μητσιά που προέτρεψε τους ομοφυλόφιλους να μην προκαλούν -στην πραγματικότητα οι μόνοι που προκαλούν, είναι οι ομοφοβικοί. Επιπλέον, οι βίαιες επιθέσεις σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων συνεχίζονται, όπως ακριβώς συνεχίζονται οι κακοποιητικές και ομοφοβικές συμπεριφορές από αστυνομικούς. Τέλος, το bullying στα σχολεία καλά κρατεί, όπως επίσης καλά κρατεί και η ομοφοβία στην αγία ελληνική οικογένεια.
Με δυο λόγια, έχουμε κάνει σημαντικά βήματα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Παραμένει μεγάλη η απόσταση όμως μέχρι την πλήρη ισότητα. Και αυτήν την απόσταση είναι ώρα να τη διανύσουμε.
