Αλιεύσαμε από τον τοίχο στο facebook του Θανάση Τριαρίδη

Αντί εισαγωγής, δυο λόγια για τον χάρτη που δημοσιεύω και που δημοσίευσε χθες 31-12-2022 στην σελίδα της στο Facebook η Οργάνωση Mare Liberum. Πρόκειται για τα πτώματα νεκρών μεταναστών που ξεβράστηκαν στις ακτές της Λέσβου το 2022. Αντιγράφω το αγγλικό κείμενο από την ανάρτησή της:

In 2022, 13 bodies were washed up on the coast of Lesvos.

– 01.03.: Six dead people were found at the old port of Mytilene.

– 02.03.: One more body washed ashore in the same area.

– 27.06.: Two dead bodies were found at Drota beach.

– 07.08.: One dead person was found at Palios beach.

– 28.09.: A dead body was recovered from the sea at Skala Eressos

– 16.12.: The lifeless body of a baby was found in the remains of a rubber boat in the south of Lesvos.

– 21.12.: Another dead baby was found in the area of Agios Hermogenes.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε την μεγάλη εικόνα: το 2022 υπήρξαν 375 καταμετρημένοι μετανάστες που χάθηκαν στην ελληνική θάλασσα. Οι 13 από αυτούς βρέθηκαν ξεβρασμένοι στην Λέσβο – στον χάρτη που αντιγράφω. Οι θάνατοι αυτοί δεν είναι τυχαίοι θάνατοι – είναι φόνοι που έγιναν από τα Pushback. Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι φόνοι: ένα ελάχιστο ποσοστό των πτωμάτων ξεβράζεται στις ακτές. Τους φόνους αυτούς τους κάνουν με τρόπο κυνικό η Ελλάδα και η Τουρκία υπό την καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και καθώς η πολιτική κατάσταση της Ελλάδας δεν είναι ίδια με την Τουρκία (που είναι μια ημιδικτατορία), η ελληνική κυβέρνηση εκτός από τον μηχανισμό των Pushback (δολοφονικό μηχανισμό) έχει δημιουργήσει και ένα παρακράτος καθαρμάτων για την επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης αυτής.

Η ελληνική κυβέρνηση και το παρακράτος της παλεύουν να διασφαλίσουν την δυνατότητα να σκοτώσουν κι άλλους μετανάστες με τα Pushback – και η ευρεία δημοσιοποίηση της υπόθεσης της νεκρής Μαρίας στον Έβρο χαλούσε το αφήγημα. Με τον απόλυτο τρόπο που λειτουργεί το παρακράτος των καθαρμάτων (χαλκεύοντας, συκοφαντώντας, εκβιάζοντας και απειλώντας) αναμφίβολα πέτυχαν να δημιουργήσουν μια θολή εικόνα στο σύνολο της κοινωνίας – αυτό που ήθελαν εξαρχής. Επιπλέον ο ξένος τύπος, μετά την χθεσινή (31-12-2022) επανατοποθέτηση του Spiegel, θα τους πιέσει ελάχιστα για να μην κάνουν τους επόμενους φόνους.

Με άλλα λόγια: Εάν σας έπεισαν πως δεν υπάρχει η νεκρή Μαρία στον Έβρο, δεν θα το πληρώσετε εσείς… Θα το πληρώσουν οι επόμενοι μετανάστες που θα θανατωθούν, τα επόμενα παιδιά, τα επόμενα νεκρά βρέφη. Όσο σας πείθουν, τόσο περισσότερα θα είναι τα πτώματα.

Ας εξηγήσω αυτό τον συλλογισμό.

Πρώτα από όλα πρέπει να δούμε τι γράφει το δημοσίευμα του Spiegel (που τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο είχε καταγγείλει σε σειρά άρθρων του τον θάνατο του παιδιού ως συνέπεια των φονικών Pushback που κάνει η ελληνική κυβέρνηση).Το πρωτότυπο δημοσίευμα είναι αυτό: https://www.spiegel.de/…/debatte-ueber…. Το πρωτότυπο δημοσίευμα πουθενά δεν γράφει για κάποιον “δήθεν θάνατο” της μικρής Μαρίας, πουθενά δεν παίρνει την θέση πως δεν υπήρξε θάνατος του κοριτσιού. Αντίθετα, όπως καταγγέλλει η Εφημερίδα των Συντακτών (https://www.efsyn.gr/…/372953_oyte-syggnomi-oyte-dithen…), σχεδόν το σύνολο του ελληνικού έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, παίρνει το κείμενο παραφρασμένο στα ελληνικά από την ίδια πηγή, όπου πάντοτε στον τίτλο υπάρχει η λέξη «συγγνώμη» και οι λέξεις «δήθεν νεκρή Μαρία» – δηλαδή ένα έτοιμο μάθημα παρακρατικής επικοινωνιακής προπαγάνδας.

Αν κανείς διαβάσει το γερμανικό κείμενο θα δει πως το Spiegel παίρνει μια γενικόλογη ασαφή θέση: «Δεν μπορούμε να ξέρουμε τίποτε, διότι δεν έχουμε ατράνταχτες αποδείξεις για τίποτε». Και η θέση αυτή, συνδυασμένη με την έκθεση της αναλυτικής έρευνας του περιοδικού, είναι κατά την εκτίμησή μου ένας δημοσιογραφικός παραλογισμός. Αναφέρω αποσπάσματα της (σε εισαγωγικά η ακριβής μετάφραση του κειμένου του Spiegel.)

Η βαθιά έρευνα του Spiegel καταλήγει στα ακόλουθα: Οι συνεργάτες του περιοδικού συναντήθηκαν με τους γονείς του παιδιού – και αυτοί παρά τις (καταγγελθείσες από την δικηγόρο τους Ευγενία Κουνιάκη) πιέσεις της Κυβέρνησης να αλλάξουν την κατάθεση επιμένουν στην ύπαρξη της Μαρίας την οποίαν κλαίνε: «Συγκρατημένη στην αρχή, η Maryam B. μιλά για το πόσο δραματικές ήταν οι μέρες στον Έβρο. Πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα για τα παιδιά. Ότι η Μαρία είναι πλέον νεκρή. Κάποια στιγμή αρχίζει να κλαίει. Ο άντρας της φροντίζει τα δύο μικρότερα παιδιά έξω, τα δύο μεγαλύτερα είναι σε μια γωνιά, απασχολημένα με ένα κινητό τηλέφωνο. Η Maryam B. και ο Mohammad A. χρειάζονται περισσότερο από μία ώρα για να μιλήσουν.»

Όλοι οι υπόλοιποι αυτόπτες που βρήκε το περιοδικό επιμένουν πως το παιδί πέθανε και θάφτηκε: «Το SPIEGEL κατάφερε να εντοπίσει ορισμένους από τους άνδρες που είπαν ότι ήταν παρόντες στον ενταφιασμό της Μαρίας και το Νοέμβριο μίλησε με δύο από αυτούς τηλεφωνικά. Ο ένας ζει αυτή τη στιγμή στη Γερμανία και ο άλλος κατά πάσα πιθανότητα στην Ολλανδία. Και οι δύο εμμένουν στο ότι ένα παιδί πέθανε στον Έβρο εκείνη την εποχή.»

Ωστόσο τo Spiegel αξιολογεί όλες αυτές τις μαρτυρίες ως μαρτυρίες μη ελεγμένης αξιοπιστίας – οι Σύροι πρόσφυγες θα μπορούσαν, γράφει, να δημιουργήσουν την ιστορία μέσα στην απόγνωσή τους (και, ρωτάω εγώ, κανένας δεν θα έσπαζε μετά από τόση πίεση από μέρους της κυβέρνησης;…). Και για την φωτογραφία που κυκλοφόρησε ως φωτογραφία του νεκρού κοριτσιού γράφει τα ακόλουθα: «Η φωτογραφία του φερόμενου ως νεκρού κοριτσιού που είχε στη διάθεσή του το SPIEGEL δεν αποτελεί απόδειξη ότι το παιδί πέθανε πραγματικά. Η φωτογραφία στάλθηκε μέσω WhatsApp και δεν περιέχει μεταδεδομένα που να δείχνουν πότε και πού τραβήχτηκε. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν να πούμε αν το κορίτσι έχει απλώς κλειστά μάτια ή είναι νεκρό.»

Επίσης η μαρτυρία των γονέων του παιδιού ότι το κινητό τους κατασχέθηκε από τους Έλληνες αστυνομικούς δεν αρκεί στο Spiegel για την μη ύπαρξη αποδεικτικών φωτογραφιών: «Δεν εμφανίστηκε ούτε μία φωτογραφία από την εποχή πρoτού φύγουν ή κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους που θα μπορούσε να αποδείξει ότι δεν υπήρχε απλώς μια άλλη κόρη εκτός από τη Hanin και την Ayah, αλλά δίδυμες αδερφές. Η οικογένεια ισχυρίζεται ότι όλες οι αναμνηστικές φωτογραφίες ήταν αποθηκευμένες σε κινητό τηλέφωνο που τους πήραν οι Έλληνες. Οι συγγενείς ή οι γνωστοί δεν μπορούσαν επίσης να στείλουν κανένα φωτογραφικό αποδεικτικό στοιχείο.»

Το Spiegel μιλάει για τα πιστοποιητικά γεννήσεως και των πέντε παιδιών που προσκόμισε η δικηγόρος των προσφύγων τα οποία δεν θεωρεί αξιόπιστα (όπως δεν θεωρεί αξιόπιστο κανένα πιστοποιητικό του συριακού κράτους): «Για να αποδείξει ότι τα δίδυμα κορίτσια Maria και Maya είχαν όντως γεννηθεί, η δικηγόρος των προσφύγων έδωσε στους εκπροσώπους των ΜΜΕ φωτογραφίες από πιστοποιητικά. Επιπλέον, η Maryam B. έδειξε, στη συνάντηση με το SPIEGEL, μέρος του οικογενειακού της βιβλιάριου που είχε στο κινητό της. Το SPIEGEL έλεγξε αυτές τις πληροφορίες μέσω ενός Σύρου δικηγόρου. Και τα πέντε παιδιά είναι πράγματι επίσημα εγγεγραμμένα στη Συρία. Ωστόσο, η ημερομηνία εγγραφής των τριών μικρότερων, της Maria, της Maya και του Hanin, είναι η 3η Νοεμβρίου 2022, σχεδόν τρεις μήνες μετά τον υποτιθέμενο θάνατο του παιδιού. Περαιτέρω έρευνα αποκάλυψε ότι στη Συρία είναι δυνατόν κάποιος να δηλώσει το παιδί του μέχρι και ένα χρόνο μετά τη γέννησή του. Η χώρα μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο από το 2011. Δεν είναι ασυνήθιστο τα νεογέννητα να μην δηλώνονται στις αρχές. Σύμφωνα με πληροφορίες του SPIEGEL, θα ήταν σχετικά εύκολο να αποκτήσει κανείς επίσημα έγγραφα χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει παιδί: με τις κατάλληλες διασυνδέσεις, μπορεί να διευθετηθεί κάτι τέτοιο με περίπου 50 δολάρια ανά άτομο στα προάστια της Homs.»

Τέλος το Spiegel μιλάει για το πτώμα: «Δεν είναι σαφές πού έχει ενταφιαστεί το κορίτσι στο νησί. Σύμφωνα με το ισλαμικό τελετουργικό είναι σύνηθες να τοποθετείται επιτύμβια πλάκα. Οι αυτόπτες μάρτυρες με τους οποίους μπόρεσε να μιλήσει το Spiegel, λένε ότι δεν ήθελαν να οριοθετήσουν το σημείο, ώστε να μην τραβήξουν την προσοχή άλλων μεταναστών. Ήταν πολύ μεγάλος ο κίνδυνος να διαταράξει κάποιος τη γαλήνη του νεκρού παιδιού, θεωρώντας ότι στο σημείο αυτό υπάρχουν θαμμένα αντικείμενα αξίας. Η ελληνική κυβέρνηση το ερμηνεύει ως απόδειξη ότι κανένα παιδί δεν πέθανε. Ο Υπουργός Μετανάστευσης έγραψε στο Spiegel τον Δεκέμβριο, κατόπιν ερώτησης του περιοδικού, ότι ζητήθηκε από την οικογένεια μετά την άφιξή της στην Ελλάδα η άδεια για επικοινωνία με τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο, ώστε να ζητήσουν από την Τουρκία να επιτρέψει την αναζήτηση της σορού στο νησί. Οι γονείς το αρνήθηκαν. Αφότου υπήρξαν ενδείξεις που έθεταν εν αμφιβόλω την ύπαρξη του παιδιού, η οικογένεια υπέβαλε αίτημα στην τοπική Εισαγγελία για εκταφή του πτώματος -χωρίς ωστόσο να υποδείξουν πού ήταν ο προσωρινός τάφος. Ο Εισαγγελέας ζήτησε από την οικογένεια να παραθέσει και άλλες πληροφορίες. Η αρμόδια Αρχή δεν θέλει να τοποθετηθεί ως προς την τρέχουσα κατάσταση.»

Το Spiegel ολοκληρώνει την έρευνα περί πτώματος ως εξής: «Τα νησιά τον χειμώνα εν μέρει πλημμυρίζουν από νερό. Επομένως, όσο περισσότερος χρόνος περνάει, τόσο πιο απίθανο είναι να βρεθεί πιθανό πτώμα. Πιθανόν για αυτό να μην μπορέσει ποτέ να διαλευκανθεί η ιστορία χωρίς να υπάρχει καμία αμφιβολία.»

Το Spiegel καταλήγει: «Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της πηγής, το DER SPIEGEL θα έπρεπε να είχε διατυπώσει πολύ πιο προσεκτικά τις αναφορές για το πού βρίσκονται οι πρόσφυγες και, κυρίως, ο θάνατος του κοριτσιού. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει τελική απόδειξη, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι κάποιοι από τους πρόσφυγες θα μπορούσαν να έχουν εφεύρει τον θάνατο στην απόγνωσή τους. Ίσως νόμιζαν ότι τελικά θα σωθούν.»

Αυτά γράφει η αναλυτική έρευνα του Spiegel.

Πάμε τώρα στα δικά μου συμπεράσματα: Το Spiegel επιλέγει να μην είναι βέβαιο για την ύπαρξη του κοριτσιού και για τον θάνατό του παρά την επίμονη μαρτυρία του θανάτου του κοριτσιού από όλους τους αυτόπτες (από τους 2 γονείς και από τους άλλους 36 αυτόπτες), από μια φωτογραφία πτώματος, από τα συριακά πιστοποιητικά γεννήσεως, από το αίτημα των γονέων για εκταφή, από την καταγγελία των γονέων για κατάσχεση του κινητού τους, από την καταγγελία της δικηγόρου των γονέων για τις πιέσεις στους γονείς να αλλάξουν την υπογραφή τους. Απέναντί στην αλήθεια όλων αυτών έχει την “αλήθεια” … της ελληνικής κυβέρνησης – κι εδώ γελάμε: της ελληνικής κυβέρνησης που αποδεδειγμένα κάνει τα Pushback (άρα αποδεδειγμένα δολοφονεί) και οι πάντες γνωρίζουν πως έχει αναγάγει το ψέμα σε κεντρικό εργαλείο άσκησης της πολιτικής της.

Η εκτίμησή μου (εκτίμηση διανοητική, δεν είμαι σε θέση να έχω αποδείξεις) είναι πως το Spiegel πιέστηκε πολύπλευρα ή και εκβιάστηκε με κάποιον τρόπο για να καταλήξει σε έναν δημοσιογραφικό παραλογισμό. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά το επιχείρημα «αμφισβητώ όλους τους αυτόπτες, διότι έχουν ιδιοτέλεια στις μαρτυρίες τους» το χρησιμοποίησαν οι ναζί στις δίκες του Άουσβιτς και οι Αμερικάνοι για να μην παραδεχτούν τα βασανιστήρια στο Γκουαντάναμο. Ας μην ξεχνάμε πως τα ελληνικά Pushback είναι μια κεντρική πολιτική ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας μην ξεχνάμε το πώς απειλήθηκε και εκβιάστηκε και εν τέλει διώχθηκε η οργάνωση HumanRights360 για την ίδια υπόθεση πριν από μερικούς μήνες. Το Spiegel επιλέγει να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα, να πει ένα ασαφές «δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια»… Ξέροντας φυσικά πως το κυβερνητικό παρακράτος θα διανείμει σε όλον τον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο την παράφραση που μπορεί να χτίσει πάνω στην ασάφεια («Το Spiegel ζήτησε συγγνώμη, δεν υπήρξε η δήθεν νεκρή Μαρία…») Εξάλλου το πόσο συντονισμένο στο αφήγημα αυτό είναι το ελληνικό παρακράτος φάνηκε από την πρώτη μέρα του Αυγούστου του 2022 – όταν πρώτα το παρακράτος και κατόπιν, από τις 27 Αυγούστου, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έλεγαν «για την δήθεν νεκρή Μαρία» (χωρίς φυσικά να λογαριάζουν τότε το Spiegel – εκείνον τον καιρό που το Spiegel μιλούσε για θάνατο κοριτσιού εξαιτίας της κυβέρνησης, ήταν για αυτούς απολύτως αμελητέο).

Και το χειρότερο: πλέον η κυβέρνηση φοβάται λιγότερο την διεθνή και εγχώρια κατακραυγή για τα Pushback. Άρα: εντολή για μεγαλύτερη «επιμέλεια» (διάβαζε: μεγαλύτερη λύσσα) στις επαναπροωθήσεις – άρα περισσότεροι δολοφονημένοι.

Σε κάθε περίπτωση, αντιγράφω και πάλι την αρχική μου θέση τούτης της ανάρτησης – η οποία ίσως αξίζει να ξαναδιαβαστεί. Ας δούμε την μεγάλη εικόνα: το 2022 υπήρξαν 375 καταμετρημένοι πρόσφυγες που χάθηκαν στην ελληνική θάλασσα. Οι 13 από αυτούς βρέθηκαν ξεβρασμένοι στην Λέσβο – στον χάρτη που αντιγράφω. Οι θάνατοι αυτοί δεν είναι θάνατοι – είναι φόνοι που έγιναν από τα Pushback. Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι φόνοι: ένα ελάχιστο ποσοστό των πτωμάτων ξεβράζεται στις ακτές. Τους φόνους αυτούς τους κάνουν με τρόπο κυνικό η Ελλάδα και η Τουρκία υπό την καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και καθώς η πολιτική κατάσταση της Ελλάδας δεν είναι ίδια με την Τουρκία (που είναι μια ημιδικτατορία), η ελληνική κυβέρνηση εκτός από τον μηχανισμό των Pushback (δολοφονικό μηχανισμό) έχει δημιουργήσει και ένα παρακράτος καθαρμάτων για την επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης αυτής.

Η ελληνική κυβέρνηση και το παρακράτος της παλεύουν να διασφαλίσουν την δυνατότητα να σκοτώσουν κι άλλους μετανάστες με τα Pushback – και η ευρεία δημοσιοποίηση της υπόθεσης της νεκρής Μαρίας στον Έβρο χαλούσε το αφήγημα. Με τον απόλυτα τρόπο που λειτουργεί το παρακράτος των καθαρμάτων (χαλκεύοντας, συκοφαντώντας, εκβιάζοντας και απειλώντας) αναμφίβολα πέτυχαν να δημιουργήσουν μια θολή εικόνα στο σύνολο της κοινωνίας – αυτό που ήθελαν εξαρχής. Επιπλέον ο ξένος τύπος, μετά την επανατοποθέτηση του Spiegel, θα τους πιέσει ελάχιστα για να μην κάνουν τους επόμενους φόνους.

Με άλλα λόγια: Εάν σας έπεισαν πως δεν υπάρχει η νεκρή Μαρία στον Έβρο, δεν θα το πληρώσετε εσείς… Θα το πληρώσουν οι επόμενοι μετανάστες που θα θανατωθούν, τα επόμενα παιδιά, τα επόμενα νεκρά βρέφη. Όσο σας πείθουν, τόσο περισσότερα θα είναι τα πτώματα.

Και ο μόνος τρόπος για να προστατεύσετε κάποιο από αυτά τα επερχόμενα θύματα είναι να μην πειστείτε. Να μην σας πείσει όλο αυτό το εφιαλτικό πλέγμα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ελλάδα και Τουρκία, κυβέρνηση, παρακράτος, καθάρματα του παρακράτους) πως υπάρχουν τα παιδιά (τα δικά μας παιδιά) που πρέπει να ζουν πάση θυσία και τα υπόλοιπα παιδιά (τα παιδιά των μεταναστών) που έχουμε δικαίωμα να τα σκοτώνουμε. Να μην μας πείσουν.

Θανάσης Τριαρίδης, Πρωτοχρονιά 2023

Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Η Ίμπιζα κάποτε έμοιαζε με μια από τις Σποράδες… Αυτή την παραοικονομία θέλουμε;

Το κείμενο το «αλιεύσαμε» από τον τοίχο της Iris Lykourioti στο Facebook.…