Σωτήρης Θεοχάρης, Ξημερώνει στην οδό Ιφιγένειας, Eκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες 2022, σσ.: 183
[Χαμογέλασε καθώς, μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, οι νευρώνες του μυαλού του επανέλαβαν για πολλοστή φορά 48 χρόνια ζωής, μεταμορφώνοντας τον εικονικό πιλότο των ονείρων του με τα κοντά παντελονάκια στις μετεμφυλιακές αλάνες των αθηναϊκών προσφυγικών προαστίων σε ώριμο διδάκτορα των πολιτικών επιστημών, με κοιλίτσα και γκρίζα μαλλιά. Μια στιγμιαία πορδή για το σύμπαν, ένα τεράστιο λογικό και χρονικό άλμα για τον κύριο Στέφανο Δημόπουλο]
Στην οδό Ιφιγένειας βρίσκεται το σπίτι του τρελού. Πως όμως αυτός προσγειώθηκε εκεί, θα χρειαστεί να μεσολαβήσει μια πτήση και μια κρίση συνείδησης.
Στο πρώτο αυτό βιβλίο του Θεοχάρη, μια πτήση θα γίνει το σκηνικό όπου με όρους μαύρης κωμωδίας θα εξελιχτεί ένα κουβάρι από αντικρουόμενους χαρακτήρες, όπου, αυτό που φαίνεται, δεν είναι πάντα και αυτό που είναι.
Στην ιδία πτήση θα βρεθεί ο Μπάμπης και ο Αχιλλέας, μια παλιά καραβανά των αιθέρων και ο φέρελπις γόης, κρυφό αποθεμένο όλων των αεροσυνοδών, αντιστοίχως. Μια ελαφρώς έγκυος Ιταλίδα, ένας σπασίκλας με το sony walkman του, ο Στέφανος Δημόπουλος, ακαδημαϊκός και θεωρητικός της τρομοκρατίας, ένας καλογραμμωμένος μαύρος τουρίστας, και ο Τζουζέπε.
Όταν το αεροπλάνο βρεθεί ψηλά στον αέρα, ο Τζουζέπε θα επιχειρήσει μια αεροπειρατεία, με σκοπό την απελευθέρωση των συντρόφων του, αιχμαλώτων του ιταλικού κράτους. Κάτω από αυτές τις ακραίες συνθήκες, οι ιδέες, οι αντοχές και η συνείδηση καθενός από τους δεκάδες επιβάτες και το πλήρωμα, θα μπουν σε μια δοκιμασία ζωής και θανάτου. Θεωρίας και πράξης. Ποιος θα πράξει κατά συνείδηση, και ποια συνείδηση είναι αυτή; Ίσως τελικά ο Τζουζέπε να μην είναι ο μοναδικός κίνδυνος σε αυτή την πτήση.
Καλογραμμένο, με ζωντανούς και σε βάθος σκιαγραφημένους χαρακτήρες, και μια ανθρωπογεωγραφία αναπαράστασης και κριτικής στερεοτύπων, το Ξημερώνει στην οδό Ιφιγένειας είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι με όρους πολιτικού δράματος και περιπετειώδους κωμωδίας. Μια συνεχή, καταιγιστική ροή αναπάντεχων, αλλά και εν δυνάμει προαναγγελθέντων, καταστάσεων δοσμένων με τρόπο που να κρατάνε τον αναγνώστη όχι απορροφημένο αλλά σε εγρήγορση.
Καθώς ο ίλιγγος του χαμού και η αδρεναλίνη του τέλους κάνουν το κείμενο να ρέει λέξη προς λέξη, σελίδα τη σελίδα, μια ερώτηση γεννάται [και] στο μυαλό του αναγνώστη: Εγώ τι θα έκανα στη θέση του;
Η απάντηση όμως παραμένει μία: Σε ποια θέση;
