Πηγή: MST (1/2/2022) | Μετάφραση Α.Λ.
Σε συνομιλία του με τον Γκαμπριέλ Βέρα Λόπε (Gabriel Vera Lopes), από το Alainet, ο ηγέτης του Κινήματος των Ακτημόνων (MST) ανέλυσε την κατάσταση στη Βραζιλία και την περιοχή, τις προσδοκίες σχετικά με τον Λούλα στις προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου και την εκλογική «εισβολή» του MST, ενώ το κίνημα συμπληρώνει την 38ή επέτειο από την ίδρυσή του.
Μετά την παραπομπή της Ντίλμα Ρούσεφ σε δίκη το 2016, η Βραζιλία βυθίστηκε σε ένα σπιράλ βαθιάς κρίσης. Η άφιξη του Μπολσονάρου στην εκτελεστική εξουσία σήμανε την ανάδυση μιας νεοφασιστικής δύναμης με συνέπειες και κινδύνους για ολόκληρη την ήπειρο. Φέτος θα γίνουν προεδρικές εκλογές στη Βραζιλία και το λαϊκό στρατόπεδο προετοιμάζεται να νικήσει τον νεοφασισμό στην κάλπη και στους δρόμους. Μιλήσαμε με τον Alexandre Conceição, μέλος της εθνικής ηγεσίας του Κινήματος των Ακτημόνων (MST), για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση του γίγαντα της Νότιας Αμερικής, τις προκλήσεις, τις προοπτικές των λαϊκών κινημάτων και την υποψηφιότητα του Λούλα σε αυτή την κρίσιμη χρονιά.
Η Βραζιλία έχει πληγεί ιδιαίτερα από την πανδημία, είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο με τους περισσότερους θανάτους. Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση και ποια μέτρα έχει λάβει η κυβέρνηση;
Το 2020 ήταν πολύ περίπλοκο για εμάς. Η πανδημία ήρθε εν μέσω μιας βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, ως εκδήλωση μιας διαρθρωτικής κρίσης που διέρχεται η Βραζιλία. Παρά το τεράστιο παραγωγικό δυναμικό που διαθέτουμε, υπάρχουν σχεδόν 20 εκατομμύρια άνθρωποι που πεινάνε και περισσότεροι από 60 εκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν γη για να εργαστούν ή να ζήσουν. Υπάρχει επίσης ένα ποσοστό ανεργίας της τάξης του 13%, μιλάμε για περισσότερους από 14 εκατομμύρια ανέργους. Αυτό σημαίνει πλήρη καταστροφή της κυριαρχίας και της οικονομίας. Παράλληλα με όλα αυτά, βιώνουμε επίσης μια περιβαλλοντική κρίση που δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία της Βραζιλίας, η οποία προκαλεί, αφενός, μεγάλες βροχοπτώσεις και πλημμύρες, που προκαλούν τον εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων και, σε άλλα μέρη, ξηρασίες που έχουν επίσης προκαλέσει μεγάλες ζημιές στη γεωργία. Αυτή η περιβαλλοντική κρίση είναι το αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, των πυρκαγιών του Αμαζονίου για την επέκταση των γεωργικών συνόρων των μεγάλων γαιοκτημόνων.
Με την άφιξη της πανδημίας η κυβέρνηση υιοθέτησε μέτρα που την κατέστησαν σύμμαχο του ιού. Τελικά, ο Μπολσονάρου και ο ιός είναι ένα και το αυτό πράγμα. Ο Μπολσονάρου υιοθετεί μια πολιτική θέση που αρνείται την επιστήμη. Με εντελώς ανεύθυνο τρόπο, ενθαρρύνει αναποτελεσματικές θεραπείες που αντιβαίνουν σε όλες τις ιατρικές οδηγίες, σε σημείο που να αποθαρρύνει τη χρήση μασκών ή ακόμη και τον εμβολιασμό.
Ως αποτέλεσμα αυτού του πολιτικού προσανατολισμού, είχαμε ήδη περισσότερα από 24,12 εκατομμύρια κρούσματα και περισσότερους από 623.000 θανάτους από τον ιό. Μιλάμε για μια πολιτική γενοκτονίας από την κυβέρνηση Μπολσονάρου.
Στο πλαίσιο αυτό, τα κοινωνικά κινήματα, αντιμέτωπα με την πανδημία, αποφασίσαμε να μην είμαστε αρνητές, να φροντίζουμε την υγεία, να αναλάβουμε τη φροντίδα της ζωής μας. Για εμάς, φροντίδα για τη ζωή σήμαινε να ποντάρουμε σε μια παραγωγική και μόνο παραγωγική απομόνωση. Αυτό ακριβώς κάναμε, μείναμε στις περιοχές των οικισμών και των καταυλισμών μας και παράγαμε τρόφιμα, διότι με την κοινωνική και οικονομική κρίση για την οποία μιλούσαμε, γνωρίζαμε ότι πολλοί άνθρωποι θα ζούσαν σε μια πολύ σοβαρή κατάσταση πείνας.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ποιες ήταν οι απαντήσεις που υιοθέτησε το MST;
Το MST, το 2020, υιοθέτησε μια πολιτική για την αποφυγή συνωστισμού των ανθρώπων, ακολουθώντας τις υποδείξεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Ταυτόχρονα, ποντάραμε στην παραγωγή τροφίμων, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπολσονάρου διέλυε όλες τις παραγωγικές πολιτικές και χρησιμοποιούσε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό για να καταδιώξει την οικογενειακή γεωργία και την παραγωγή υγιεινών τροφίμων. Αυτό μας ανάγκασε να βρισκόμαστε σε κατάσταση ενεργού αντίστασης, να μην διστάζουμε και να αγωνιζόμαστε για να μη χάσουμε ούτε μια ανακτημένη από τους ακτήμονες περιοχή. Κατά την περίοδο αυτή, είχαμε περισσότερες από 25 απόπειρες εκτοπισμού, ακόμα και από τον Στρατό. Αντισταθήκαμε σε όλες. Σήμερα έχουμε περισσότερες από 90 περιοχές υπό την απειλή εκτοπισμού, αλλά συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε μαζί με την κοινωνία. Υιοθετήσαμε λοιπόν την ενεργό αντίσταση για την υπεράσπιση της γης και την παραγωγή τροφίμων για τον πληθυσμό.
Το τρίτο σημείο των καθηκόντων μας το 2020 και το 2021 ήταν οι καμπάνιες αλληλεγγύης. Η αλληλεγγύη ήταν ο κύριο άξονας του MST, μια εντυπωσιακή αλληλεγγύη με την εργατική τάξη, με τους ανθρώπους που πεινούσαν. Διανείμαμε περισσότερους από 6 χιλιάδες τόνους τροφίμων και περισσότερα από ένα εκατομμύριο δέματα τροφίμων. Διανείμαμε επίσης περισσότερα από 70 χιλιάδες βιβλία για να φροντίσουμε την πολιτιστική και πνευματική υγεία των απομονωμένων ανθρώπων. Όλα αυτά οδήγησαν στο να φτάσουμε στο τέλος του 2020 ισχυρότεροι.
Και τότε, τον Μάρτιο του 2021, τα πολιτικά δικαιώματα του Λούλα αποκαταστάθηκαν. Και αυτό μας επέτρεψε να εργαστούμε για την οικοδόμηση και την εδραίωση μιας σημαντικής πολιτικής ενότητας γύρω από αυτόν. Τότε ξεκινήσαμε την εκστρατεία Fuera Bolsonaro (Έξω ο Μπολσονάρου). Αυτή η εκστρατεία μας επέτρεψε να ξεκινήσουμε μια διαδικασία μεγάλων κινητοποιήσεων ολόκληρης της βραζιλιάνικης Αριστεράς. Πραγματοποιήσαμε πέντε μεγάλες εθνικές εκδηλώσεις και άλλες σε περισσότερους από 600 δήμους και 700 πόλεις της Βραζιλίας στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 800.000 άνθρωποι.
Η αυξανόμενη κινητοποίηση της κοινωνίας επέτρεψε την κατάθεση περισσότερων από 130 αιτήσεων μομφής κατά του Μπολσονάρου. Δύο από αυτές ήταν ιδιαίτερα σημαντικές για εμάς: η μία υποβλήθηκε από τα λαϊκά κινήματα, όπου υπέγραψε και το MST, και μια άλλη, που υποβλήθηκε στο τέλος του έτους και είναι γνωστή ως Super Pedido, με την οποία συντάχθηκε και ένα μέρος του μετανοημένου μπολσοναρισμού, δηλαδή ένα μέρος της φιλελεύθερης Δεξιάς συσπειρώθηκε για να υποβάλει το αίτημα.
Κάναμε πολλές κινητοποιήσεις, κερδίσαμε τους δρόμους και κερδίζουμε τη συνείδηση της εργατικής τάξης. Αυτό κατέστη δυνατό επειδή καταφέραμε να οικοδομήσουμε μια ενότητα αγώνα μαζί με την εργατική τάξη και τους φοιτητές. Μια ενότητα γύρω από τρία θεμελιώδη ζητήματα: εμβόλια για όλους, έκτακτο επίδομα 600 ρεάλες για όλους τους άνεργους της εργατικής τάξης και, τέλος, την καμπάνια «’Εξω ο Μπολσονάρου». Αυτά τα σημεία επέτρεψαν την ενότητα για τις μεγάλες κινητοποιήσεις και τώρα ξεκινάμε το διάλογο για να διατηρήσουμε όλα τα κινήματα κινητοποιημένα.
Το 2022 θα είναι μια κρίσιμη χρονιά με τις προεδρικές εκλογές. Πώς προετοιμάζεστε;
Έχουμε συσσωρεύσει πολλά από την όλη διαδικασία του αγώνα, της ενεργού αντίστασης και της αλληλεγγύης. Υπό αυτή την έννοια, ο Λούλα συνέχισε να είναι μαζί μας σε αυτές τις πράξεις λαϊκής κινητοποίησης, γεγονός που επέτρεψε να έχουμε σήμερα την υποψηφιότητά του με ποσοστό μεταξύ 40% και 42% της πρόθεσης ψήφου. Πίσω του βρίσκεται ο Μπολσονάρου με ποσοστό μεταξύ 20% και 26%. Τέλος, υπάρχει η φιλελεύθερη Δεξιά, η οποία δεν καταφέρνει να πάρει πάνω από 8%.
Παρόλα αυτά, πιστεύουμε ότι η εκστρατεία θα είναι πολύ σκληρή. Πρώτον, επειδή η βραζιλιάνικη ελίτ δεν θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε εύκολα. Αλλά και επειδή ο μπολσοναρισμός έχει καταφέρει να αποκτήσει ερείσματα σε ένα μέρος των βραζιλιάνικων μαζών. Έχει μια στρατευμένη δύναμη νεοφασιστών με ικανότητα να επηρεάζουν και να κινητοποιούν.
Γι’ αυτό, ως MST, έχουμε μιλήσει στον Λούλα για την ανάγκη αυτή η εκστρατεία να έχει τρία βασικά στοιχεία: πρέπει να είναι μαζική, πρέπει να είναι ιδεολογική και πρέπει να γίνει μέσω λαϊκών επιτροπών. Πρέπει να ξεφύγουμε από το μάρκετινγκ και τις μορφές προεκλογικής εκστρατείας στις οποίες έχουν συνηθίσει τα κόμματα.
Χρειαζόμαστε μια καμπάνια που θα είναι ένα μαζικό κίνημα κατά του φασισμού. Δεν πρόκειται απλώς για την εκλογή ενός υποψηφίου του Κόμματος των Εργαζομένων (PT) αλλά για τη δημιουργία ενός μαζικού κινήματος που να μπορεί, ας το πούμε έτσι, να συμβάλει στην άνοδο του επιπέδου συνείδησης της εργατικής τάξης και, ταυτόχρονα, να οδηγήσει τον Λούλα να κερδίσει τις εκλογές.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε. Θέλουμε να συγκροτήσουμε λαϊκές επιτροπές σε κάθε σπίτι, σε κάθε σχολική αίθουσα, σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εκκλησία. Θέλουμε οι λαϊκές επιτροπές να συζητήσουν την ιστορική διαδικασία στη Βραζιλία, να είναι μάχιμες απέναντι στον φασισμό και να προωθήσουν την υποψηφιότητα του Λούλα. Αλλά θέλουμε επίσης να συζητήσουν τα προβλήματα της Βραζιλίας και να οικοδομήσουν ένα λαϊκό πρόγραμμα. Συζητάμε με τον Λούλα γιατί εκτός από το οικονομικό πρόγραμμα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα να παρουσιάσουμε ένα ειδικό πρόγραμμα για την εργατική τάξη, για τις βραζιλιάνικες μάζες, για να βγάλουμε το λαό από την πείνα, τη δυστυχία, την πανδημία και το φασισμό. Ένα πρόγραμμα που θα ξαναθέτει το ζήτημα της εκβιομηχάνισης και της λαϊκής αγροτικής μεταρρύθμισης.
Πώς βλέπετε τη συμπεριφορά των κυρίαρχων τμημάτων σε αυτή τη συγκυρία; Φαίνεται σαν να υπάρχουν δύο τάσεις: μία που συνεχίζει να στηρίζει τον μπολσοναρισμό και άλλες που ποντάρουν στη δυνατότητα οικοδόμησης μιας εναλλακτικής λύσης. Πώς εκτιμάτε αυτή την κατάσταση;
Η κυβέρνηση Μπολσονάρου είναι το πρόσωπο και η καρδιά της βραζιλιάνικης ελίτ. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και μέρος του αγροτικού και βιομηχανικού τομέα αποτελούν τη βάση στήριξης της σημερινής κυβέρνησης. Αυτή η ελίτ είναι ξεπουλημένη, αντεθνική και αντιδημοκρατική. Τώρα όμως αποκαλύφθηκε ότι είναι και φασιστική. Μια ελίτ που δεν έχει εθνικό σχέδιο, επειδή δεν μπορεί να οικοδομήσει ένα σχέδιο που να περιλαμβάνει το λαό της.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν άλλα τμήματα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που συνδέονται με τα μέσα ενημέρωσης του Δικτύου Globo (RedGlobo) και διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους, τα οποία αναζητούν αυτό που αποκαλούν τρίτο δρόμο. Να οικοδομήσουν μια υποψηφιότητα φιλελεύθερης Δεξιάς πέρα από τον Μπολσονάρου. Εάν δεν επιτύχουν αυτόν τον στόχο, το πιθανότερο είναι ότι θα καταλήξουν να υποστηρίξουν τον Μπολσονάρου.
Ως εκ τούτου, θα έχουμε πολλά καθήκοντα και χρειαζόμαστε ακόμη και τη βοήθεια διεθνών φίλων. Θα πρέπει να δώσουμε πολλές μάχες. Ο φασισμός του Μπολσονάρου έχει εξαπλώσει τη βία και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι δεν θα υπάρξουν απόπειρες βίας κατά των ακτιβιστών της Αριστεράς και των κινημάτων. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που χρειαζόμαστε τους διεθνείς παρατηρητές, γιατί εμείς βρισκόμαστε σε μια διαδικασία πολέμου κατά της φασιστικής κυβέρνησης και της βραζιλιάνικης ελίτ. Και… ένας πόλεμος δεν είναι χορός, είναι ένας αγώνας όπου ο ένας θα κερδίσει και ο άλλος θα χάσει.
Αυτό που εμείς εδώ αποκαλούμε “κέντρο”, δηλαδή τα “φυσιολογικά” κόμματα εξουσίας, αυτά που βρίσκονται πάντα στην κυβέρνηση, ενέκριναν αυτές τις μέρες την αύξηση των πόρων τους για την προεκλογική εκστρατεία, τις καμπάνιες εξαπάτησης του κόσμου. Η εκστρατεία δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο νομίζουν ορισμένοι.
Λόγω του οικονομικού και γεωπολιτικού βάρους της Βραζιλίας, οι εκλογές αυτές θα έχουν ισχυρό αντίκτυπο σε ολόκληρη την ήπειρο. Πώς πιστεύετε ότι θα επηρεάσουν την περιοχή;
Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση έχει εγκρίνει ένα διάταγμα για τη δημιουργία ενός γραφείου του Υπουργείου Οικονομίας στη Νέα Υόρκη. Πρόκειται για την πλήρη παράδοση της εθνικής κυριαρχίας. Η τιμή των καυσίμων στη Βραζιλία καθορίζεται στη Νέα Υόρκη, από εταιρείες όπως η Shell. Έτσι, όταν μιλάμε για το πραξικόπημα του 2016 κατά της προέδρου Ντίλμα, μιλάμε για μια συνωμοσία που προώθησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να απομακρύνουν το Κόμμα των Εργαζομένων (PT) από την εξουσία και να καταδικάσουν τον Λούλα και, ταυτόχρονα, να αρπάξουν τον φυσικό μας πλούτο και την κυριαρχία μας.
Επομένως, η ήττα του Μπολσονάρου σημαίνει επίσης ανάκτηση της δημοκρατίας και της κυριαρχίας μας. Κατά την περίοδο του πραξικοπήματος του 2016, δημιούργησαν την Ομάδα της Λίμα (Grupo de Lima) και επέβαλαν ακόμη ισχυρότερο αποκλεισμό κατά της Βενεζουέλας και της Κούβας και συσπειρώθηκαν ενάντια σε κινήματα και προοδευτικές κυβερνήσεις. Αλλά οι εποχές στη Λατινική Αμερική είναι διαφορετικές τώρα. Ο κόσμος φαίνεται ότι αρχίζει να αφυπνίζεται. Η ήττα του Μάκρι στην Αργεντινή ήταν εξαιρετικά σημαντική όπως και η νίκη του Καστίγιο στο Περού, του Μπόριτς στη Χιλή –η απόρριψη επίσης του συντάγματος του Πινοσέτ–, η νίκη της Σιομάρα Κάστρο στην Ονδούρα.
Πρέπει να υιοθετήσουμε εκ νέου στη Λατινική Αμερική ένα σχέδιο λαϊκής και συμπληρωματικής οικονομικής ολοκλήρωσης. Πρέπει να ανακτήσουμε την Ένωση Χωρών Νοτίου Αμερικής (Unasur-Unión de Naciones Suramericanas), το μπλοκ των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική) και τα οικονομικά σχέδια που στηρίζουν την κυριαρχία της Λατινικής Αμερικής. Έτσι, η νίκη του Λούλα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα τεράστιο βήμα στην αντιπαράθεση με την Αυτοκρατορία και για να μπορέσουμε να ανακτήσουμε ένα σχέδιο συμπληρωματικής, λαϊκής οικονομικής ολοκλήρωσης με τους λαούς μας.
Αναφέρεις μια σειρά από προοδευτικές εμπειρίες που ήρθαν στην εξουσία τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, βλέπουμε ότι οι προοδευτικές κυβερνήσεις έρχονται αντιμέτωπες με σοβαρές δυσκολίες για να επιτύχουν αλλαγές στις χώρες τους. Εάν ο Λούλα κερδίσει την προεδρία, ποιες πιστεύετε ότι θα είναι οι κύριες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν τα κοινωνικά κινήματα;
Θα αγωνιστούμε για μια πραγματική λαϊκή συσπείρωση των κινημάτων. Ξεκινώντας από τους πολιτικούς αγώνες, τις ανταλλαγές μεταξύ των αγροτών, το δίκαιο εμπόριο μεταξύ των βάσεών μας. Πρέπει να προωθήσουμε τις ανταλλαγές μεταξύ αυτών που παράγουμε εμείς από τα κινήματά μας και αυτών που παράγονται από άλλα κινήματα σε άλλες χώρες. Ανταλλαγή επιστημών, τεχνολογίας, τεχνικών, σκέψεων, ιδεών, αγρο-οικολογίας κ.λπ.
Και δεν μιλάμε μόνο για το εμπόριο. Μιλάμε για την ανταλλαγή ενός σχεδίου για το μέλλον που θέλουμε για την ολοκλήρωση της Λατινικής Αμερικής. Με κυριαρχία, με μια οικονομία προσανατολισμένη στην ικανοποίηση πρώτα των εσωτερικών αναγκών κάθε χώρας και στη συνέχεια στην ικανοποίηση άλλων περιοχών. Γι’ αυτό πρέπει να εξουδετερώσουμε τη βόμβα που μας απειλεί σήμερα. Αυτό το υπερ-νεοφιλελεύθερο κύμα που καταστρέφει τις χώρες μας και την κυριαρχία μας.
Είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε ότι οι κυβερνήσεις μας δεν μπορούν πλέον ούτε καν να σκέφτονται να κάνουν παραχωρήσεις στον νεοφιλελευθερισμό. Δεν μπορούν να εφαρμόζουν άλλες νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές. Γνωρίζουμε ότι είναι πολλές οι παγίδες που η Αυτοκρατορία επέβαλε στις χώρες μας.
Ζούμε σε καιρούς μιας πολύ ισχυρής διαρθρωτικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ως εκ τούτου, τα κινήματά μας πρέπει να αναγγέλλουν το καινούργιο, αυτό που πρέπει να έρθει. Και αυτό το νέο είναι ο σοσιαλισμός. Πρέπει να επιδιώξουμε να αλλάξουμε τα πρότυπα της κοινωνίας. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της κυριαρχίας, το πρόβλημα των οικονομιών μας, την περιβαλλοντική κρίση.
Μετά από 38 χρόνια ύπαρξης, το MST πήρε πρόσφατα την απόφαση να συμμετάσχει με δικούς του υποψηφίους στις εκλογές. Πώς προετοιμάζεστε για αυτή την εισβολή στο θεσμικό πεδίο; Ποιοι είναι οι κύριοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζετε;
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε είναι να αποδεχτούμε τον φόβο. Ο φόβος δεν μπορεί να μας κρατήσει κάτω από το κρεβάτι, μέσα στο σπίτι. Πρέπει να ωθήσουμε τους εαυτούς μας στον αγώνα για να νικήσουμε τον φόβο και να χτίσουμε την ελπίδα. Δεν μπορούμε να ακινητοποιηθούμε. Πρέπει να πολεμήσουμε τις απειλές. Με την ενεργό αντίσταση, φροντίζουμε να μην χαθεί κανένα έδαφος που κατακτήθηκε στον αγώνα για τη γη όλα αυτά τα 38 χρόνια. Αντιμετωπίζουμε σχεδόν 90 απειλές εκτοπισμού, αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε τον φόβο να μας κυριεύσει. Αγωνιζόμαστε σε αλληλεγγύη με τους αυτόχθονες λαούς, ώστε τα εδάφη τους να μην καταλαμβάνονται από παραστρατιωτικούς, μεγάλους ιδιοκτήτες γης ή από τις διεθνείς εταιρείες εξόρυξης που έχουν καταλάβει πολλά εδάφη στην εθνική μας επικράτεια.
Αυτούς τους αγώνες δεν τους δίνουμε μόνοι και μόνες μας. Συγκροτήσαμε τη Συνέλευση των Λαών, την καμπάνια Έξω Μπολσονάρου, το Μέτωπο Λαός Χωρίς Φόβο (Frente Pueblo Sin Miedo) με τους συντρόφους του Κόμματος Σοσιαλισμού και Ελευθερίας (PSOL- Partido Socialismo y Libertad) και του Κινήματος Εργαζομένων Χωρίς Στέγη (MTST-Movimiento de los Trabajadores Sin Techo). Σε αυτή τη διαδικασία αντίστασης και αγώνα χτίσαμε και ενισχύσαμε το Μέτωπο Λαϊκή Βραζιλία (Frente Brasil Popular). Και στην ύπαιθρο χτίσαμε αυτό που ονομάζουμε Ενωμένη Ύπαιθρος (Campo Unitario) όπου συγκεντρώσαμε συνδικαλιστικά κινήματα, κινήματα ιθαγενών, το αγροτοδασικό κίνημα, το κίνημα των αλιέων… Με άλλα λόγια, όλους εκείνους που αποτελούν τη βραζιλιάνικη ύπαιθρο, τη γη και το έδαφος.
Αποφασίσαμε, μετά από 38 χρόνια, να σχηματίσουμε μια ομάδα που θα συμμετάσχει ενεργά στην εκλογική μάχη. Θα βάλουμε στη μάχη αυτή ιστορικά στελέχη του MST που βοήθησαν στην οικοδόμηση του αγώνα για τη γη. Θα συμμετέχουμε με 8 υποψηφίους ομοσπονδιακούς βουλευτές σε 8 πολιτείες. Και θα αγωνιστούμε για την κατάκτηση εδρών στο νομοθετικό σώμα σε 15 Πολιτείες. Έχουμε ήδη ορίσει 15 σημαντικές υποψηφιότητες για αυτή τη μάχη. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε δουλειά στη βάση, με τη βραζιλιάνικη κοινωνία, για να εκλέξουμε έναν υποψήφιο ή υποψήφια του MST που να είναι προσηλωμένος στον αγώνα για τη γη, στην αγροοικολογία, στην παραγωγή τροφίμων και, κυρίως, στους συντρόφους και συντρόφισσες στην πόλη που χρειάζονται ένα πρόγραμμα αγροτικής μεταρρύθμισης που να μπορεί να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό των τροφίμων, τα λατιφούντια και τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις.
Περάσαμε πολύ δύσκολα χρόνια, όπου η επίθεση του κεφαλαίου δεν επηρέασε μόνο τις οικονομίες και τις συνθήκες διαβίωσής μας, αλλά και τις ευαισθησίες και τις ελπίδες μας. Τι θα λέγατε στους νέους της ηπείρου που δεν γνωρίζουν την εμπειρία του MST;
Στη νεολαία ολόκληρης της λατινοαμερικανικής ηπείρου θα έλεγα ότι το MST είναι 38 ετών. Ήταν μακρά και συχνά δύσκολα χρόνια. Αλλά αυτή η προσπάθεια οδήγησε στο να έχουμε σήμερα στη Βραζιλία ένα λαϊκό κίνημα αγώνα για τη γη που διαρκεί τόσα χρόνια. Όμως, πετύχαμε αυτά τα επιτεύγματα μόνο χάρη στην αλληλεγγύη των αγροτών, τη διεθνή αλληλεγγύη και την αλληλεγγύη των λαϊκών κινημάτων στη Βραζιλία. Εσείς οι νέοι, χτίστε το κίνημά σας, χτίστε στη βάση της αλληλεγγύης. Και, κυρίως, κατασκευάστε το ως ένα έργο ταξικό. Εκείνοι έχουν τη δική τους τάξη και δεν θα υπερασπιστούν τα δικά σας δικαιώματα. Αν θέλετε να αγωνιστείτε για τα δικαιώματά σας αγωνιστείτε με αλληλεγγύη και με ταξική ταυτότητα: αυτή της εργατικής τάξης.
