Κάθε Σάββατο σε ένα συρταράκι του φιλόξενου Κομοδίνου θα υπάρχουν οι Βιβλιοβελονιές, με ένα απόσπασμα από κάποιο ωραίο βιβλίο, το οποίο έχει λογοτεχνικό ή/και ιστορικο-πολιτικό ενδιαφέρον. Ο τίτλος του αποσπάσματος είναι δικής μου επιλογής. Το απόσπασμα συνοδεύεται με μια μικρή παρουσίαση του βιβλίου από το οποίο προέρχεται. Σήμερα επιλέγουμε το βιβλίο «Από τον Λένιν στον Στάλιν» του Βίκτορ Σερζ.
«…Δεν υπάρχουν άνθρωποι πιο πρακτικοί, πιο κυνικοί, πιο επιρρεπείς στη δολοφονία ως πανάκεια, από τους προνομιούχους πληβείους που επιπλέουν μετά το τέλος των επαναστάσεων, όταν η λάβα έχει πια στερεοποιηθεί πάνω από τη φωτιά, όταν η επανάσταση όλων γίνεται η αντεπανάσταση των λίγων ενάντια σε όλους. Δημιουργείται τότε μια νέα μικροαστική τάξη με μεγάλα δόντια, που δεν ξέρει τι πάει να πει συνείδηση, ό,τι δεν γνωρίζει το κοροϊδεύει, έχει ορμή και συνθήματα από ατσάλι, ξέρει πολύ καλά ότι μας έχει κλέψει τα παλιά λάβαρα. Είναι άγρια και ποταπή. Εμείς υπήρξαμε αμείλικτοι για να αλλάξουμε τον κόσμο· αυτοί θα είναι εξίσου αμείλικτοι για να κρατήσουν τα λάφυρά τους…»
Ο Βίκτορ Σερζ στο βιβλίο του «Από τον Λένιν στον Στάλιν», από τις εκδόσεις Θύραθεν (2021), σε μετάφραση Αλεξάνδρας Αδαμτζίλογλου και επιμέλεια Γιάννη Αβραμίδη, αποδεικνύει για πολλοστή φορά πόσο εξαιρετικός και διορατικός συγγραφέας, ιστορικός και επαναστάτης υπήρξε.
Σε αυτό το μικρό, αλλά συγκλονιστικό βιβλίο συνοψίζει τη διαδρομή από την Οκτωβριανή Επανάσταση μέχρι την επικράτηση του σταλινισμού, επικεντρώνοντας στην ηθική και τη φυσική εξόντωση της συντριπτικής πλειονότητας της ηγεσίας και των στελεχών των Μπολσεβίκων από τη σταλινική αντεπανάσταση – τα ντοκουμέντα που παραθέτει ο Σερζ για αυτή τη βάρβαρη εκστρατεία είναι μοναδικά.
Η θέση του είναι ότι επ’ ουδενί ο σταλινισμός αποτελεί φυσική συνέχεια του κόμματος του Λένιν και του Τρότσκι, αν και από πολύ νωρίς σε πολλές παρεμβάσεις και βιβλία του κάνει οξεία κριτική στον μονοκομματισμό και τον κρατικισμό της επαναστατικής ηγεσίας, στα εγκλήματα της Τσεκά, την καταστολή της εξέγερσης της Κροστάνδης κ.λπ. Είναι κατηγορηματικός: Η σταλινική αντεπανάσταση επικράτησε χρησιμοποιώντας ωμή βία πρωτίστως απέναντι στους κύριους εχθρούς της, τη γενιά του Οκτώβρη.
***
Οι προηγούμενες βιβλιοβελονιές (14/5/22): Η οργή του απαισιόδοξου (για το «Τα Πάντα Συγχωρούνται, του Ραφαέλ Ρέιχ»
