Το κείμενο το “Αλιεύσαμε” από τον τοίχο του Βασίλη Παπαστεργίου στο Facebook.
Ούτε η Espresso δεν καταδέχτηκε να φιλοξενήσει το Δελτίο Τύπου του συνηγόρου του Δ.Λιγνάδη με το οποίο δημοσιοποιούσε φωτογραφίες των θυμάτων του εντολέα του.
Χαρακτηρίζει δε το Δελτίο Τύπου ως διαπόμπευση, ως αυτό που είναι δηλαδή.
Ο συνήγορος υπεράσπισης στην ποινική δίκη δεν έχει βέβαια κάποιο καθήκον αλήθειας, καθώς αποτελεί την προέκταση και την φωνή του ανθρώπου που υπερασπίζεται.
Υπάρχουν όμως κάποια όρια που τα θέτει ο Νόμος πρωτίστως αλλά και οι κανόνες δεοντολογίας.
Σε αυτό το πλαίσιο έμεινα άναυδος όταν πριν λίγες μέρες διάβασα σε άλλο Δελτίο Τύπου του ίδιου συνηγόρου, του Αλέξη Κούγια ότι κάποιοι λέει ” … τόλμησαν, πάλι για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους, να αμφισβητήσουν τη σημερινή απόφαση της ανεξάρτητης ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία αποφάσισε, εφαρμόζοντας ένα νόμο και συγκεκριμένα το άρθρο 497 παράγραφος 8 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, τον οποίο μόνο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε, δεν υπήρχε στον προηγούμενο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και το οποίο άρθρο διατάσσει τους Δικαστές και τα Δικαστήρια να αποφασίζουν υποχρεωτικά την αναστολή εκτελέσεως της ποινής όταν ο κατηγορούμενος …” κλπ κλπ
Επανέλαβε δε τον ίδιο ισχυρισμό σε νέο Δελτίο Τύπου ισχυριζόμενος επί λέξει:
“Πριν την 1η/7/2019, το άρθρο 497 του ΚΠΔ, στο οποίο προβλέποντο οι προϋποθέσεις αναστολής εκτελέσεως της ποινής, είχε επτά παραγράφους, όπου για να δοθεί αναστολή εκτελέσεως της ποινής μετά από την έφεση που θα ασκούσε ο καταδικασμένος για κακουργήματα, εδίδετο η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ στο δικαστήριο να αναστείλει την εκτέλεση της ποινής.
2) Με τον νέο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και έφερε στη Βουλή ο κος Μιχάλης Καλογήρου, στα προηγούμενα επτά άρθρα προσετέθη και όγδοο άρθρο που καθίδρυσε την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ της αναστολής εκτελέσεως της ποινής, αντικαθιστώντας τη νομική λέξη της ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΟΣ, εκτός εάν όπως αναφέρω σε προηγούμενες ανακοινώσεις μου δεν συνέτρεχε στην προσωπικότητα του καταδικασθέντος μία από τις αναφερόμενες προηγούμενες ανακοινώσεις μου αρνητικές προϋποθέσεις.”
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς “κάνας διάσημος δα ποινικολόγος”, αρκεί να παρακολουθεί λίγο τα της ποινικής δικαιοσύνης για να γνωρίζει ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ότι δηλαδή η συγκεκριμένη διάταξη του άρθρου 497 παρ.8 του ΚΠΔ εισήχθη στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας το 2010 με τον Ν.3904/2010 (και καλώς εισήχθη) και παρέχει στο δικαστήριο την δυνατότητα να κρίνει επί της αναστέλλουσας δύναμης της έφεσης με συγκεκριμένους όρους.
Αναρωτιέται κανείς, τι συμβαίνει εδώ;
Υπάρχει τόσο μεγάλη, πραγματικά αδικαιολόγητη ασχετοσύνη στα της ποινικής δικαιοσύνης ή δεν υπάρχει καμία αναστολή (όχι στην έφεση αλλά) στην διασπορά fake news;
Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο.
Εξάλλου δεν θεωρώ τυχαία ότι τα συγκεκριμένα fake news διαδόθηκαν με την ταχύτητα της πυρκαγιάς (συγγνώμη για την παρομοίωση) στο διαδίκτυο σε λίγες ώρες από τα ουκ ολίγα φίλια προς την κυβέρνηση μέσα.
Είναι προφανές ότι αυτό που κάνει ο κ. Κούγιας – ιδίως με το τελευταίο του Δελτίο Τύπου – δεν είναι υπεράσπιση, αλλά κάτι άλλο.
Υπάρχουν τα όρια του νόμου που τα θύματά του μπορούν να αξιοποιήσουν όπως αυτά κρίνουν.
Υπάρχουν όμως και οι κανόνες δεοντολογίας για την τήρηση των οποίων υπεύθυνος είναι ο Σύλλογός μας.
Για να σε παίρνει η κοινωνία στα σοβαρά είναι αναγκαίο να έχεις σοβαρές εσωτερικές διαδικασίες και ιδίως να τηρείς το πειθαρχικό σου δίκαιο.
Είναι η πρώτη φορά που το λέω αυτό για συνάδελφο και ελπίζω να είναι και η τελευταία.
Αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα όριο κάπου.
Ειλικρινά πιστεύω ότι ο Πρόεδρος του ΔΣΑ θα πράξει τα δέοντα.
Αλλιώς, θα πρέπει κάποιοι/ες από εμάς να αναλάβουμε την ευθύνη.
Και έχουμε αργήσει κιόλας.
