Πώς θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την παρουσία Μητσοτάκη στη φετινή ΔΕΘ; Πέντε λέξεις θα ήταν ενδεχομένως αρκετές: καθεστωτισμός, δεξιά στροφή, προεκλογικές παροχές.
Καθεστωτισμός
Πέρα από την αλαζονεία που γενικά εκπέμπει ο πρωθυπουργός, ο καθεστωτισμός του αναδεικνύεται με ενάργεια από δύο σημεία της παρουσίας του στη ΔΕΘ. Το πρώτο είναι οι υποκλοπές. Στην ομιλία του το Σάββατο, το μόνο που βρήκε να πει ο Μητσοτάκης ήταν ότι επρόκειτο για… επιχειρησιακό λάθος: «Σε αυτή την κατηγορία θα ενέτασσα και το επεισόδιο με την επισύνδεση του τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη. Ένα επιχειρησιακό λάθος, για το οποίο η κυβέρνηση ανέλαβε αμέσως την αντικειμενική πολιτική ευθύνη».
Στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής έκανε ένα βήμα παραπέρα, χαρακτηρίζοντας τεκμηριωμένη την υποκλοπή σε βάρος του Ανδρουλάκη: «Η παρακολούθηση ήταν και νόμιμη και τεκμηριωμένη. Όμως απαιτούσα περισσότερη πολιτική ευαισθησία και περισσότερο προβληματισμό στη διαδικασία λήψης αυτής της απόφασης, σε επίπεδο του διοικητή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών».
Στην πραγματικότητα, ο Μητσοτάκης συνόψισε τη γραμμή της κυβέρνησης για το σκάνδαλο των υποκλοπών: υποβάθμιση της σημασίας του, κουκούλωμα των ευθυνών και ενοχοποίηση των θυμάτων. Αυτή η γραμμή όμως συνιστά τον ορισμό της καθεστωτικής λογικής, της λογικής σύμφωνα με την οποία η εξουσία μπορεί να πράττει ό,τι νομίζει χωρίς περιορισμούς και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Άλλωστε η φράση «κανείς δεν πρέπει να εξαιρείται δια νόμου από μία εν δυνάμει διαδικασία παρακολούθησης» δεν συνοψίζει τι σημαίνει αστυνομικό κράτος;
Η συνέντευξη Τύπου
Στη συνέντευξη Τύπου είχαμε τη δεύτερη έκφραση κραυγαλέου καθεστωτισμού. Το πρώτο αντιπολιτευόμενο Μέσο πήρε ερώτηση μιάμιση ώρα μετά την έναρξη της συνέντευξης. Επρόκειτο για την 24η ερώτηση. Μπορούμε να σκεφτούμε πόσος κόσμος παρακολουθεί μιάμιση ώρα μια συνέντευξη Τύπου – πόσο μάλλον όταν τα κανάλια έχουν διακόψει τη ζωντανή μετάδοση. Σε οποιαδήποτε ώριμη αστική δημοκρατία ένας τόσο προκλητικός εξοβελισμός του αντιπολιτευόμενου Τύπου θα θεωρούταν σκάνδαλο. Προσέξτε! Εδώ δεν μιλάμε για τίποτα προχωρημένα αμεσοδημοκρατικά αιτήματα, αλλά για τα στοιχειώδη που διαχωρίζουν μια δημοκρατία από ένα αυταρχικό καθεστώς.
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε αυτό που απάντησε ο Μητσοτάκης σε ερώτηση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου: «Νομίζω ότι έχει γίνει και η παρουσία σας εδώ κάτι λέει και για το επίπεδο της ελευθερίας του Τύπου στη χώρα μας». Αν κριτήριο για την ελευθερία του Τύπου είναι η συμμετοχή των δημοσιογράφων στις κυβερνητικές συνεντεύξεις Τύπου, γίνεται σαφές πόσο χαμηλά βάζει η κυβέρνηση τον πήχη της ελευθεροτυπίας.
Δεξιά στροφή
Με την παρουσία του στη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης επιβεβαίωσε την εκτίμηση ότι έχει προσχωρήσει σε δεξιά στροφή. Μετά τη ρήξη του με τον Ανδρουλάκη, καθώς και με σημαντικό μέρος του κεντρώου χώρου, λόγω του σκανδάλου των υποκλοπών, ο Μητσοτάκης επιδιώκει τη συσπείρωση του παραδοσιακού ακροατηρίου της Δεξιάς και της Άκρας Δεξιάς. Στόχος είναι να κρατήσει ένα ποσοστό 32-34% που θα του επιτρέψει να πάρει την πρωτιά και να διεκδικήσει την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές.
Παραθέτουμε δύο αποσπάσματα που θα μπορούσε να τα είχε εκφωνήσει πολύ άνετα ο Φαήλος Κρανιδιώτης. Το πρώτο είναι από την ομιλία: «Μέσα σε τρία χρόνια, ο λαός μας ξεπέρασε με ωριμότητα μία πρωτοφανή παγκόσμια πανδημία. Στο πλευρό της πολιτείας, αντιστάθηκε σύσσωμος στις οργανωμένες μεταναστευτικές εισβολές στον Έβρο και στο Αιγαίο». Υπενθυμίζεται ότι η χρησιμοποίηση της λέξης «εισβολή» για τις προσπάθειες προσφύγων και μεταναστών να έρθουν στην Ευρώπη, αποτελεί ίδιον της Ακροδεξιάς.
Η δεύτερη αποστροφή είναι από τη συνέντευξη Τύπου: «Υπάρχουν κάποιες ΜΚΟ για τις οποίες το προσφυγικό είναι μπίζνα, για να το πω πολύ απλά. Και οι οποίες επιδιώκουν συνέχιση αυτών των ροών προκειμένου να αποκομίζουν οι ίδιες οικονομικά οφέλη». Το οι «ΜΚΟ κάνουν μπίζνα με το προσφυγικό» είναι καθαρή ακροδεξιά, συκοφαντική θεωρία συνωμοσίας. Παλιότερα την διακινούσαν μόνο τα ψεκασμένα τρολάκια, τώρα την αναπαράγει ο πρωθυπουργός…
Οι παροχές
ΔΕΘ χωρίς παροχές δεν γίνεται και πολύ περισσότερο δεν γίνεται προεκλογική ΔΕΘ χωρίς «πακέτο». Ο Μητσοτάκης ακολούθησε κατά γράμμα τα ειωθότα του ελληνικού πολιτικαντισμού, προς απογοήτευση όσων έβλεπαν στο πρόσωπό του τον μεγάλο ευρωπαϊστή εκσυγχρονιστή κτλ.
Οι παροχές γενικά είναι καλοδεχούμενες, αλλά αυτού του τύπου η προεκλογική γενναιοδωρία έχει τρία μεγάλα προβλήματα: Πρώτον, δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει την τρομακτική απώλεια αγοραστικής δύναμης λόγω της πληθωριστικής έκρηξης. Δεύτερον, θα πληρωθούν αργότερα (μετά τις… κάλπες) από τους πολλούς, με τη μορφή των περιοριστικών μέτρων (το έχουμε δει πολλές φορές το έργο). Τρίτον, δεν αγγίζουν τα μεγάλα συμφέροντα που θησαυρίζουν από την ακρίβεια. Αλλά γιατί να καταργήσεις το χρηματιστήριο Ενέργειας όταν λες ότι για την ακρίβεια φταίει ο… Πούτιν;
