Ενόψει και της  πανεκπαιδευτικής απεργίας της 15ης Φλεβάρη ενάντια στην «αξιολόγηση»  αλιεύουμε το σχόλιο του Σωτήρη Σιαμανδούρα:
Πράγματα που δεν θα συνέβαιναν με τον επιθεωρητή στην αίθουσα. Και γιατί δεν μας ζητάτε να σας γράψουμε μία κασέτα.
Θα πω μερικά για τα περσινά και τα προπέρσινα τμήματα. Όσα μου έρχονται έτσι πρόχειρα, πριν φύγω για το σχολείο. Για τα φετινά από του χρόνου.
-Δεν θα μπορούσα να αφήσω δυο μαθητές να συνεχίσουν να «μιλάνε», επειδή ξέρω ότι βοηθούν τον συμμαθητή τους που είναι στο φάσμα, μα τους εμπιστεύεται γιατί είναι μαζί από το δημοτικό.
-Δεν θα μπορούσα να αφήσω μια μαθήτρια να ζωγραφίζει το θρανίο της, επειδή ξέρω ότι έχει διάσπαση και αυτή είναι η στρατηγική της για να συγκεντρώνεται.
-Δεν θα μπορούσα να αφήσω μια μαθήτρια να κάθεται με την καρέκλα της στο καλοριφέρ, γιατί έχει περίοδο.
– Δεν θα μπορούσα να κάνω σύνταξη πάνω στην Κατερίνα Γώγου, για να πλησιάσω τη μαθήτρια που πρέπει να ακούσει έναν συγκεκριμένο στίχο.
-Δεν θα μπορούσα να πω στη μαθήτρια Ρομά ότι μπορεί να πάει για καφέ, βεβαίως, χωρίς απουσία, βεβαίως, ωστόσο για καφέ θα μπορούσε να πάει και η φίλη της, γιατί όχι κι εκείνη, και να μου απαντήσει ότι εκείνη θα πάει για καφέ γιατί είναι «τσογλάνι» και να της πω ότι δεν είναι «τσογλάνι» αλλά μαθήτρια και να βουρκώσει και να κάτσει στο μάθημα από μόνη της.
-Δεν θα μπορούσα να αφήσω τη συναδέλφισσα ΜΝΑΕ να κάνει μάθημα στη θέση μου και να περπατήσω μια ασθενή μέχρι τη στάση του λεωφορείου, αφού οι γονείς της ήταν στο εργοστάσιο.
-Δεν θα μπορούσα να κάνω διάλειμμα μάσκας στο μπαλκόνι, όταν απαγορευόταν, και να ρουφάνε τα πνευμόνια των μικρών της Α’ Γυμνασίου τον αέρα.
-Δεν θα μπορούσα να σταματήσω το μάθημα και να ασχοληθώ με τη μαθήτρια που διάβαζε επιστημονική βιβλιογραφία για τις μάγισσες.
-Δεν θα έμπαινε στην αίθουσα ο μαθητής μου φορώντας μαύρα γυαλιά, δεν θα μπορούσα να αστειευθώ με αυτό, δεν θα μπορούσα να του κάνω «ντήλι» για να αρχίσει να γράφει εκθέσεις.
-Δεν θα μπορούσα να κάνω συζήτηση για το τι θα έκαναν αν και στο δικό μας σχολείο ορμούσαν κάποιοι μέσα και επιτίθονταν στη συμμαθήτριά τους που είναι μαύρη.
-Δεν θα μπορούσα να κάνω «Π» και να το χαλάω, παίρνει τόσο χρόνο.
-Δεν θα μπορούσα να κάνω Ελύτη εκτός ύλης ούτε να δίνω Εντουάρ Λουί, κι έτσι δεν θα τους διάβαζε και δεν θα μου ζητούσε Σαίξπηρ η μαθήτρια που κάρφωνε την πεταλούδα στο θρανίο της. Δεν θα έγραφε ένα υπέροχο άρθρο για την εφημερίδα μας. Δεν θα έκανε με τον πατέρα της τη συζήτηση που έκανε.
-Δεν θα έσκιζε το πλουσιόπαιδο της παρέας τις σημειώσεις των άλλων.
-Δεν θα μου έκαναν αστεία για την ομοφυλοφιλία για να καταλήξουν να κάνουν coming out.
-Δεν θα μπορούσα να κάνω επανάληψη με τα τραγούδια που συναντήσαμε όλη τη χρονιά.
-Δεν θα κουνιόταν φύλλο. Θα μιλούσα απερίσπαστος. Θα χώριζα το τμήμα σε ομάδες συζήτησης και εργασίας. Θα έδινα προβλήματα για λύση. Θα χρησιμοποιούσα εποπτικά μέσα από την τσέπη μου. Θα ήταν όλα πολύ ήσυχα και τακτοποιημένα. Θα έπαιρνα άριστα.
-Με τον επιθεωρητή στην αίθουσα, δεν θα έκανα μάθημα.
Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Η Ίμπιζα κάποτε έμοιαζε με μια από τις Σποράδες… Αυτή την παραοικονομία θέλουμε;

Το κείμενο το «αλιεύσαμε» από τον τοίχο της Iris Lykourioti στο Facebook.…