Αλιεύσαμε από το προφίλ στο facebook του Θοδωρή  Καρυώτη
Αύριο είναι μια σημαντική μέρα στην επιχείρηση μαζικής υφαρπαγής κατοικίας που έχει βάλει μπρος η κυβέρνηση, αφού ο Άρειος Πάγος εξετάζει αν οι εταιρίες (servicers) που διαχειρίζονται τα τιτλοποιημένα κόκκινα δανεία που τα funds αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές από τις τράπεζες έχουν δικαίωμα να επισπεύδουν (διενεργούν) πλειστηριασμούς των υποθηκευμένων ακινήτων – κάτι που ο νόμος 3156/2003, βάσει του οποίου έχουν τιτλοποιηθεί τα δάνεια, δεν προβλέπει. Για να μην υπάρξει σύγχυση, οι servicers είναι Α.Ε. με τη συμμετοχή τραπεζών και funds – πρόκειται για τους ίδιους οργανισμούς με άλλο νομικό προσωπείο.
Τυπικά η τιτλοποίηση και μεταβίβαση των κόκκινων δανείων προκρίθηκε ως λύση για να προωθηθούν νέες ρυθμίσεις των δανείων μέσω εξωδικαστικού μηχανισμού, αλλά και να εξυγιανθούν τα τραπεζικά χαρτοφυλάκια δανείων – μια λύση «win-win». Και ενώ το δεύτερο σκέλος του “win” είχε επιτυχία – με ένα λογιστικό «θαύμα» οι τράπεζες έχουν μειώσει τον δείκτη Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων από 50% πριν μερικά χρόνια σε μονοψήφιο αριθμό σήμερα – το πρώτο σκέλος αποδείχτηκε “lose” για την κοινωνική πλειοψηφία μέσα από μια ασύλληπτη «αρπαχτή»: ενώ δάνεια ονομαστικής αξίας περίπου 120 δις, στα οποία αντιστοιχούν περισσότερα από 800.000 υποθηκευμένα ακίνητα, έχουν αγοραστεί από τα funds για ψίχουλα, στο 99% των περιπτώσεων οι servicers βάζουν εξαιρετικά δυσμενείς όρους σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για νέα ρύθμιση του δανείου, προσπαθώντας αντιθέτως να ρευστοποιήσουν μαζικά τα ακίνητα μέσω πλειστηριασμών για να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους. Πρόκειται για μια ασύλληπτων διαστάσεων μεταβίβαση πλούτου από τα λαϊκά στρώματα στο κεφάλαιο – κατεξοχήν παράδειγμα της «συσσώρευσης δια της υφαρπαγής» (accumulation by dispossession) που περιγράφει ο David Harvey. Και σε ένα πλαίσιο ανύπαρκτης στεγαστικής πολιτικής και απλησίαστων τιμών ενοικίων, η εξέλιξη αυτή θα οξύνει ακόμα περισσότερο την ήδη έντονη στεγαστική κρίση που βιώνουμε.
Το μόνο που στέκεται εμπόδιο στα σχέδια αυτά – δεδομένης της διαχρονικής απουσίας ισχυρών στεγαστικών κινημάτων – είναι ο νόμος 3156/2003, τον οποίο η Δικαιοσύνη, που δεν φημίζεται στη χώρα μας για την ανεξαρτησία και την αμεροληψία της, είναι έτοιμη αύριο να παρακάμψει.
Να επισημάνω ότι οι τράπεζες έχουν πουλήσει τα δάνεια στα funds σε αστείες τιμές, περίπου στο 5% της ονομαστικής τους αξίας. Ταυτόχρονα, αρνήθηκαν να κάνουν αντίστοιχα γενναιόδωρα κουρέματα στους δανειολήπτες, παρόλο που οικονομικά θα είχε την ίδια επίπτωση στους ισολογισμούς τους, με την δικαιολογία ότι τέτοια διευθέτηση ενέχει «ηθικό κίνδυνο» που θα βλάψει την «κουλτούρα πληρωμών». Είναι ανατριχιαστικό να ακούς τη λέξη «ηθική» να βγαίνει από το στόμα αυτών των απρόσωπων οργανισμών, αφού αποτελεί μια πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Είναι «ανήθικo» να γίνονται κουρέματα προκειμένου να διατηρήσουν τα σπίτια τους δανειολήπτες και δανειολήπτριες που στην πλειοψηφία τους δεν ευθύνονται για την οικονομική τους δυσχέρεια – αν λάβουμε υπόψη τα απανωτά κύματα κρίσης, περικοπών, λιτότητας, εγκλεισμών, πληθωρισμού, για να μη μιλήσουμε για την ευθύνη των τραπεζών και των πρακτικών δανεισμού προ-κρίσης. Είναι «ηθικό» να πωλούνται κοψοτιμής τα ίδια δάνεια σε χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που θα σε λίγα χρόνια θα έχουν εξαφανιστεί με τα λάφυρα, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο. Ο κόσμος ανάποδα, όπως έγραφε ο Eduardo Galeano.
Ταυτόχρονα, η Eurostat αποφάσισε ότι οι κρατικές εγγυήσεις ύψους περίπου 20 δις, που είχαν δοθεί ως κίνητρο για τις τιτλοποιήσεις στο πλαίσιο του σχεδίου «Ηρακλής», προσμετρώνται στο δημόσιο χρέος – η λυπητερή για το φαγοπότι των funds περνάει δηλαδή στα ίδια τα θύματα, που πέρα από την απώλεια των σπιτιών τους, πρέπει να υποστούν νέες αιματηρές περικοπές και λιτότητα για να επιτευχθούν οι «δημοσιονομικοί στόχοι».
Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Η Ίμπιζα κάποτε έμοιαζε με μια από τις Σποράδες… Αυτή την παραοικονομία θέλουμε;

Το κείμενο το «αλιεύσαμε» από τον τοίχο της Iris Lykourioti στο Facebook.…