Το Stand Up Tragedy, σε κείμενα Κάτια Γέρου και σκηνοθεσία Κυριάκου Κατζουράκη, ανεβαίνει στο Θέατρο Σταθμός.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κάτια Γέρου ασχολείται με το δύσκολο είδος του καμπαρέ, το οποίο δεν έχει ιδιαίτερα ευδοκιμήσει στην Ελλάδα. Αυτό το εκλεκτό ξαδερφάκι της επιθεώρησης ωστόσο ταιριάζει όσο τίποτε άλλο στην περίοδο που διανύουμε. Σκληρό και τρυφερό μαζί, αστείο και δηκτικό, πικρή σάτιρα καταστάσεων και πολιτικών με τρόπο εύληπτο αλλά καθόλου ρηχό, με έξυπνους μονολόγους ή γρήγορους διαλόγους, με ζουμερές ατάκες που καρφώνονται στο νου του θεατή. Στο καμπαρέ κάθε νούμερο, κάθε σκετς είναι ένας χαρακτήρας που βιώνει μια κατάσταση, προσπαθεί να την κατανοήσει, μας την απευθύνει ως επιτακτικό ερώτημα.

Πάνε σχεδόν δέκα χρόνια που είχαμε ξαναδεί την εκλεκτή ηθοποιό να θεραπεύει το είδος μαζί με την επίσης εκλεκτή ηθοποιό και σκηνοθέτρια Ελεάννα Γεωργούλη, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση που τιτλοφορείτο «Ντοκουμέντο». Ήταν το 2013, η εποχή που προσπαθούσαμε να καταλάβουμε αυτό που τότε ονομάζαμε ακόμα «κρίση» και βιώναμε με αγωνία το ξύπνημα του φασισμού. Αυτά τα δύο θέματα ήταν τότε η καρδιά της παράστασης. Σήμερα, η Γέρου μόνη της πάνω στη σκηνή, επιλέγει θέματα που βασανίζουν τώρα τον σκεπτόμενο πολίτη της χώρας. Είναι θέματα που την τυραννούν προσωπικά γι’ αυτό και τα επέλεξε και γι΄αυτό προτίμησε να γράψει η ίδια τα κείμενα: η υπερκυριαρχία του διαδικτυακού κόσμου κι της κοινωνίας του θεάματος που μέσα τους χάνεται η πραγματική ζωή, η έκπτωση της πολιτικής και η αθλιότητα πολιτικών που λειτουργούν ως στυγνοί επιχειρηματίες, ο μικροαστισμός και η γλιτσερή φιλανθρωπία, η επιφανειακότητα και η βία των σχέσεων.

Ο τρόπος που διάλεξε να τα παρουσιάσει, φαινομενικά ανάλαφρος, με μια σχεδόν παιδική αθωότητα που όμως πηγαίνει στον πυρήνα των καταστάσεων και ζητά να τις ερμηνεύσει, δείχνουν πως θα ήθελε να κάνει την παράσταση καθρέφτη για ένα άλλο κοινό, αυτούς που κωφεύουν και αδιαφορούν, πνιγμένοι στα προσωπικά τους αδιέξοδα,  στον εγωιστικό εγκλεισμό  στον κόσμο των μικροσυμφερόντων τους, που επιλέγουν την ατομική λύση, ακόμα πιο πολύ που εγκρίνουν (και χρησιμοποιούν) τον ζόφο. Να δουν εκεί το πρόσωπό τους και να ξανασκεφτούν τον τρόπο που υπάρχουν στον κόσμο. Γι΄αυτό η παράσταση, που έχει εμφανώς έντονο το  πολιτικό στοιχείο, έχει ένα στόχο περισσότερο και βαθύτερα ηθικό. Αναφέρεται στο αληθές και το ουσιαστικό που λείπει -και δεν το αναζητάμε πάντα.

Η παράσταση αποτελεί το ώριμο απόσταγμα μιας γενναίας πορείας που συνδυάζει το εσωτερικό σκάψιμο, την καλλιτεχνική αναζήτηση και την πολιτική διάσταση του καλλιτέχνη. Τελευταία σκηνοθετική δουλειά του πρόωρα χαμένου Κυριάκου Κατζουράκη, είναι μαζί και ένα μικρό αφιέρωμα στον σπουδαίο αυτό εικαστικό, θεατράνθρωπο, κινηματογραφιστή με τον οποίο η Γέρου μοιράστηκε για χρόνια την ζωή, το καλλιτεχνικό όραμα και την πολιτική δραστηριότητα. Η ερμηνεία της Γέρου είναι δουλεμένη ως την τελευταία λεπτομέρεια, έχει μέτρο, σαφήνεια, ισορροπεί αξιοθαύμαστα το χιούμορ, την πικρία, τον θυμό, την ειρωνεία αλλά και την αγάπη και το δικαίωμα στο όνειρο. Είναι ήρεμα αστραφτερή, έχει δυναμισμό, ζωντάνια και αυθορμητισμό, γοητεύει με την ικανότητα να μεταμορφώνεται αβίαστα. Κι ενώ ξεσηκώνει την ψυχή και εγείρει έντονα συναισθήματα, καταφέρνει την ίδια στιγμή να απευθύνεται στη λογική και να θυμίζει πως ο κόσμος του συναισθήματος οδηγεί σε αν δεν ερείδεται σε στέρεες λογικές επεξεργασίες.

Το Stand up Tragedy έχει κάτι ακόμη που το κάνει αξιοπρόσεκτο: επαναφέρει την απλότητα, άρα και την ευθυβολία, του θεάτρου. Καθαρό θέατρο, χωρίς εντυπωσιασμούς, χωρίς μαλάματα που αλλοιώνουν την ουσία, ο λόγος και ο υποκριτής σε άμεση, ουσιαστικά  διαδραστική, σχέση με το κοινό. Πολλά συνεισφέρει στο αποτέλεσμα η ουσιαστική μουσική επένδυση του Λεωνίδα Μαριδάκη. Ο σκηνικός χώρος δημιουργήθηκε από τον Νίκο Πολίτη και τα ενδιαφέροντα κοστούμια από την  Κατερίνα Σωτηρίου.

Μαρώ Τριανταφύλλου

[1] Να «κατοικούμε ποιητικά τη Γη»: Φράση του Τσέχου φιλόσοφου Κάρελ Κόσικ που ακούγεται στο έργο και αποτελεί ένα από τα κεντρικά προτάγματα της παράστασης.

Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Εντουάρ Λουί: «Ενάντια στον φασισμό, θα πάω να ψηφίσω έναν υποψήφιο που μισώ βαθιά»

Τον Εντουάρ Λουί, μια από τις πιο μαχητικές φωνές υπέρ της εργατικής…