Ο συρμός, οι συρμοί του τρένου είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την εργατική τάξη. Η τάξη μας περνάει κατά μέσο όρο μία με δύο ώρες την ημέρα σε κάποιο βαγόνι, πηγαίνοντας και επιστρέφοντας από το κάτεργο της μισθωτής σκλαβιάς. Αν και, ως έκφραση, η έννοια «του συρμού» είχε θετική χροιά, σήμαινε δηλαδή ότι κάτι ήταν η τελευταία λέξη της μόδας, εν τέλει κατέληξε με αρνητικό πρόσημο, να σημαίνει κάτι που μεταδίδεται μέσω του σιδηροδρόμου από το παρηκμασμένο κέντρο προς τα ήσυχα και γαλήνια προάστια. Τα βιβλία του συρμού λοιπόν δεν είναι ευτελή βιβλία, απεναντίας, είναι βιβλία που διαβάζουμε στριμωχτά σε κάποιο βαγόνι παίρνοντας έτσι πίσω λίγο από τον κλεμμένο ελεύθερο χρόνο μας.
Η αξέχαστη χρονιά της αναρχίας – André Kubiczek, μτφρ Απόστολος Στραγαλινός, εκδόσεις Κριτική, 2021 σσ 287
[Στην πιο δαπανηρή μας αφίσα, μια δίχρωμη εκτύπωση όφσετ, έγραφε: Το κεφάλι είναι στρογγυλό για να μπορεί η σκέψη να αλλάζει κατεύθυνση, μια φράση του γάλλου ντανταϊστή Φρανσίς Πικαμπιά. Είχα της αμφιβολίες μου για το αν θα κερδίζαμε κάτι με δαύτο, αλλά η ρήση άρεσε στον Αρντ. Τέχνη και πολιτική, ποίηση και συνθήματα, αυτά σε τελική ανάλυση είναι τα σημαντικά στη ζωή, υποστήριζε.]
Λίγο πριν την γερμανο-γερμανική οικονομική και συνοριακή ένωση, στα ταραχώδη χρόνια της λήξης της δεκαετίας του ’80, με την ανατολική γερμανία να παραπαίει και και τη σταλινική γραφειοκρατία σε γενική ανυποληψία, στο ανατολικό βερολίνο ανθίζει το πιο όμορφο λουλούδι: Η αναρχία.
Επιθέσεις στην αστυνομία, κατειλημμένα κτίρια και άδεια σπίτια, χειροποίητες εφημερίδες, πολυγραφημένες προκηρύξεις, σεξ πίστολς, πανκ, και κρυφά Mtv από το άλλο βερολίνο.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον τοποθετεί ο Κούμπιτσεκ τους χαρακτήρες του. Όμως αυτοί ήσαν παλιοχαρακτήρες και μπουχτισμένοι από το Βερολίνο, τα φρικιά και τους τροτσκιστές, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το αστικό αποπνικτικό περιβάλλον και να εγκατασταθούν στην επαρχία.
Εκεί, στο ξεχασμένο χωριό κάπου στο Κάτω Λάουζιτς, η Ουλρίκε και ο Αντρέας θα αποφασίσουν να πραγματώσουν το εφηβικό τους όνειρο, να οικοδομήσουν -όπως αρέσει στην εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος να γράφει- με τα ίδια τους τα χέρια μια κοινότητα ελευθερίας, αλληλεγγύης και ερώτα, καθώς αρχικά η κοινότητα είναι οι δυο τους. Και ίσως κι ο Αρντ, ο αδερφός της Ουλρίκε και μοναδικός σύνδεσμος τους με τα νέα και τα όσα συμβαίνουν στον “έξω κόσμο”.
Επιστρέφοντας στην αγαπημένη του θεματολογία ο Κούμπιτσεκ επιλέγει να γράψει για την ζωή του νεαρού ζευγαριού το οποίο μεταφέρεται σε ένα περιβάλλον όπου η ζωή κυλά με διαφορετικά ρολόγια. Η μακάρια επαρχία και η δυσκολίες της θα βάλουν σε δοκιμασία όχι μόνο την υπομονή αλλά και την ίδια την σχέση των παιδιών που καλούνται να διαχειριστούν με εξουσιαστικούς όρους την πολυπόθητη γι’ αυτά αντεξουσία.
Όταν το τοπικό υποκατάστημα της τράπεζας τυλιχτεί στις φλόγες η κατάσταση θα περιπλεχθεί ακόμη περισσότερο κι αμείλικτα ερώτημα θα απαιτήσουν απαντήσεις. Ήταν τελικά αυτή η χρονιά, η αξέχαστη χρονιά της αναρχίας;
