Πηγή: La Jornada (26.8.22) | Μετάφραση: Α.Λ.
Επαναβεβαιώνοντας την ιδέα ότι οι αυτοκρατορίες καταρρέουν εκ των έσω, όταν οι αντιφάσεις τους προκαλούν την παρακμή τους ή διευκολύνουν την κατάκτηση από τους εχθρούς τους, παρατηρούμε πως οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες στη στρατολόγηση μελών.
Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ισχυρίζονται ότι ο στρατός αντιμετωπίζει «τη χειρότερη κρίση στρατολόγησης από το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ», δηλαδή από τότε που καταργήθηκε η υποχρεωτική στράτευση, σύμφωνα με δημοσίευμα του Politico τον Ιούλιο.
Ενώ απομένουν μόνο δύο μήνες για τη λήξη του οικονομικού έτους, ο στρατός είχε επιτύχει μόλις το 66% του στόχου του για την πρόσληψη προσωπικού. Ο στρατηγός Joseph Martin δήλωσε στην Επιτροπή στρατιωτικών υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων ότι ο στρατός θα μπορούσε να χάσει περισσότερους από 20.000 στρατιώτες, περνώντας από 466.000 σε μόλις 445.00 μέλη, λόγω των δυσκολιών στην εξεύρεση νεοσύλλεκτων.
Ωστόσο, όπως σημειώνει το δημοσίευμα του TomDispatch, ο στρατός προσφέρει «μπόνους κατάταξης έως και 50.000 δολάρια» στους υποψηφίους που θα αποφασίσουν να ενταχθούν. Οι άλλες δυνάμεις προσφέρουν επίσης μπόνους αλλά όλες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα στην πρόσληψη μελών με την αεροπορία να αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες δυσκολίες μετά τον στρατό.
Οι λόγοι πρέπει να αναζητηθούν σε μια διαλυμένη κοινωνία, σε ξεφτισμένους θεσμούς και σε ένα έθνος που δεν έχει άλλο ορίζοντα από τη συνεχή παγκόσμια κυριαρχία.
Μόνο το 23% των Αμερικανών μεταξύ 17 και 24 ετών μπορούν να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις, από 29% που ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια, σημειώνει το NBC News. Οι υπόλοιποι, πάνω από τα τρία τέταρτα των νέων, αποκλείονται αυτόματα λόγω παχυσαρκίας, ποινικού μητρώου, χρήσης ναρκωτικών και σωματικών ή ψυχολογικών προβλημάτων.
Στις ΗΠΑ υπάρχει μια πραγματική επιδημία παχυσαρκίας, η οποία έχει εκραγεί τα τελευταία χρόνια και αυξάνεται πέντε φορές ταχύτερα από ό,τι στο παρελθόν μεταξύ των παιδιών, σκοτώνοντας 300.000 ανθρώπους κάθε χρόνο.
Το ποσοστό αυτοκτονιών είναι το υψηλότερο μεταξύ των πλούσιων χωρών (14 θάνατοι ανά 100.000 κατοίκους), διπλάσιο από εκείνο του Ηνωμένου Βασιλείου, και οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε ψυχικές ασθένειες, διαμορφώνοντας αυτό που αποκαλείται «θάνατος από απόγνωση», στον οποίο περιλαμβάνονται επίσης οι θάνατοι από υπερβολική δόση ναρκωτικών, σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις για την υγεία. Οι ΗΠΑ έχουν το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής μεταξύ των 38 χωρών του ΟΟΣΑ.
Πράγματι, μια έκθεση του Commonwealth Fund αναφέρει ότι «οι Αμερικανοί ζουν συντομώτερη και λιγότερο υγιή ζωή επειδή το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης δεν λειτουργεί όσο καλά θα μπορούσε». Ωστόσο, οι ΗΠΑ δαπανούν περισσότερα για την υγεία από οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ (17% του ΑΕΠ το 2018), επειδή τα χρήματα αυτά σπαταλούνται στην ιδιωτική ασφάλιση, ενώ η δημόσια περίθαλψη είναι ανεπαρκέστατη.
Η ψυχική υγεία είναι ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που επηρεάζει μία στις πέντε νέες γυναίκες και έναν στους 10 άνδρες κάτω των 25 ετών. Πρόκειται για συνθήκες που είναι συνυφασμένες με τις ανισότητες με βάση τον πλούτο και το χρώμα του δέρματος, σε μια χώρα όπου η συγκέντρωση του εισοδήματος αυξάνεται και ο πληθυσμός αφρικανικής καταγωγής πλήττεται σκληρά από την καταπίεση και την έλλειψη προοπτικών.
Υπάρχει ένα πρόσθετο πρόβλημα, εσωτερικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Από τον πληθυσμό που θα μπορούσε να γίνει μέλος, μόνο το 9% έχει την τάση να καταταγεί λόγω του κινδύνου σωματικών τραυματισμών ή θανάτου, της πιθανότητας μετατραυματικού στρες και άλλων ψυχολογικών διαταραχών. Επιπλέον, το 34% των νέων απάντησε σε έρευνα ότι δεν τους αρέσει ο στρατιωτικός τρόπος ζωής και το 28% επισήμανε την πιθανότητα σεξουαλικής παρενόχλησης ή επίθεσης, αναφέρει το Politico.
Θα μπορούσαν να προστεθούν πολύ περισσότερα στοιχεία που πιστοποιούν την παρακμή της αυτοκρατορίας και τώρα, επίσης, τη δυσκολία να διατηρήσει τις ένοπλες δυνάμεις της. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα παρατήσουν, κάθε άλλο. Δείχνει ότι θα δημιουργηθούν όλο και περισσότεροι ιδιωτικοί στρατοί, όπως η διαβόητη Blackwater, που τώρα μετονομάστηκε σε Academi, μια ιδιωτική εταιρεία μισθοφόρων.
Οι λεγόμενοι «ιδιωτικοί στρατοί» είναι στην πραγματικότητα παραστρατιωτικές οργανώσεις που φτάνουν πέρα από τους κρατικούς στρατούς αλλά οι κυβερνήσεις δεν πληρώνουν το πολιτικό κόστος της αποστολής των στρατιωτών τους. Η βρετανική G4S Secure Solutions, για παράδειγμα, δραστηριοποιείται σε 125 χώρες, απασχολεί 620.000 άτομα, στρατολογεί κατά συρροή εγκληματίες και έχει διαπρέψει σε δολοφονίες προσωπικοτήτων, μεταξύ πολλών άλλων εγκλημάτων.
Όλα τα δεδομένα δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση: ο καπιταλισμός του θανάτου που μας καταπιέζει βρίσκεται στη φάση της πρόκλησης γενοκτονιών από την απελπισία που του προκαλούν οι συστημικές αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Εναπόκειται στα κινήματα να αποφασίσουν τι θα κάνουν, καθώς δεν υπάρχουν αξιόπιστοι θεσμοί όταν ο γνωστός κόσμος καταρρέει. Όταν αυτοί που βρίσκονται από πάνω σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να οργανωθούμε για να επιβιώσουμε.
Ο Ραούλ Ζιμπέκι (Raúl Zibechi, 1952,Ουρουγουάη) είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και στρατευμένος διανοούμενος. Έχει αφιερώσει την εργασία του στη μελέτη των κοινωνικών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής.
