Ίσως με το νέο νομοσχέδιο Μενδώνη για τα μουσεία να δούμε «δείπνα με τη μυρωδιά μπριζόλας κρασάτης ανάμεσα σε προθήκες με κτερίσματα τάφων, που φέρουν πάνω τους τα δάκρυα και το αντίο του πένθους» – αλιεύουμε από το προφίλ του αρχαιολόγου Κώστα Πασχαλίδη το κείμενό του που εξηγεί τις καταστροφικές αλλαγές που επιφέρει το νέο νομοθέτημα της κυβέρνησης:
Πριν από 190 χρόνια ξεκίνησε επί ελληνικού εδάφους το μακρύ ταξίδι της αρχαιότητας από το χώμα προς το φως των ζωντανών. Η ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία κήρυξε και ανέσκαψε χιλιάδες αρχαιολογικούς χώρους, αποθήκευσε εκατομμύρια κινητά ευρήματα, τα συντήρησε, τα μελέτησε, τα δημοσίευσε και τα ανέδειξε στα 224 αρχαιολογικά Μουσεία της επικράτειας, τα οποία οικοδόμησε από τα θεμέλια.
Αναρίθμητοι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες μελετούμε από τότε το απόθεμα των Μουσείων και των αποθηκών για να επιστρέφουμε κατόπιν στο χώμα και στην πρωτογενή έρευνα, ενισχυμένοι με φως και γνώση. Με τρόπο άρρηκτα κυκλικό, όπως ορίζει το λειτούργημα των αρχαιογνωστικών επιστημών. Από το χώμα στο Μουσείο κι από εκεί ξανά στο χώμα.
Το σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού αποκόπτει τα πέντε μεγαλύτερα Αρχαιολογικά Μουσεία της χώρας από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και τα καθιστά Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Μαζί τους, αποκόπτει και τις μεγαλύτερες αποθήκες αρχαιοτήτων της Μεσογείου. Ορίζει να διοικούνται από Συμβούλια “αναγνωρισμένων προσωπικοτήτων” και όχι ειδικών επιστημόνων (όπως γίνεται τώρα), τα μέλη των οποίων θα διορίζει με θητεία ο/η εκάστοτε Υπουργός. Με τον τρόπο αυτό μετατρέπει τα πνευματικά, ερευνητικά και επιστημονικά ιδρύματα της αφήγησης του παρελθόντος σε κυβερνητικά καταστήματα.
Επιπλέον, το σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού ορίζει τη δημιουργία παραρτημάτων των πέντε Μουσείων σε χώρες του εξωτερικού και την μόνιμη εξαγωγή ολόκληρων Συλλογών αρχαιοτήτων, που θα υπάγονται στη νομοθεσία των χωρών φιλοξενίας.
Μεταξύ άλλων, το σχετικό άρθρο για τους οικονομικούς πόρους των νέων διοικητικών σχημάτων ορίζει την δυνατότητα διοργάνωσης “πολιτιστικών εκδηλώσεων εκτός ωραρίου” στα Μουσεία για την οικονομική τους ενίσχυση, ανοίγοντας διάπλατα το παράθυρο στα γνωστά δείπνα εντός αιθουσών, που διοργανώνονται ήδη σε ιδιωτικό Μουσείο αρχαιοτήτων της χώρας μας (βλ. φωτο στο πρώτο σχόλιο).
Δείπνα με την μυρωδιά μπριζόλας κρασάτης ανάμεσα σε προθήκες με κτερίσματα τάφων, που φέρουν πάνω τους τα δάκρυα και το αντίο του πένθους. Δείπνα ανάμεσα σε αγαλματικά αναθήματα υπέρ υγείας και υπέρ αναπαύσεως, δείπνα όπως αυτά που διοργανώνονται εδώ και χρόνια σε αίθουσες Μουσείων με αρχαιότητες στο εξωτερικό.
Το παρακάτω σποτάκι του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων καταδεικνύει με πικρό χιούμορ τη χυδαιότητα της κατάχρησης και του αποκλεισμού που συμβαίνει ήδη σε κάποια Μουσεία του κόσμου και που αν δεν προσέξουμε, θα συμβεί προσεχώς κι εδώ.
Το σποτάκι του ΣΕΑ απηχεί την προσπάθεια χιλιάδων εργαζόμενων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, των 475 ακαδημαϊκών απ’ όλον τον κόσμο, των ενώσεων Αρχαιολόγων των Κρατικών Μουσείων του Βερολίνου και της Κύπρου και τις Εταιρείες Φίλων Μουσείων, δηλαδή όλων όσων εργαζόμαστε εδώ και 190 χρόνια, για να παραμείνει άρρηκτος ο κύκλος του φωτός από το χώμα στα Μουσεία και ξανά στο χώμα.
Στο συνοδευτικό κείμενο του youtube αλλά και εδώ θα βρείτε το σχετικό μας ψήφισμα (petition) για να το υποστηρίξετε.
Τα Μουσεία και το παρελθόν είναι υπόθεση όλων μας.
