Από 17 έως 26 Μαρτίου βρέθηκε στη σεισμόπληκτη Αντιόχεια η δεύτερη αποστολή του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, με τη συμμετοχή της αναρχικής συλλογικότητας Μασόφκα. Η αποστολή περιλάμβανε εργασία στα κοντέινερ του ΤΙΡ (Κόμμα Εργατών Τουρκίας), οικονομική ενίσχυση και ποικίλες κοινωνικοπολιτικές επαφές. Τη συνέντευξη που ακολουθεί έδωσαν η Σινέμ Γκιλντίζ και η Τζεϊντά Σουνγκούρ, πολεοδόμοι και μέλη της συντονιστικής ομάδας αλληλεγγύης του ΤΙΡ στις σεισμόπληκτες περιοχές, στη Χρυσοφίλη Κόντου.
Αρχικά, αυτό που θα θέλαμε να ξέρουμε είναι ποια ακριβώς είναι η δραστηριότητα του TIP εδώ, πώς αυτό οργανώθηκε και ποιες είναι οι δράσεις του.
Σινέμ: Από την πρώτη μέρα που έγινε ο σεισμός είδαμε πως όλη η πόλη ήταν κατεστραμμένη, ουσιαστικά κατεδαφισμένη, και αμέσως θέλαμε να δράσουμε. Πρώτα ήρθαν οι ομάδες διάσωσης και παράλληλα στήθηκε το κέντρο συντονισμού, όμως μετά θέλαμε να κάνουμε περισσότερα για την πόλη, για τους ανθρώπους, να μπορούν να μείνουν και να επιβιώσουν, οπότε από τις πρώτες μέρες μετά το σεισμό θέλαμε να «χτίσουμε ζωή» για τους ανθρώπους εδώ. Η ομάδα σχεδιασμού έψαχνε να βρει το κατάλληλο σημείο ώστε να ξεκινήσει το χτίσιμο, επεξεργαζόμενη τη διαδικασία κατασκευής για τους ανθρώπους που δεν έχουν πλέον τα σπίτια τους, δεν έχουν πλέον τις δουλειές τους. Οπότε όταν βρήκαν αυτό το μέρος, ενώ υπήρχαν όλα τα προβλήματα μιας κατεστραμμένης πόλης, θέλαμε να χτίσουμε εδώ μια νέα ζωή. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν τριπλή δραστηριότητα, πρώτα η ομάδα διάσωσης, μετά το κέντρο συντονισμού, όπου διανέμονταν φαγητό, κουτιά με είδη υγιεινής και ό,τι χρειαζόταν για όσους ανθρώπους ήταν σε ανάγκη και τρίτον το να χτιστεί μια καινούργια ζωή εδώ.
Τζεϊντά: Νομίζω πως ένα σημείο που θα πρέπει να τονίσουμε, το οποίο μπορούν να επιβεβαιώσουν όλοι οι σύντροφοι που θα σας μιλήσουν, είναι ότι στην αρχή δεν υπήρχε κράτος εδώ, οπότε αυτό που εξηγεί η Σινέμ είναι ότι έπρεπε να κάνουμε αυτό που δεν είχε γίνει, αυτό που επέλεξε το κράτος να μην κάνει. Όταν μιλάμε για την περίοδο μετά την καταστροφή, βάσει των διεθνών προτύπων, τους πρώτους τρεις μήνες, θα έπρεπε να έχουν παρασχεθεί τουλάχιστον σκηνές στον κόσμο και μετά θα έπρεπε να παρασχεθούν κοντέινερ και σπίτια μετάβασης πριν την περίοδο της ανακατασκευής, για ένα ή δύο χρόνια. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εμείς είναι να παρέχουμε αυτή τη μετάβαση πριν την περίοδο της ανακατασκευής. Αυτό είναι κάτι που έπρεπε να κάνει το κράτος. Από τη διαδικασία διάσωσης, την παροχή τεντών αλλά και την παροχή μεταβατικών σπιτιών. Οπότε, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε εμείς.
Οπότε μόλις βρήκατε το μέρος, το πρώτο πράγμα που κάνατε ήταν να φέρετε τα κοντέινερ;
Σινέμ: Όχι. Το να βρεις το μέρος είναι μια άλλη ιστορία γιατί ανήκει στο δημόσιο, οπότε αυτό δημιουργεί διάφορα προβλήματα. Θα είναι πρόβλημα για το μέλλον αν η κυβέρνηση αλλάξει γνώμη, γιατί εκείνοι υποδεικνύουν πού θα μπουν τα κοντέινερ, οπότε προσπαθούμε να βρούμε άλλους τρόπους να χτίσουμε. Αυτή είναι όμως μια άλλη διαδικασία που θα παραλείψω. Πρώτα, λοιπόν, ελέγχθηκε αν το έδαφος είναι σταθερό ώστε να ξεκινήσει η κατασκευαστική εργασία. Στη συνέχεια το ισοπεδώσαμε και επειδή είναι δίπλα στο ποτάμι έπρεπε να ελέγξουμε και να σχεδιάσουμε τα πάντα ώστε να υπάρχει απόλυτη ασφάλεια. Λόγω του ότι υπάρχει το ποτάμι από τη μία μεριά και από την άλλη ο δρόμος, έπρεπε να σχεδιάσουμε τα πάντα και αυτό έκανε η ομάδα προγράμματος και σχεδιασμού. Αυτό έπρεπε να γίνει αρχικά και μετά ήρθαν τα κοντέινερ. Στη συνέχεια εγκαταστήσαμε τις υποδομές ύδρευσης και παροχής ηλεκτρικής ενέργειας. Στην αρχή δεν είχαμε ρεύμα εδώ, μόνο στο κέντρο συντονισμού, οπότε έπρεπε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα με πολύ μακριά καλώδια…
Τζεϊντά: …ηλεκτρικές γεννήτριες…
Σινέμ: Ναι, γιατί όπως είπε πριν, δεν υπήρχε κράτος, τουλάχιστον το νερό και το ρεύμα θα έπρεπε να είναι οι βασικές κρατικές παροχές εξαρχής, όμως δεν έγινε τίποτα και έπρεπε μόνοι μας να διαχειριστούμε το θέμα του ρεύματος, να διαχειριστούμε το θέμα του νερού, τα πάντα έπρεπε να τα κάνουμε μόνοι μας. Ήταν μια δύσκολη, αλλά μαχητική διαδικασία.
Και μετά εφοδιάσατε τα κοντέινερ με προμήθειες…
Τζεϊντά: Από την αλληλεγγύη…
Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τους εθελοντές, ποιοι είναι, από πού έρχονται, πόσο θα μείνουν εδώ, το προφίλ τους γενικότερα.
Σινέμ: Στην αρχή, όταν μάθαμε για το σεισμό, ήταν πολύ πρωί, ξυπνήσαμε με αυτό το νέο και αμέσως επικοινωνήσαμε με τους φίλους μας από τo κόμμα για να δούμε τι θα κάνουμε. Τις πρώτες ώρες οργανώσαμε την άφιξη εδώ μιας ομάδας διάσωσης, ενώ η κυβέρνηση δεν είχε κάνει καμία ενέργεια. Στην αρχή υπήρχαν εθελοντές και από άλλες ομάδες, όπως η Afat που είναι φιλοκυβερνητική, αλλά δεν είχαν εντολές να κάνουν κάτι, οπότε δεν μπήκαν στο πεδίο για να βοηθήσουν τη διαδικασία διάσωσης, αλλά ήρθαν σε εμάς και ρώτησαν τι μπορούν να κάνουν, οπότε ξεκινήσαμε να δουλεύουμε όλοι μαζί.
Τζεϊντά: Γιατί γνωρίζουμε το πώς να χειριστούμε μια τέτοια κατάσταση…
Σινέμ: Ναι, στις υπόλοιπες πόλεις, όπως η Κωνσταντινούπολη που μένω, αλλά και από όλη την Τουρκία, αρχίσαμε να οργανώνουμε τα πακέτα ανθρωπιστικής βοήθειας που αφορούν το φαγητό, την υγιεινή και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε, οπότε σε κάθε πόλη γινόταν περισυλλογή στο τοπικό κέντρο του κόμματος, μαζευόμασταν πενήντα ως εκατό άνθρωποι με προμήθειες σε φορτηγά, τις οποίες ομαδοποιούσαμε στο κέντρο σε κούτες ώστε να φτάσουν στον κόσμο σε καλή κατάσταση. Τα φορτώναμε ώστε να έρθουν εδώ και η ομάδα σχεδιασμού του κέντρου συντονισμού επίσης τα ομαδοποιούσε και τα μοίραζε. Οπότε υπήρχαν πολλοί εθελοντές που δούλεψαν μαζί μας, όχι μόνο εδώ, αλλά σε και σε άλλες πόλεις. Είχαμε πολλούς φίλους από διάφορες οργανώσεις που μας βοηθούσαν και μας ρωτούσαν τι μπορούν να κάνουν, οι οποίοι ακόμα και αν δεν μπορούσαν να έρθουν εδώ, όταν τελείωναν την δουλειά τους έρχονταν να βοηθήσουν στην περισυλλογή στο κέντρο μας.
Τζεϊντά: Ιδιαίτερα οι εθελοντές που έρχονται εδώ, μένουν εδώ και παράγουμε έργο μαζί, οι περισσότεροι είναι οικοδόμοι, κάποιοι είναι φοιτητές, κάποιοι είναι ακτιβιστές οι οποίοι έχουν λάβει μέρος σε άλλες αντιστάσεις και έχουν καταφέρει να παρέχουν ρεύμα εκεί για διάφορους λόγους, όπως ο Eρόλ, ο οποίος είναι εδώ από την αρχή. Δεν τον ήξερα, αλλά είχα ακούσει για αυτόν από την πρωτοβουλία Kazdaglan, που επανασυνδέει το ηλεκτρικό ρεύμα σε φτωχά νοικοκυριά. Με πολλούς από τους ανθρώπους που είμαστε εδώ, δεν γνωριζόμασταν αλλά έχουμε συναντηθεί σε άλλα μέρη αντίστασης για περιβαλλοντικά θέματα ή εναντίον της κυβέρνησης. Κάποιοι από αυτούς είναι πολεοδόμοι όπως εμείς, όμως εδώ είμαστε ως μέρος της οργάνωσης και παράγουμε δράση όλοι μαζί. Όλοι έχουν κάποιο ταλέντο ή αναπτύσσουν κάποιο ταλέντο εδώ, μαθαίνουμε πολλά ο ένας από τον άλλο και είναι πολύ όμορφο να κρατήσουμε αυτήν τη σχέση.
Σινέμ: Υπάρχουν μνήμες από δράσεις αντίστασης του παρελθόντος, οπότε ξέρουμε πλέον πώς να οργανωθούμε. Όταν συμβεί μια καταστροφή ή οτιδήποτε άλλο, πλέον ξέρεις πού θα πας. Αν εσείς δεν είχατε έρθει με το TIP, θα είχατε συμμετάσχει σε άλλες κοινωνικές ομάδες που υπάρχουν εδώ, δεν είμαστε μόνο εμείς, υπάρχει αλληλεγγύη, δουλεύουμε όλοι μαζί.
Είπατε ότι οι οικοδόμοι και οι άνθρωποι που ξέρουν να χειρίζονται τα μηχανήματα είναι πολύ χρήσιμοι εδώ…
Σινέμ: Σίγουρα, όμως πολλοί από εμάς μάθαμε να χειριζόμαστε εδώ τα εργαλεία. Είναι διαφορετικά στο κέντρο συντονισμού από εδώ. Μάθαμε πολλά πράγματα, όπως το πώς να συναρμολογούμε τα διπλά κρεβάτια, πώς να φυτεύουμε δέντρα. Αυτός που ξέρει μια δουλειά, πρέπει να μας εξηγεί πώς γίνεται, να δουλεύουμε όλοι μαζί. Έχουμε επικεφαλής χειριστές για την περιοχή κατασκευής, έχουμε αρχιτέκτονες, έχουμε σχεδιαστές που ξέρουν την περιοχή από πριν, οι οποίοι αναθεωρούν διαρκώς τα σχέδια. Μόλις αντιληφθούμε κάποιο λάθος ή κάποιο πρόβλημα ή οτιδήποτε μπορεί να συμβεί ξαφνικά λόγω των διαρκών μετασεισμών, ακόμα και αν κάτι έχει ήδη κατασκευαστεί, πρέπει το σχέδιο να αναθεωρηθεί ξανά και ξανά.
Πρέπει να βρίσκεσαι διαρκώς στο πεδίο, να παρατηρείς τις αλλαγές. Καμιά φορά δεχόμαστε κριτική, όπως γιατί αυτό τοποθετήθηκε εδώ ενώ στο σχέδιο είναι αλλιώς, όμως πρέπει να είσαι εδώ, να αντιλαμβάνεσαι τα πραγματικά προβλήματα που προκύπτουν. Δεν υπάρχει ιδανικός σχεδιασμός, αντιμετωπίζεις πολλά προβλήματα στη διαδρομή.
Τζεϊντά: Έχουμε πολλούς αξιόλογους επισκέπτες εδώ οι οποίοι μας δίνουν συμβουλές, αλλά αν δεν μείνεις εδώ για πολύ καιρό, ώστε να καταλάβεις τα πραγματικά προβλήματα, δεν μπορείς να ακολουθήσεις απλώς τα ιδανικά διεθνή πρότυπα. Είδατε χθες ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κατάλληλες σκηνές, περιμένουμε βροχές, έχουμε το ρίσκο των πλημμυρών στην άλλη πλευρά, ενώ οι σκηνές είναι ακατάλληλες. Γι’ αυτό το σχέδιό μας πρέπει να προχωρήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γι’ αυτό δεν μπορείς να προσκολλάσαι στα διεθνή πρότυπα, πρέπει να βρεις την ισορροπία μεταξύ των πραγματικών προβλημάτων και των ιδανικών διεθνών προτύπων.
Σινέμ: Η προσπάθειά μας είναι να ταιριάξουμε αυτά τα δύο…
Τζεϊντά: Και είναι πολύ ωραίο να είσαι μάρτυρας αυτής της διαδικασίας ως πολεοδόμος, ως γυναίκα, ως άτομο που ανήκεις σε αυτή την ομάδα, είναι πολύτιμο για μας.
Σινέμ: Αναφερθήκατε στο προφίλ των ανθρώπων εδώ…
Τζεϊντά: Οι άνθρωποι που ήρθαν εδώ στην αρχή για να ξεκινήσουν οι κατασκευές, έμειναν για δύο βδομάδες και έφυγαν, όμως δεν ένιωθαν καλά να είναι μακριά, οπότε μετά από μία ή δύο βδομάδες επέστρεψαν, ώστε να συνεχίσουν τις κατασκευές.
Σινέμ: Αναπτύσσεται μια συναισθηματική σχέση… Στο κέντρο συντονισμού οι άνθρωποι επισκέπτονται τις γειτονιές για διανομή, οπότε έρχονται σε επαφή με τους σεισμόπληκτους. Αυτό είναι μια ψυχολογική, μια συναισθηματική διαδικασία, γι’ αυτό όταν κάποιος έρχεται για μία εβδομάδα και δουλεύει με την ομάδα διανομής στις γειτονιές μετά πρέπει να γυρίσει πίσω για να ξεκουραστεί μία εβδομάδα τουλάχιστον. Ξέρετε, όταν κάνεις πολλά πράγματα, δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς, αλλά όταν πας πίσω στο σπίτι, σκέφτεσαι το εδώ περισσότερο από όταν είσαι εδώ…
Τζεϊντά: Υπάρχει μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κοιμηθούν εδώ και αν δεν μπορούν να κοιμηθούν, δεν μπορούν να βοηθήσουν κανέναν, δεν μπορούν να μοιραστούν, δεν μπορούν να οργανωθούν. Δουλεύουν όλη την ώρα και νιώθουν πως πρέπει να το κάνουν συνέχεια… Δεν μιλάμε για τις πρώτες μέρες, ήταν λογικό να μην κοιμάται κανείς, αλλά τώρα πρέπει να κρατάμε τους εαυτούς μας υγιείς, να κοιμόμαστε αρκετά, είναι πολύτιμα αυτά, κάποιες φορές να μένουμε μόνοι μας ώστε να συνειδητοποιούμε τη διαδικασία που βιώνουμε.
Τι γίνεται με τις ζωές των ανθρώπων πλέον; Το σχολείο για τα παιδιά, οι δουλειές τους; Τι έρχεται μετά για αυτούς τους ανθρώπους; Πόσο καιρό μπορούν να μείνουν εδώ, τι θα απογίνουν;
Τζεϊντά: Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση. Βασικά δεν υπάρχει απάντηση…
Σινέμ: Ναι, δεν έχουμε απάντηση. Τώρα δεν λειτουργεί καμία βαθμίδα της εκπαίδευσης. Όταν πας στις σκηνές και μιλήσεις με τους ανθρώπους εκεί, απλά περιμένουν και αναρωτιούνται τι θα τους συμβεί, ποιο θα είναι το μέλλον τους. Επίσης, ακόμα θρηνούν, έχασαν τα σπίτια τους, έχασαν τις δουλειές τους, έχασαν τις οικογένειές τους, έχασαν τα πάντα… Παράλληλα, η κυβέρνηση έχει σχέδια για τις πόλεις, ήδη έχουν αναλάβει εταιρείες, γίνονται επιτροπές, όμως οι άνθρωποι δεν έχουν ενημερωθεί, δεν ξέρουν τίποτα. Μπορεί να τους αλλάξουν τόπο κατοικίας. Για παράδειγμα, αν είχες σπίτι εδώ, όταν αρχίσουν να εφαρμόζονται τα σχέδια της κυβέρνησης, μπορεί να σου δώσουν σπίτι σε άλλη γειτονιά, οπότε δεν ξέρουν τι θα τους συμβεί. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε εδώ και το σίγουρο είναι ότι θα μείνουν εδώ τουλάχιστον πέντε χρόνια. Από τη στιγμή που θα θέλουν να μείνουν εδώ, θα είμαστε εδώ, να τους στηρίξουμε να μείνουν εδώ. Για παράδειγμα, σε αυτή την περιοχή των κοντέινερ που είμαστε, θα μείνουν 25 οικογένειες, οπότε είναι ελάχιστο, αλλά παράλληλα είναι πολύ σημαντικό. Επίσης, χρειαζόμαστε ένα μέρος ώστε να μπορέσουν να εργαστούν, γιατί ακόμα και αν έχουν καταλύματα, δεν έχουν έσοδα, οπότε πώς θα ζήσουν; Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να σχεδιάσουμε άλλα μέρη ώστε να μπορούν να εργαστούν. Συνεργαζόμαστε με γυναικείους συνεταιρισμούς που παράγουν και γνωρίζουν πώς να οργανώνονται, οπότε θα στήσουμε κάποια κοντέινερ ώστε να μπορούν να παράγουν εκεί, να έχουν κάποια έσοδα, για να εξασφαλίσουν μια μικρή ευκαιρία να συνεχίσουν την ζωή τους.
Τζεϊντά: H προτεραιότητά μας είναι να είμαστε εδώ όσο θα είναι εδώ, όσο θα επιμένεις να μένεις εδώ, θα επιμένουμε να μένουμε εδώ μαζί σου… Όμως, τα άλλα θέματα όπως η εκπαίδευση, η υγεία και οι βασικές παροχές που είναι ευθύνη της κυβέρνησης, δεν ξέρουμε πότε θα ξεκινήσουν. Εκτός από τη συνεργασία με τους γυναικείους συνεταιρισμούς, υπάρχει και το συντονιστικό κέντρο στα Σάμαντα, όπου λειτουργεί ως μέρος μελέτης για τους μαθητές εκτός του δημόσιου σχολείου, όπου γίνονται μαθήματα προετοιμασίας για μαθητές γυμνασίου και λυκείου για τις εξετάσεις τους και την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Μέχρι τώρα δεν είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν, δεν είχαν καθηγητές, δεν είχαν σχολικό εξοπλισμό, βιβλία κ.λπ., όμως το κέντρο θα χορηγήσει εκπαίδευση διαρκείας σε όσους θέλουν να συμμετέχουν στις εξετάσεις. Αυτό είναι το πρώτο που θυμάμαι, όμως η εκπαίδευση θα είναι διαρκείας και για τους υπόλοιπους μαθητές και βαθμίδες.
Σινέμ: Επίσης, θα λειτουργήσει και κέντρο ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Υπάρχει ήδη μία πρώτη ομάδα η οποία πηγαίνει στις γειτονιές και ρωτάει τους ανθρώπους πώς νιώθουν, αν βιώνουν το τραύμα, αν έχουν κάποια επείγουσα ανάγκη, εντοπίζουν τις ανάγκες αυτές και την επόμενη μέρα, η ομάδα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης πηγαίνει εκεί και τους βοηθάει. Αυτό είναι το πρώτο βήμα αλλά θα εξελιχθεί. Υπάρχει ήδη πλάνο για τους επόμενους έξι μήνες, όπου θα πηγαίνουν στα σπίτια και θα παρέχουν ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Στο πλάνο αυτό εντάσσονται και η γυναικεία παραγωγή και η εκπαίδευση.
Πιθανότατα απαντήσατε πριν, αλλά πώς νιώθετε με όλο αυτό;
Σινέμ: Όταν πρωτοήρθαμε εδώ με την ομάδα σχεδιασμού και αναρτήθηκαν φωτογραφίες και βίντεο, ως πολεοδόμος πριν απ΄ όλα έκλαψα. Το έχω σπουδάσει αυτό, όμως δεν το έχω κάνει στην πράξη. Έχεις σπουδάσει κάτι, αλλά αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να το κάνεις πράξη. Ένιωσα ελπίδα για όλο αυτό, προσπαθείς να δημιουργήσεις ζωή εδώ, μαζί με όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Τζεϊντά: Βρίσκεις το νόημα των τεσσάρων πέντε ετών σπουδών σου εδώ…
Σινέμ: Ακριβώς, με συγκινεί και μου δίνει ελπίδα να βλέπω τι μπορεί να γίνει εδώ. Δεν υπάρχει κυβέρνηση, όμως είμαστε εμείς εδώ και προσπαθούμε να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε για όλα αυτά που σας είπαμε πριν. Περίπου είκοσι χρόνια έχουμε αυτή την κυβέρνηση και νιώθουμε δύσπνοια, σαν να έχουμε κολλήσει στον τοίχο… Με το να είμαι εδώ νιώθω ότι μπορώ να ανασάνω, μου δίνει δύναμη να προχωρήσω. Πάντα ανάσαινα με ανθρώπους που θέλουν να κάνουν κάτι, όχι μόνο εδώ αλλά και σε άλλες χώρες, αλλά τώρα το ξέρω αυτό, έχουμε ελπίδα, έχουμε δύναμη, έχουμε αλληλεγγύη να τα κάνουμε όλα αυτά όλοι μαζί, είναι πολύ συγκινητικό να το βλέπεις όλο αυτό να γίνεται πράξη.
Τζεϊντά: Είναι ανεκτίμητο να είσαι μέρος όλου αυτού… Δεν είμαστε ήρωες, δεν τα ξέρουμε όλα, δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα. Εμείς προσπαθούμε να παραμείνουμε σε αυτή την πόλη, να σταθούμε στο πλάι των ανθρώπων. Από την αρχή ήταν ανεκτίμητο, αλλά βλέποντας αυτά τα κοντέινερ να ολοκληρώνονται, είναι ακριβώς αυτό που είπε η Σινέμ. Κι εγώ σπούδασα πολεοδόμος, αλλά δεν ασκώ το επάγγελμά μου γιατί δεν υπήρχε μέρος να το κάνω με βάση τις αρχές μου, να το κάνω σωστά με τον τρόπο που εκπαιδεύτηκα. Εδώ αυτό γίνεται…
Σινέμ: Τώρα ολοκληρώνεται το νόημα, με τους ανθρώπους να ξεκινούν να ζουν εδώ, ό,τι κάναμε για περίπου σαράντα μέρες, τώρα φτάνει στο στόχο του… νιώθω… (κλαίει)
Τζεϊντά: Και ήταν πολύτιμο για εμάς να σας έχουμε εδώ…
Σινέμ: Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους. Μου ξέφυγε ένα σημείο σε ό,τι αφορά το ποιοι είναι όλοι αυτοί που έρχονται εδώ. Εσείς είστε αυτοί που ήρθατε εδώ, ήρθατε από την Ελλάδα πριν μία εβδομάδα και γίνατε μάρτυρες των πάντων, της κατασκευής, της διανομής και επίσης είδατε τις οικογένειες να εγκαθίστανται, ήσασταν παρόντες σε όλη τη διαδικασία, το κάναμε όλοι μαζί… Τη μέρα που καθαρίσαμε όλα τα κοντέινερ και οι πρώτες οικογένειες ήρθαν, δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να τα έχουμε έτοιμα εκείνη την ημέρα, ούτε την επόμενη αν δεν ήσασταν εσείς εδώ. Αυτή είναι η απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση. Ήρθατε από την Ελλάδα σε εμάς, να μας στηρίξετε με την αλληλεγγύη… Θυμάμαι να αγκαλιάζω την Ισαβέλλα όταν πρωτοήρθε εδώ… Θυμάμαι την προηγούμενη μέρα ότι συζητούσαμε ότι έρχεται μια ομάδα από την Ελλάδα να κάνουμε πράγματα μαζί…
Τζεϊντά: Και ακούσαμε ότι είναι κυρίως γυναίκες…
Σινέμ: Ναι, αυτό ακούσαμε και ενθουσιαστήκαμε, σας περιμέναμε, οπότε είστε και εσείς κάποιοι από αυτούς που ήρθαν εδώ και κάναμε πράγματα μαζί, σας ευχαριστούμε που ήρθατε εδώ, που είστε μαζί μας και για τις επόμενες ενέργειες και για τα επόμενα σχέδιά μας. Θα ειδωθούμε στο μέλλον, είμαι σίγουρη και θα κάνουμε κι άλλα πράγματα μαζί. Οι χώρες μας έχουν προβλήματα συνέχεια και θα είμαστε μαζί ο ένας στη χώρα του άλλου, θα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον…
Εμείς σας ευχαριστούμε περισσότερο…
