Φωτογραφία από παλαιότερη επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη στον Έβρο

Ο τίτλος του άρθρου θα μπορούσε να έχει δύο ερμηνείες. Η πρώτη είναι κυριολεκτική και αναφέρεται στην ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Τη δεύτερη θα τη λέγαμε μεταφορική με… επιφύλαξη, αφού αναφερόμαστε στο τηλεοπτικό πολεμικό κλίμα που έχει στηθεί τις τελευταίες μέρες αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά. Κανονικά θα κάναμε λόγο για φτηνιάρικη δημαγωγία, αλλά στα ελληνοτουρκικά οι εκατέρωθεν εθνικιστικοί λεονταρισμοί έχουν προκαλέσει στο παρελθόν πραγματικές κρίσεις.

Η Ουκρανία

Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς ανακοίνωσε ότι η Γερμανία θα αντικαταστήσει τα τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού που θα παραχωρήσει η Ελλάδα στην Ουκρανία. Η Ελλάδα θα παραχωρήσει σοβιετικά BMP και θα παραλάβει γερμανικά Marder. Το γεγονός ότι την ανακοίνωση έκανε ο Γερμανός καγκελάριος ενώ ο Μητσοτάκης στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετα τη Σύνοδο Κορυφής δεν έκανε καμία αναφορά, “κανονικά” θα έπρεπε να προκαλέσει σάλο. Δεν γίνεται τόσο κρίσιμες αποφάσεις να τις μαθαίνουμε από ξένους ηγέτες. Η Ελλάδα δεν είναι όμως “κανονική” χώρα. Τα ΜΜΕ με την εξαίρεση κάποιων site και κάποιων εφημερίδων κάνουν κανονική προεκλογική καμπάνια για την Νέα Δημοκρατία. Την ίδια στιγμή, η αντιπολίτευση είναι αδύναμη και λειτουργεί αποσπασματικά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να φτιάχνει ατζέντα. Κανένας σάλος λοιπόν δεν ξεσηκώθηκε παρ’ όλο που η υπόθεση είναι πραγματικό πολιτικό σκάνδαλο.

Η εμπλοκή 

Βεβαίως το μείζον ζήτημα είναι αυτή καθαυτή η αποστολή των τεθωρακισμένων. Πρόκειται για κλιμάκωση της ελληνικής εμπλοκής στον πόλεμο. Πλέον δεν μιλάμε για κάποια κατασχεμένα καλάσνικοφ που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, αλλά για  βαριά όπλα. Στα τεθωρακισμένα θα πρέπει να προσθέσουμε τους φορητούς Stinger και τα αντιαρματικά που σύμφωνα με ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών, έχουν επίσης σταλεί από την Αθήνα στο Κίεβο. Την είδηση ότι εκτός από τα καλάσνικοφ έχουν σταλεί και άλλα όπλα, την πληροφορηθήκαμε από τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας Λόιντ Όστιν – πάλι δοξάστηκε η ελληνική δημοκρατία…

Η ολοένα μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο αποτελεί το φυσικό επακόλουθο της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης που θέλει τη χώρα να ταυτίζεται απολύτως με τις ΗΠΑ, σε μια γραμμή ακραίου ατλαντισμού. Είτε το ονομάσει κανείς επαναφορά του δόγματος Παπάγου είτε το πει μετατροπή της χώρας σε προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν άνευ προηγουμένου τυχοδιωκτισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτική, ο οποίος εγκυμονεί πολύ σοβαρούς κινδύνους. Ως γνωστόν, στον πόλεμο δεν πυροβολεί η μία μόνο πλευρά.

Σε ό,τι αφορά δε τις πομφόλυγες περί υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας, αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα έχει συνάψει συμμαχία (την οποία έχουν υπηρετήσει τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ) με το Ισραήλ που κατέχει παράνομα τα παλαιστινιακά εδάφη κι έχει μια από τις πιο υψηλές επιδόσεις στα εγκλήματα πολέμου.

Τα ελληνοτουρκικά 

Κάθε βράδυ στα κανάλια έχουμε πόλεμο με την Τουρκία. Κάτι οι υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά, κάτι οι παραβιάσεις και οι “παραβιάσεις” του εναέριου χώρου (δεν είναι όλες παραβιάσεις όσες ονομάζει η Αθήνα έτσι), κάτι οι “οθωμανικές” δηλώσεις Ερντογάν, κάτι οι προσφυγικές/μεταναστευτικές αφίξεις (οι οποίες πλέον στον ελληνικό δημόσιο λόγο ταυτίζονται με τα γεωπολιτικά σχέδια της Τουρκίας), το σκηνικό πολεμικού κι εθνικιστικού οίστρου μια χαρά στήνεται – ασχέτως που τα πράγματα στο πεδίο είναι απείρως πιο ήσυχα από τα Top Gun βίντεο των καναλιών.

Αυτό το πολεμικό σκηνικό ευνοεί τόσο τον Μητσοτάκη όσο και τον Ερντογάν. Ελλάδα και Τουρκία έχουν μπει σε προεκλογικές περιόδους και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για μια κυβέρνηση εν μέσω οικονομικών προβλημάτων από το να συσπειρώσει την κοινωνία απέναντι σε έναν εχθρό, ο οποίος μπορεί να μην έχει φανεί στον ορίζοντα, αλλά ενδεχομένως το πράξει κάποια στιγμή. Όποιος-α μπαίνει στον κόπο να παρακολουθεί ειδήσεις, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί την εκλογική εργαλειοποίηση των ελληνοτουρκικών.

Πέρα από την πολιτική τοξικότητα που προκαλεί η καλλιέργεια πολεμικού κλίματος από την κυβέρνηση και τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της, ενδεχομένως υπάρχει κι ένας άλλος (πολύ πιο σημαντικός) κίνδυνος. Η λεκτική όξυνση, μαζί με τη νέα κούρσα εξοπλισμών σε ένα περιβάλλον πρωτόγνωρης γεωπολιτικής αστάθειας, μπορούν να δώσουν αφορμές για πραγματική όξυνση. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση κάνει (πολεμικά) παιχνίδια με τα ελληνοτουρκικά, αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα του αμοραλισμού της.

Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Εντουάρ Λουί: «Ενάντια στον φασισμό, θα πάω να ψηφίσω έναν υποψήφιο που μισώ βαθιά»

Τον Εντουάρ Λουί, μια από τις πιο μαχητικές φωνές υπέρ της εργατικής…