Το κείμενο το “αλιεύσαμε” από τον τοίχο του Στρατή στο Facebook.

Οι περισσότεροι ήξεραν τον Νικολακόπουλο ως εκλογολόγο – τα βράδια των εκλογών, ιδίως κάποια χρόνια πριν, ήταν ταυτισμένα μαζί του. Κάποιοι ως πολιτικό επιστήμονα και ιστορικό ή συγγραφέα της “Καχεκτικής Δημοκρατίας”. Ή ως πρόεδρο των ΑΣΚΙ. Καθόλου αμελητέα αυτά, όμως ο Ηλίας είχε πολλές άλλες, πιο άγνωστες, ιδιότητες.

Εννοώ βιογραφικά, όπως ότι μωρό μεγάλωσε στο Τρίκερι, καθώς η μάνα του ήταν πολιτική εξόριστη εκεί (εξόριστος και ο πατέρας του) ή ότι είχε σπουδάσει μαθηματικά και θεωρία των πιθανοτήτων. Αλλά και προσωπικά στοιχεία και χαρίσματα: πόσους και πόσες “μαθητές” και “μαθήτριές” του, αλλά και άλλους πολλούς, βοήθησε γενναιόδωρα όταν έγραφαν τη διατριβή τους, πόσο απλόχερα μοιραζόταν τη μεγάλη γνώση που είχε, πόσο πολύτιμα σχόλια έκανε όταν του εμπιστευόσουν ένα κείμενο που έγραφες. Πόσο στραφτάλιζε το πνεύμα του στις συζητήσεις, πώς μπορούσε να σε οργανώνει και να σε παρακινεί, με τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του.

Ο Ηλίας δεν ήταν μόνο ένα δημόσιο πρόσωπο. Ήταν ταυτόχρονα ένας στοργικός δάσκαλος, ένας καλός φίλος, ένας ευαίσθητος και βαθιά πολιτικοποιημένος και γλυκός άνθρωπος. Ένας δραστήριος και βαθιά αριστερός, στον οποίο ο πραγματισμός (αλλά σε καμιά περίπτωση κυνισμός) συνδυαζόταν με την ανησυχία και την αγωνία, κι ας τις έκρυβε καλά.

Ο Ηλίας συνδύαζε την έντονη δημόσια παρουσία με τους χαμηλούς τόνους και την ουσιαστική προσφορά. Και πάρα πολλά από όσα έκανε δεν γίνονταν γνωστά. Ήταν ένας αφανής εργάτης, με την ιστορία, την πολιτική επιστήμη, την πολιτική και την Αριστερά να κυριαρχούν στο μυαλό και την ψυχή του.

Και ήταν ένας άνθρωπος καλός. Με καλοσύνη, που νοιαζόταν για τους άλλους. Όσοι και όσες τον γνωρίσαμε, έστω και λίγο, το ξέρουμε καλά.

Μετράνε λίγες ώρες που τον χάσαμε, και η απουσία του είναι βαριά. Όπως ήταν και η παρουσία του.

Διαβάστε επίσης

Δίκη Πολύκαρπου Γεωργιάδη: μια κακόγουστη φάρσα της «Αντιτρομοκρατικής»

Ενάμιση χρόνο πριν, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο αγωνιστής Πολύκαρπος Γεωργιάδης…

Η Ίμπιζα κάποτε έμοιαζε με μια από τις Σποράδες… Αυτή την παραοικονομία θέλουμε;

Το κείμενο το «αλιεύσαμε» από τον τοίχο της Iris Lykourioti στο Facebook.…