Όσο περνάνε οι μέρες γίνεται φανερό ότι η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία οδηγούν σε ένα αιματηρό αδιέξοδο. Συγκεκριμένα:
- Οι πολεμικές επιχειρήσεις έχουν προκαλέσει χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, ενώ η η Ουκρανία καταστρέφεται. Όλη η Ευρώπη έχει αποσταθεροποιηθεί κι έχει επιστρέψει ο πυρηνικός εφιάλτης.
- Το αρχικό σχέδιο του Πούτιν για μια γρήγορη και σχετικά εύκολη “αλλαγή καθεστώτος” στην Ουκρανία έχει πέσει στο κενό. Η ουκρανική αντίσταση έχοντας και τη δυτική υποστήριξη, αποδεικνύεται ισχυρότερη από αυτήν που φαίνεται να ανάμεναν οι Ρώσοι.
- Βεβαίως, λόγω της τρομερής διαφοράς ισχύος μεταξύ των δύο χωρών δεν τίθεται ερώτημα για την τελική κατάληξη των επιχειρήσεων.
- Ωστόσο, από τη μια μεριά η αντίσταση των Ουκρανών και από την άλλη η (πολιτική) αδυναμία να ισοπεδωθεί μια ευρωπαϊκή χώρα (όπως έκαναν οι Ρώσοι στη Συρία), μπορεί να καθυστερήσουν το τέλος αυτής της φάσης των επιχειρήσεων και να μεγαλώσουν τις απώλειες των εισβολέων.
- Το κυρίως πρόβλημα όμως των Ρώσων είναι τι θα κάνουν αφού κερδίσουν αυτήν την φάση του πολέμου. Πώς μπορούν να διατηρήσουν στρατιωτική κατοχή σε μια τόσο μεγάλη χώρα ή έστω σε μέρος της; Τι νομιμοποίηση θα έχει τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς ένα καθεστώς-μαριονέτα; Για πόσο καιρό μπορούν να αντέξουν τη φθορά από ένα αντάρτικο που θα έχει τα πιο σύγχρονα όπλα των Δυτικών; Κυρίως, για πόσο καιρό μπορούν να αντέξουν τις πολύ σκληρές κυρώσεις που κόβουν το οξυγόνο της ρωσικής κοινωνίας;
- Από την άλλη μεριά, οι Ουκρανοί για πόσο μπορούν να αντέξουν μια πολεμική σύγκρουση που καταστρέφει τη χώρα τους και απειλεί την ίδια την ύπαρξή της, χωρίς να υπάρχει καμιά ελπίδα στρατιωτικής νίκης από τη στιγμή που το ΝΑΤΟ αρνείται κατηγορηματικά να επιβάλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων;
- Τέλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση για πόσο καιρό μπορεί να διαχειριστεί μια θερμή πολεμική σύγκρουση στην καρδιά της Ευρώπης που βυθίζει στην ύφεση τις οικονομίες όλης της ηπείρου;
Οι διαπραγματεύσεις
Είναι προφανές ότι στο ουκρανικό αδιέξοδο δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση. Μπορεί όμως να βρεθεί μετά από επίπονη προσπάθεια μια διπλωματική λύση. Λύση που θα οδηγήσει στην απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων, τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας και της σταθερότητας στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα θα βάζει τέλος στην επέκταση του ΝΑΤΟ στα ανατολικά. Δεδομένου του κλίματος πολεμικής υστερίας που έχει δημιουργηθεί, είναι όντως πολύ δύσκολο να φτάσουμε σε έναν συμβιβασμό από την οποίο κανένας δεν θα βγει νικητής. Η συνέχιση όμως της σύγκρουσης εξασφαλίζει ότι όλοι θα βγουν χαμένοι.
Για την ακρίβεια όχι όλοι. Γιατί αν υπάρχει κάποιος κερδισμένος μέχρι τώρα από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είναι οι ΗΠΑ. Ο πόλεμος φθείρει τους αντιπάλους τους χωρίς να προκαλεί κάποια ζημιά στις ίδιες. Την ίδια στιγμή αναγεννάται το ΝΑΤΟ και ανοίγει πανηγυρικά η ευρωπαϊκή αγορά για το αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο. Αλλά θα είναι δύσκολο ακόμα και για την Ουάσιγκτον να υπονομεύσει μια διπλωματική λύση, αν όντως την επιθυμούν όλα τα υπόλοιπα μέρη.
