Πονάμε, κλαίμε και θυμώνουμε από χθες για τα δολοφονημένα μας αδέρφια στα ανοιχτά της Πύλου. Δεν ήταν η πρώτη φορά, δεν θα είναι η τελευταία. Χιλιάδες νεκροί στα σύνορα του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης φρούριο. Τα κορμιά αυτών των ανθρώπων δείχνουν τα όρια των υποσχέσεων για ελευθερία, ισότητα και κράτος δικαίου στην Ευρώπη.
Ένα προαναγγελθέν έγκλημα
Ο φράχτης στον Έβρο και οι επαναπροωθήσεις είναι πρακτικές τις οποίες όχι μόνο γνωρίζουμε όλοι, αλλά και τις οποίες κάποιοι υπερασπίζονται. Δεν είναι απ’ τη μια η αθώα κοινωνία και από την άλλη η ένοχη εξουσία: στις δολοφονίες μεταναστριών υπάρχει εθνική ανοχή και εθνική συναίνεση.
Τέσσερα χρόνια τώρα γίνονται έρευνες από την Ε.Ε. και από διεθνείς οργανισμούς και εφημερίδες. Όλες αποδομούν τα αφηγήματα Μητσοτάκη για το τι συμβαίνει στα σύνορα. Και όμως, στις πρόσφατες εκλογές, ο Μητσοτάκης πήρε 40%. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δηλώσει την ταύτισή του με τις ευρωπαϊκές επιταγές σε ό,τι αφορά τη φύλαξη των συνόρων. Ένα ποσοστό κοντά στο 11% κατευθύνθηκε σε ακροδεξιά κόμματα.
Σε καταστάσεις κρίσης το όπλο της κυριαρχίας είναι η εθνική συσπείρωση, στην Ελλάδα απέναντι στον Τούρκο και τον μετανάστη. Το όπλο αυτό έχει απόλυτη επιτυχία. Ξέρουμε χρόνια πως μεν και δε είναι δολοφόνοι με τη βούλα, αλλά πάλι ψηφίστηκαν γιατί κάτι άλλο υπήρξε σημαντικότερο από την ανθρώπινη ζωή. Όταν φωνάξαμε στα Τέμπη “εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές”, το λέγαμε στους από πάνω, το ίδιο σύνθημα σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό-προσφυγικό ισχύει και κατοπτρικά.
Εκτός από τη σιωπή, η ψήφος είναι επίσης συνενοχή και ένδειξη της απάντησης στο “γιατί πάλι”. Σημαντικά τμήματα του “λαού” έχουν μερίδιο συνενοχής σε αυτά τα εγκλήματα. Υπάρχουν βέβαια και ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία. Εκτός από την αναπαραγωγή της συνθήκης αυτής από τον “λαό” και τα κράτη-φρούρια, υπάρχει και το ερώτημα γιατί αναγκάζονται αυτοί οι άνθρωποι να διακινδυνεύσουν τα πάντα για να έρθουν στην Ευρώπη που τους φτύνει πάλι πίσω.
Είναι ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία. Αν θέλουμε να κάνουμε συνολική κριτική, πρέπει να βλέπουε τόσο τη βάση όσο και το εποικοδόμημα: Η ίδια η Δύση που φροντίζει να οχυρώσει τα σύνορά της είναι αυτή που μέσω της αποικιοκρατίας αφαίμαξε τον πλούτο από τον τρίτο κόσμο, η ίδια που στη συνέχεια έκανε proxy πολέμους για σφαίρες επιρροής. Η ίδια που βοήθησε στη δημιουργία της Al Qaeda και του ISIS. H ίδια που ανέτρεψε κυβερνήσεις και στηρίζει δικτατορίες. Για τη μοίρα του “τρίτου” κόσμου δεν φταίει ο ίδιος: αυτοί που τους πνίγουν στη θάλασσα είναι οι ίδιοι που δημιουργούν τις συνθήκες για να μπουν στη θάλασσα.
Διαχείριση θανάτου
Ξέρουμε καλά ότι οι ζωές μας δεν μετράνε. Εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες κάθε χρόνο, Τέμπη, ναυάγια, φράχτες. Σε αυτό τον κόσμο όμως, και για τις ζωές που δεν μετράνε, υπάρχουν κάποιες τις οποίες θυμόμαστε, και κάποιες που θα ξεχαστούν για πάντα. Τους νεκρούς μας συναδέλφους ξέρουμε πώς τους λένε, τις φίλες μας που ανέβηκαν σε εκείνο το τρένο ξέρουμε πώς τις λένε, αυτά τα εκατοντάδες παιδιά δεν τα ξέρει κανείς: έσβησαν από την ιστορία σαν κάστρα στην άμμο όταν πέφτει το κύμα. Διπλό λοιπόν το έγκλημα. Δολοφονούνται, κι είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ.
Αν η μνήμη είναι δύναμη, πρέπει να θυμόμαστε τα ονόματά τους. Ο εθνικός εσμός βγήκε πάλι να πει ότι είναι ίσως κρίμα να πεθαίνουν αλλά ο φράχτης είναι καλός (Σακελαροπούλου), να κάνει δήθεν αντικαπιταλισμό μιλώντας για έλλειψη ασθενοφόρων όταν αυτά πάνε να διασώσουν τους μετανάστες (Τατιάνα). Λένε ακόμα ότι εμείς πήγαμε να τους βοηθήσουμε, αυτοί δεν ήθελαν (Λιμενικό), και κηρύσσουν τριήμερο πένθος για το ναυάγιο. Δημιουργούν ένα αφήγημα ψεύτικης θλίψης ναι-μεν-αλλά, για να μπορέσουν να συντηρήσουν τους πιο ευαίσθητους ψηφοφόρους τους.
Αντί επιλόγου
Η ελληνική γλώσσα έχει μια πολύ χαρακτηριστική λέξη για κάτι που βγαίνει στην ακτή: λέμε ότι το ξέρασε η θάλασσα. Τα πτώματα τα ξέρασε η θάλασσα. Είναι παράξενη περιγραφή της συνθήκης. Αν θέλουμε να σπάσει η σιωπή, ο μόνος δρόμος είναι να αγωνιστούμε, για να μην κλαίνε οι φίλες μας τα αδέρφια τους, για να μην κλαίμε εμείς τα αδέρφια μας.
Καλέσματα για σήμερα 15/6
Αθήνα: 7:00 μ.μ. Προπύλαια https://www.facebook.com/events/168496632703547?ref=newsfeed
Θεσσαλονίκη: 6:00 μ.μ. Καμάρα https://www.kinimatorama.net/event/153344
Ξάνθη: 7:00 μ.μ., Κεντρική Πλατεία
Πάτρα: 15/06 στις 7μμ Πλ. Γεωργίου https://www.kinimatorama.net/event/153377
Βόλος: 15/06 στις 7μμ Άγιο Νικόλας https://www.kinimatorama.net/event/153382
Καλαμάτα: 8:00 μ,μ. Συντριβάνι (φανάρια Αριστομένους https://www.kinimatorama.net/event/153378
Χανιά: 7:00 μ.μ., Πλατεία Αγοράς Χανίων
Ηράκλειο: 7.30μμ. Λότζια Εργατικά Σωματεία, Σύλλογοι – ΠΑΜΕ
Ρέθυμνο: 7:00 μ.μ., Δημαρχείο
Κως: 7:00 μ.μ., Πλατεία Καζούλη
Χίος: 7.30 μ.μ., πλ. Βουνακίου
Κάλυμνος: 8:00 μ.μ., έξω από το Πνευματικό Κέντρο Καλύμνου
Μυτιλήνη: 7.30 μ.μ., Πλατεία Πλ. Σαπφούς
Γιάννενα: 8:00 μ.μ., Εργατικό Κέντρο
Σάμος: 7:30 μ.μ., Πλατεία Πυθαγόρα
