Κάθε Σάββατο σε ένα συρταράκι του φιλόξενου Κομοδίνου θα υπάρχουν οι Βιβλιοβελονιές, με ένα απόσπασμα από κάποιο ωραίο βιβλίο, το οποίο έχει λογοτεχνικό ή/και ιστορικο-πολιτικό ενδιαφέρον. Ο τίτλος του αποσπάσματος είναι δικής μου επιλογής. Το απόσπασμα συνοδεύεται με μια μικρή παρουσίαση του βιβλίου από το οποίο προέρχεται. Σήμερα επιλέγουμε τον «Πάγο» του Καρίλ Φερέ από τις εκδόσεις Άγρα.
*
«…Γεννημένος μετά την πτώση του Τείχους, δεν υπήρχε πλέον σύντροφος που να πίστευε στο μύθο, στη συλλογική σκέψη, στο λαμπρό μέλλον, αυτή τη σούπα σε γενιές δούλων που κατάντησαν κλοτσοσκούφια των πολιτικών κομισάριων: Ο Νικίτα έβλεπε μόνο συρματοπλέγματα στον κομμουνισμό, μπάρκοντ στον καπιταλισμό, έναν πατριάρχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας να κολυμπάει στο χρήμα […} Ο Νικίτα καυχιόταν για τον αναρχισμό του, για την ποιητική του επανάσταση σε βάρος του εκμεταλλευτή, της Νορίλσκ Νίκελ στην προκειμένη περίπτωση, όμως η εκπαίδευση των κομσομόλ γονιών του του είχε αφήσει ανεξίτηλα ίχνη στο μυαλό: μια έντονη προτίμηση για την τραγωδία και το θάνατο…»
Ο «Πάγος» του Καρίλ Φερέ, σε μετάφραση Αργυρώς Μακάρωφ, από τις εκδόσεις Άγρα, είναι ένα συγκλονιστικό και σπαρακτικό βιβλίο. Ούτως ή άλλως, ο μετρ του θρίλερ των αχανών αποστάσεων («Μαπούτσε», «Κόνδωρ», «Πας», «Χάκα», «Ούτου») Φερέ είναι σπουδαίος συγγραφέας και ερευνητής, ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, το «Λιότ» («Πάγος») είναι το πλέον ώριμο και πολύπλευρο μυθιστόρημά του.
Στο Νορίλσκ, τη βορειότερη πόλη της Σιβηρίας και την πιο μολυσμένη του κόσμου, εκτυλίσσεται μια ιστορία διαφθοράς, εγκλήματος, απελπισίας και ανθρώπινου μεγαλείου, με μοναδικούς χαρακτήρες και καταιγιστική πλοκή. Από την εποχή των γκούλαγκ, στον πόλεμο του Αφγανιστάν, στη μαφιόζικη περίοδο του Γέλτσιν και το διεφθαρμένο αυταρχισμό του Πούτιν, η Νορίλσκ Νίκελ, ο μοναδικός εργοδότης και ιδιοκτήτης της πόλης, καταστρέφει και σκοτώνει ανενόχλητη. Και όμως, κάποιοι από τους εξόριστους υπηκόους της αγωνίζονται για την αξιοπρέπειά τους…
