Αναδημοσίευση από το Rproject (19.9.2022)

Ο «ριζοσπαστικός ρεαλισμός» είναι εδώ

Ο Μη­τσο­τά­κης στη ΔΕΘ κι­νή­θη­κε στα πλαί­σια του ανα­με­νο­μέ­νου. Προ­σπά­θη­σε να κλεί­σει το δρόμο των απο­κα­λύ­ψε­ων για το σκάν­δα­λο των υπο­κλο­πών/πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων της ΕΥΠ, να πε­ριο­ρί­σει τις απώ­λειές του σε όσες έχουν ήδη συ­ντε­λε­στεί, να απο­κλεί­σει την πι­θα­νό­τη­τα μη-δια­χει­ρί­σι­μων ει­δή­σε­ων σε αυτήν τη βρω­με­ρή υπό­θε­ση (αλή­θεια, ποιοι είναι οι 6 ακόμα «πο­λι­τι­κοί» -πέρα από τον Σπίρ­τζη- που κατά την «Κα­θη­με­ρι­νή» τέ­θη­καν στο στό­χα­στρο της ΕΥΠ;). Προς τούτο, απευ­θύν­θη­κε κυ­ρί­ως στις κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις, υπεν­θυ­μί­ζο­ντας το πόσο τις στή­ρι­ξε η κυ­βέρ­νη­σή του, και υπο­γραμ­μί­ζο­ντας τα «δί­πο­λα» των επι­λο­γών που έρ­χο­νται («πρό­ο­δος – συμ­φο­ρά») με κε­ντρι­κό άξονα τη συ­στη­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα.

Όμως επει­δή (αργά ή γρή­γο­ρα) έρ­χο­νται εκλο­γές, ο Μη­τσο­τά­κης ήταν υπο­χρε­ω­μέ­νος να υπο­σχε­θεί και κά­ποια πράγ­μα­τα που αφο­ρούν τον κόσμο, στο πεδίο της οι­κο­νο­μί­ας και της κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής. Η ΝΔ είχε προ­α­ναγ­γεί­λει «υπευ­θυ­νό­τη­τα» και «σύ­νε­ση» μπρο­στά στην προ­ο­πτι­κή μιας δη­μο­σιο­νο­μι­κής «στε­νό­τη­τας»: Ο Μη­τσο­τά­κης τή­ρη­σε απο­λύ­τως αυτήν τη γραμ­μή. Το σύ­νο­λο του κό­στους των μέ­τρων που εξήγ­γει­λε φτά­νει μετά βίας (και αν όλες οι υπο­σχέ­σεις τη­ρη­θούν) στα 5,5 δισ. ευρώ για την πε­ρί­ο­δο 2022-23, δη­λα­δή πε­ρί­που στα μισά από όσα η κυ­βέρ­νη­ση ξό­δε­ψε για την αγορά των Μπελ­χά­ρα και των Ραφάλ. Όλα τα μέτρα έχουν επι­δο­μα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Το πρό­βλη­μα με αυτό δεν είναι ότι «μοι­ρά­ζο­νται λεφτά», αλλά το ακρι­βώς αντί­θε­το: η κυ­βέρ­νη­ση επι­μέ­νει στη δρα­κό­ντεια λι­τό­τη­τα, που κόβει πά­γιες και στα­θε­ρές κα­τα­κτή­σεις πλα­τιών ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών στρω­μά­των, ενώ τάχα σε αντι­στάθ­μι­ση δίνει επι­δό­μα­τα «βο­ή­θειας στους πιο αδύ­να­μους». Αυτά είναι πε­ριο­ρι­σμέ­να, έκτα­κτα και όχι μό­νι­μα, αφο­ρούν λί­γους «δι­καιού­χους» και όχι όλους, ενώ όχι σπά­νια απο­τε­λούν βο­ή­θεια/ευ­και­ρία προς τις επι­χει­ρή­σεις και όχι προς τους φτω­χούς αν­θρώ­πους (στε­γα­στι­κά δά­νεια, αλ­λα­γή συ­σκευών, μικρά φω­το­βολ­ταϊ­κά, «κοι­νω­νι­κή αντι­πα­ρο­χή» δη­μό­σιων κτι­ρί­ων κ.ο.κ.). Πρό­κει­ται για το από­γειο της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης αντί­λη­ψης για την κοι­νω­νι­κή αλ­λη­λεγ­γύη.

Την ίδια στιγ­μή, την πραγ­μα­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση της πο­λι­τι­κής του Μη­τσο­τά­κης ανα­δεί­κνυε, πέραν κάθε αμ­φι­βο­λί­ας, το ρε­σάλ­το των ΜΑΤ στα δη­μό­σια πα­νε­πι­στή­μια.

Φυ­σιο­λο­γι­κά, λοι­πόν, το εν­δια­φέ­ρον στη φε­τι­νή ΔΕΘ συ­γκε­ντρω­νό­ταν στον Τσί­πρα, με το ερώ­τη­μα αν ο επι­κε­φα­λής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα επέ­λε­γε και θα κα­τόρ­θω­νε να επι­φέ­ρει ένα συ­ντρι­πτι­κό πλήγ­μα στην πο­λι­τι­κή Μη­τσο­τά­κη, ανοί­γο­ντας το δρόμο για την ανα­τρο­πή του έστω και μέσα από τον κοι­νο­βου­λευ­τι­κό δρόμο, που έχει γίνει κυ­ρί­αρ­χος τρό­πος άσκη­σης πο­λι­τι­κής για την ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Το απο­τέ­λε­σμα ήταν αντι­φα­τι­κό και απο­τυ­πώ­νε­ται στα δύο δια­κρι­τά σκέλη της ομι­λί­ας του Τσί­πρα.

Ο επι­κε­φα­λής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πε­ριέ­λα­βε στις εξαγ­γε­λί­ες του υπο­σχέ­σεις που –αν υλο­ποιού­νταν…– θα είχαν ση­μα­σία για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τους φτω­χούς αν­θρώ­πους (αύ­ξη­ση στον κα­τώ­τα­το νό­μι­μο μισθό, αυ­τό­μα­τη τι­μα­ριθ­μι­κή προ­σαρ­μο­γή στο σύ­νο­λο των μι­σθών, 13η σύ­ντα­ξη, μεί­ω­ση ΦΠΑ στα είδα πλα­τιάς λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης, επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση της ΔΕΗ και της Εθνι­κής Τρά­πε­ζας κ.ά.). Στην πα­ρου­σί­α­ση αυτών των δε­σμεύ­σε­ων από τον Τσί­πρα υπήρ­χαν «κενά»: Πχ η 13 σύ­ντα­ξη δεν είναι ένα εφά­παξ επί­δο­μα, πλή­ρες ως τα 500 ευρώ και ανα­λο­γι­κό στα πα­ρα­πά­νω, αλλά η απο­κα­τά­στα­ση του δι­καιώ­μα­τος των συ­ντα­ξιού­χων να λαμ­βά­νουν τις συ­ντά­ξεις που δι­καιού­νται με βάση τις ει­σφο­ρές που κα­τέ­βα­λαν επί 35 του­λά­χι­στον χρό­νια (επί 14 φορές ετη­σί­ως). Επί­σης η δια­τή­ρη­ση του 40% των με­το­χών της Εθνι­κής στον έλεγ­χο του Δη­μο­σί­ου, δεν είναι ακρι­βώς επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση της Εθνι­κής Τρά­πε­ζας.

Όμως δεν έχου­με καμιά πρό­θε­ση να «ψει­ρί­σου­με» αυτές τις εξαγ­γε­λί­ες. Όπως και με το «πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης» πριν την «πρώτη φορά Αρι­στε­ρά», αν ο Τσί­πρας εν­νο­ού­σε ει­λι­κρι­νά ακόμα και τα μισά απ’ όσα υπό­σχε­ται, το απο­τέ­λε­σμα δεν θα ήταν κακό για τον κόσμο μας.

Το κε­ντρι­κό ερώ­τη­μα που τί­θε­ται είναι το πόσο ρε­α­λι­στι­κό είναι να πε­ρι­μέ­νει κα­νείς την επί­τευ­ξη στό­χων, όπως πχ η τι­μα­ριθ­μι­κή ανα­προ­σαρ­μο­γή των μι­σθών, μέσα από τη γε­νι­κή πο­λι­τι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που ο Αλ. Τσί­πρας πα­ρου­σί­α­σε στο ει­σα­γω­γι­κό τμήμα της ομι­λί­ας του στην ΔΕΘ, με­τα­το­πι­σμέ­νος σε ακόμα πιο συ­ντη­ρη­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση.

Ο «αρι­στε­ρός ρι­ζο­σπα­στι­σμός», που απο­δεί­χθη­κε ανει­λι­κρι­νής στα 2015-19, έδωσε τώρα τη θέση του στο «ρι­ζο­σπα­στι­κό ρε­α­λι­σμό». Μια γλώσ­σα που χρη­σι­μο­ποιεί όρους απο­λύ­τως ατα­ξι­κούς και τε­λι­κά απο­λι­τι­κούς, δεν είναι ου­δέ­τε­ρη πο­λι­τι­κά: είναι προει­δο­ποί­η­ση για με­γά­λο πρό­βλη­μα ει­λι­κρί­νειας. Το κε­ντρι­κό σύν­θη­μα «δι­καιο­σύ­νη πα­ντού» (!), συν­δυά­στη­κε με τη στο­χο­ποί­η­ση «των κρα­τι­κο­δί­αι­των ελίτ, του πε­λα­τεια­κού κρά­τους, του πα­ρα­σι­τι­σμού και της στα­σι­μό­τη­τας» (!!). Οι στό­χοι της «Αλ­λα­γής» εντά­χθη­καν στην κα­τεύ­θυν­ση «μιας σύγ­χρο­νης ευ­ρω­παϊ­κής δη­μο­κρα­τί­ας… με σι­γου­ριά και ασφά­λεια… (όπου) η πα­τρί­δα θα πα­ρά­ξει όσα μπο­ρεί…» (!!!). Η λέξη «Αρι­στε­ρά» και τα πα­ρά­γω­γά της, κάθε όρος και έν­νοια τα­ξι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού, εξο­βε­λί­στη­καν από τη γλώσ­σα του αρ­χη­γού ενός κόμ­μα­τος που συ­νε­χί­ζει να αυ­το­προσ­διο­ρί­ζε­ται ως «ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά». Το «δι­καιο­σύ­νη πα­ντού» αφορά τους πά­ντες, προ­λε­τά­ριους και κα­πι­τα­λι­στές, φτω­χούς και πλού­σιους, μας λέει ο Τσί­πρας, που διεκ­δι­κεί μια win-win «λύση», που θα ικα­νο­ποιεί ισο­με­ρώς όλους, μπρο­στά σε μια βαθιά κρίση του συ­στή­μα­τος εδώ και πα­γκό­σμια!

Δυ­στυ­χώς, υπάρ­χουν κά­ποιες πιο συ­γκε­κρι­μέ­νες προει­δο­ποι­ή­σεις για το πού πραγ­μα­τι­κά οδη­γεί αυτή η πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πα­ρου­σί­α­σε την «κο­στο­λό­γη­ση» του συ­νό­λου των φι­λερ­γα­τι­κών-φι­λο­λαϊ­κών μέ­τρων που υπο­σχέ­θη­κε: το κό­στος φτά­νει στα 5,6 δισ. ευρώ, ακρι­βώς το ίδιο με το πρό­γραμ­μα του Μη­τσο­τά­κη. Οποία σύμ­πτω­σις! Και οι δυο γνω­ρί­ζουν τα όρια της «δη­μο­σιο­νο­μι­κής στα­θε­ρό­τη­τας» και φρο­ντί­ζουν –μέσα σε αυτά– να «παί­ξουν» για να με­γε­θύ­νουν το εκλο­γι­κό τους ακρο­α­τή­ριο. Αν αύριο απο­δει­χθεί ότι τα όρια αυτά είναι αι­σθη­τά μι­κρό­τε­ρα, μέσα στα πλαί­σια της συ­στη­μι­κής ανο­χής, τόσο το χει­ρό­τε­ρο για τα… «προ­γράμ­μα­τα» που εξαγ­γέλ­θη­καν.

Ερω­τη­θείς για την πα­ρα­κο­λού­θη­ση του Στ. Πι­τσιόρ­λα από την ΕΥΠ, ο Αλ. Τσί­πρας απά­ντη­σε ότι «δεν αι­σθά­νε­ται ανά­γκη να δώσει λο­γα­ρια­σμό σε κα­νέ­ναν», γιατί «λει­τούρ­γη­σε απο­λύ­τως θε­σμι­κά». Ου­δό­λως μας εν­δια­φέ­ρει ο Στ. Πι­τσιόρ­λας, οι τότε δου­λειές του και τα πι­θα­νά ση­με­ρι­νά κο­μπρε­μί του με τον Μη­τσο­τά­κη. Όμως όταν ένα κόμμα της Αρι­στε­ράς έχει αφή­σει τον πρώην κα­θο­δη­γη­τή του (του Συ­ντο­νι­στή της Πο­λι­τι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του…) στα σκυ­λιά του αμε­ρι­κα­νο­θρε­μέ­νου Γ. Ρου­μπά­τη, είναι λίγο δύ­σκο­λο να δη­λώ­νει ότι δεν αι­σθά­νε­ται ανά­γκη «να δώσει λο­γα­ρια­σμό». Το κυ­ρί­ως πρό­βλη­μα είναι η ομο­λο­γία του Τσί­πρα για την «απο­λύ­τως θε­σμι­κή» λει­τουρ­γία του. Πράγ­μα­τι, πα­ρέ­λα­βε από τον Σα­μα­ρά την ΕΥΠ, τα ΜΑΤ, το Λι­με­νι­κό και άλ­λους ευα­γείς «θε­σμούς» και, μετά από 4 χρό­νια, τους πα­ρέ­δω­σε στον Μη­τσο­τά­κη ανέγ­γι­χτους κι απα­ράλ­λα­χτους. Ούτε μια ΕΔΕ δεν έχει να πα­ρου­σιά­σει η «πρώτη φορά Αρι­στε­ρά» απέ­να­ντι στη σκο­τει­νή λει­τουρ­γία αυτού του σκλη­ρού πυ­ρή­να του (αστι­κού) κρά­τους). Ούτε μια ΕΔΕ!

Στη ΔΕΘ ο Τσί­πρας πα­ρου­σί­α­σε ως εναλ­λα­κτι­κή λύση απέ­να­ντι στον Μη­τσο­τά­κη το σχέ­διο της «προ­ο­δευ­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης». Πρα­κτι­κά αυτό ση­μαί­νει συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΠΑ­ΣΟΚ. Όπως κάθε αλυ­σί­δα έχει αντο­χή ίση με την αντο­χή του πιο αδύ­να­μου κρί­κου της, έτσι και η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΠΑ­ΣΟΚ θα έχει ως όριο στην πο­λι­τι­κή της την «αντο­χή» της ηγε­σί­ας Αν­δρου­λά­κη στο ΠΑΣΟΚ απέ­να­ντι στις πιέ­σεις των κα­πι­τα­λι­στών και τις δυ­σκο­λί­ες της «κυ­βερ­νη­σι­μό­τη­τας». Η ύπου­λη προει­δο­ποί­η­ση του Μη­τσο­τά­κη προς του ψη­φο­φό­ρους του ΠΑΣΟΚ ότι «ψη­φί­ζο­ντας Αν­δρου­λά­κη, θα βγαί­νει ο Τσί­πρας» έχει πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρες πι­θα­νό­τη­τες να υλο­ποι­η­θεί… αντί­στρο­φα.

Η πλειο­ψη­φία των δη­μο­σιο­γρά­φων εκτί­μη­σε ότι στη ΔΕΘ ο Τσί­πρας, του­λά­χι­στον, «έκλει­σε» τη συ­ζή­τη­ση για τα σε­νά­ρια Με­γά­λου Συ­να­σπι­σμού, για το εν­δε­χό­με­νο συ­γκυ­βέρ­νη­σης ΝΔ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο επι­κε­φα­λής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν πιο προ­σε­κτι­κός: «μια τέ­τοια κυ­βέρ­νη­ση, θα μπο­ρού­σε να δι­καιο­λο­γη­θεί μόνο σε κα­τα­στά­σεις έκτα­κτης ανά­γκης, που αυτή τη στιγ­μή δεν υπάρ­χουν. Δεν μας αφο­ρούν τα σε­νά­ρια συ­νερ­γα­σί­ας με τον Μη­τσο­τά­κη και τη ΝΔ». Πράγ­μα­τι, «αυτή τη στιγ­μή». Όμως, θυ­μί­ζου­με, ότι και στη Γερ­μα­νία η κυ­βέρ­νη­ση Με­γά­λου Συ­να­σπι­σμού συ­γκρο­τή­θη­κε λόγω «εκτά­κτου ανά­γκης». Όπως και το ότι συν­θή­κες «εκτά­κτου ανά­γκης» κάθε άλλο παρά απο­κλεί­ο­νται στον κα­πι­τα­λι­σμό στην Ελ­λά­δα κατά την ερ­χό­με­νη πε­ρί­ο­δο.

Στην πο­ρεία προς τις εκλο­γές, το μίσος του κό­σμου απέ­να­ντι στον Μη­τσο­τά­κη θα λει­τουρ­γεί ως πο­λι­τι­κό όπλο του Τσί­πρα. Όμως και αντί­στρο­φα, η πο­λι­τι­κή αδυ­να­μία του Τσί­πρα να βάλει έστω και σε στοι­χειώ­δη αμ­φι­σβή­τη­ση τα όρια ανο­χής του συ­στή­μα­τος, θα λει­τουρ­γεί ως η τε­λι­κή σα­νί­δα στή­ρι­ξης του Μη­τσο­τά­κη. Ο κό­σμος της Αρι­στε­ράς και του κι­νή­μα­τος οφεί­λει να μην χάνει από τα μάτια του και τα δύο σκέλη αυτής της πο­λι­τι­κής αντί­θε­σης, που λο­γο­δο­τεί στην «κυ­βερ­νη­σι­μό­τη­τα», αλλά όχι στην αυ­θε­ντι­κή υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων των από τα κάτω.

Διαβάστε επίσης

Στο πάρτι του γιου μου ήρθαν μόνο δύο παιδάκια και ο κλόουν μοίραζε μπαλόνια στους περαστικούς

«Τελικά το να είσαι αυτιστικός στην Ελλάδα είναι όμοιο με το να έχεις λέπρα. Τελικά όλοι αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα μέχρι το αυτιστικό να μας καλέσει στο πάρτι του»