Το παράκτιο δάσος της Βαλανιδορράχης-Πρέβεζας, ένα ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους δάσος, εξολοκλήρου natura2000 με τέσσερις γραφικούς όρμους, είναι επιδικασμένο σε ιδιώτες με ανύπαρκτους οθωμανικούς τίτλους. Το 2020, γνωστοποιείται στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Φαναρίου ότι το δάσος, που ανέκαθεν θεωρούσαν δημόσιο, έχει περιέλθει από το 2017 με δικαστικές αποφάσεις σε ιδιώτες.
Από τη στιγμή εκείνη οι κάτοικοι μιας μικρής επαρχιακής περιοχής, χωρίς ισχυρή παράδοση στην Αριστερά ή σε κινηματικούς αγώνες, ξεκινάει ένα δύσκολο και σκληρό αγώνα υπεράσπισης του δάσους ως κοινωνικού αγαθού, διεκδικώντας και την ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες.
Σύντομα αντιληφθήκαμε ότι το δάσος είναι απαλλοτριωμένο από το 1927 και αγορασμένο από τους ιδιώτες το 1931 και ότι ο τίτλος που επικαλούνται δεν υπάρχει. Γι’ αυτό, αναζητήσαμε τον απολεσθέντα τίτλο στα οθωμανικά κτηματολόγια στην Τουρκία -ως ένα νέο στοιχείο- που θα μας οδηγήσει στην αναψηλάφηση της δίκης. Αποστείλαμε υπόμνημα στα αρμόδια Υπουργεία και στο ΝΣΚ, ώστε το δημόσιο να προχωρήσει στην αναψηλάφηση της δίκης επαναδιεκδικώντας το δάσος και διαφυλάσσοντας το δημόσιο χαρακτήρα του. Το δημόσιο όρισε εμπειρογνώμονα, όπως απαιτεί η διαδικασία και αναμένουμε το πόρισμα, για να προχωρήσει το δημόσιο στην αναψηλάφηση της δικής. Υπό το άγρυπνο πάντα βλέμμα μας, καθώς η νυν Κυβέρνηση δεν επέδειξε καμία πολιτική βούληση.
Επιπλέον, η Επιτροπή Αγώνα Φαναρίου, έπειτα από καταγγελίες της, κατάφερε την ανάκληση της διαχειριστικής μελέτης και του χώρου δασικής αναψυχής, όπου οι ιδιώτες σκόπευαν να αποψιλώσουν το δάσος και να δημιουργήσουν πάρκινγκ, ασφαλώς με αντίτιμο.
Σήμερα ο αγώνας για τη διάσωση του δάσους έκλεισε αισίως τρία χρόνια και οδεύει για τον τέταρτο. Στα χρόνια αυτά ήρθαμε αντιμέτωποι με όλες τις πιέσεις, που συνηθίζονται σε αντίστοιχα κινήματα. Μηνύσεις, απειλές, κατασυκοφάντηση του δίκαιου αγώνα μας. Όλα αυτά σύντομα έπεσαν στο κενό. Πρόσφατα αποσύρθηκε και η μήνυση εναντίον πέντε κατοίκων από τον ιδιώτη.
Το πρώτο βήμα που κατακτήθηκε, ήταν να σπάσει ο φόβος της κοινωνίας ελαχιστοποιώντας τις πιέσεις που ασκούσαν οι ιδιώτες στα τοπικά μέσα, να μην δημοσιεύουν τις ανακοινώσεις μας (φωτεινή εξαίρεση το atpreveza και το fanaripress), αλλά και στην τοπική πολιτική ηγεσία τουλάχιστον να μην τάσσεται ολοφάνερα στο πλευρό των ιδιωτών. Στην κεντρική πολιτική σκηνή ζητήσαμε και λάβαμε την στήριξη των κομμάτων της Αριστεράς, καθώς η δεξιά αποτελούσε προνομιακό πεδίο των ιδιωτών.
Ο δρόμος μακρύς και δύσβατος
Οι μέθοδοι των ιδιωτών κοινότυποι. Όταν αντιλαμβάνονται ότι διακυβεύεται να χάσουν το δάσος, το μεταβιβάζουν στην Α.Ε. Όρμος του Οδυσσέα, σε νέο ιδιώτη. Το αναπτυξιακό μοντέλο δεν παρεκκλίνει στο ελάχιστο από εκείνο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Υφαρπάζουμε δημόσια γη δωρεάν και αναμένουμε από τα διάφορα ταμεία ανάκαμψης να επιδοτήσουν με κρατικό χρήμα την επένδυση ή εναλλακτικά με δάνεια, που θα κληθεί αργότερα να πληρώσει ο ελληνικός λαός με την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Πρόθεσή τους είναι να χτίσουν 5άστερο ξενοδοχείο με πριβέ παραλίες (αλίμονο να συγχρωτίζονται οι πλούσιοι πελάτες με εμάς τους κοινούς θνητούς), παρακάμπτοντας τις περιβαλλοντικές διατάξεις για τα δάση και τις ζώνες natura2000, άλλωστε έχουν αρωγό τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο του Χατζηδάκη.
Σε μια περίοδο άκρατου νεοφιλελευθερισμού και ιδιωτικοποίησης των πάντων, το πολύ μικρό μας κίνημα, όπως και πολλά άλλα τοπικά κινήματα, αποτελούν μια μικρή εστία αντίστασης. Μπορεί στην Επιτροπή μας να μην υπάρχει για τους περισσότερους η πολιτική εμπειρία, καθώς πολλοί συμμετέχουν πρώτη φορά σε κινηματική διαδικασία, εντούτοις συμφωνήσαμε στο ελάχιστο από αγάπη για το δάσος μας. Ότι δεν θα επιτρέψουμε την ιδιωτικοποίησή και καταστροφή του και θα το παραδώσουμε αψεγάδιαστο, όπως το παραλάβαμε στις επόμενες γενιές.
Καμία ανάπτυξη δεν φέρνει η καταστροφή. Η διεκδίκηση της τοπικής κοινωνίας του δάσους της Βαλανιδορράχης ως κοινωνικού αγαθού, αποτελεί ένα πολύ μικρό πετραδάκι στο συνολικό αγώνα υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών, που τόσο λυσσαλέα πολεμάει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο δρόμος μακρύς και δύσβατος…
Αλλά μετά από τρία χρόνια αδιάλειπτης προσπάθειας, επιμένουμε να συνεχίζουμε άοκνα ως την επίτευξη του αρχικού μας στόχου. Το δάσος να επανέλθει στο δημόσιο και να το απολαμβάνει όλος ο κόσμος.
