Jim Davis (σκίτσο-σενάριο), Γατίσια ζωή (μτφρ.: Μαίρη Γραμμένου), Modern Times 2003, σσ.: 92
Εκτός από την υψηλή λογοτεχνία, υπάρχει και η υψηλή γαστρονομία. Κι εκτός απ’ την υψηλή γαστρονομία, που σχετικά σε ψιλοχορταίνει και γι’ αυτό δεν αφορά τους μεγάλους παίκτες, υπάρχουν και τα λαζάνια κι οι πίτσες. Εδώ, μάλιστα, πιάσαμε επαφή!
Κι αν δεν συμφωνείς, δεν πειράζει: συμφωνεί μαζί μου ο Garfield.
Αυτή τη βδομάδα πέφτουμε με τα μούτρα σε λαχταριστά λαζάνια και σπαρταριστά στριπάκια, παρέα με τον χαρακτήρα σύμβολο –της ξάπλας, της μάσας, του κυνισμού (παράλογο;) και της τεμπελιάς– που δημιούργησε ο Jim Davis.
Σε αυτή την σκληρόδετη έκδοση που είχε κυκλοφορήσει η Modern Times (άραγε υπάρχει ακόμη;) στις αρχές των ζίροους, τότε που ο εκδοτικός αυτός είχε πέσει με τα μούτρα στα κόμικς, βρίσκουμε μαζεμένα μερικά από τα καλύτερα στριπάκια με πρωταγωνιστή τον πορτοκαλόχρωμο γάτο, τα οποία καθιέρωσαν τον χαρακτήρα στις συνειδήσεις –μικρών και λίγο μικρότερων– και τον Davis στο χώρο της 9ης τέχνης, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Εν τάχει, μιας και μιλάμε για μια εξαντλημένη έκδοση, που όμως εύκολα βρίσκεται στα παλαιοβιβλιοπωλεία, και καθώς η αφηγηματική φόρμα είναι το στριπάκι, δηλαδή σύντομες ιστορίες σε τρία-τέσσερα καρέ, δεν υπάρχει κάποια συνεκτική ιστορία που να διατρέχει το βιβλίο αυτό. Η έκδοση απευθύνεται στους φίλους του χουζούρη γάτου, και η παρουσίαση της συγκεκριμένης έκδοσης στους λάτρεις του Garfield και της πίτσας με αντζούγιες.
Ο Davis μέσω του γάτου «του» σατιρίζει και αναδεικνύει τα κακώς κείμενα του σύγχρονου δυτικού κόσμου και της εξατομικευμένης ζωής, η οποία δεν μπορεί να έχει καμία επιτυχία για τον Άνθρωπο (ακούς Τζον;) πέρα απ’ το «κατόρθωμά» να ταΐζεις το Γάτο σου. Αυτή η διπλή αλληγορία και ο συμβολισμός του γάτου ως δυνάστη, και ταυτόχρονα ως αρνητή της επιτέλεσης του προδιαγεγραμμένου κοινωνικού ρόλου, φέρνει υποσυνείδητα στο επίκεντρο την έλλειψη στοργής και τρυφερότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις της δυτικής –και όχι μόνο– κοινωνίας.
Απ’ την άλλη ο Garfield διαπιστώνει μια έλλειψη σε σνακ στα ντουλάπια, και σε ευφυΐα στο κεφάλι του Τζον. Από πολύ μικρός αγάπησα αυτόν τον χαρακτήρα, και τον σκαφτόμουν κάπου ιδανικά να τρώει Μ-Α-Κ-Α-Ρ-Ο-Ν-Α-Δ-Α με τον Kabamaru -έναν ninja boy- ενώ όλα το σύμπαν τρέχει σαν τρελό προς την πρόοδο (ότι διάολο κι αν σημαίνει αυτό.
Η συγκεκριμένη παρουσίαση είναι ένα απλά μια πρόφαση για να σας προτρέψω να αγαπάτε τα γατιά και τα ζυμαρικά, και να εντρυφήσετε στο σύμπαν του πιο σοφιστικέ και πνευματώδη γάτου. Υπάρχουν πάμπολλες εκδόσεις σε διάφορες γλώσσες, και το γέλιο είναι εγγυημένο. Απολαύστε υπεύθυνα.
